Categoriearchief: Persoonlijk

podblog Melodrama

Een melodrama is! Een toneel, of filmwerk waarin een voorspelbare verhaallijn met emotioneel effectbejag wordt uitgewerkt, terwijl voor de personages stereotypen worden gebruikt. Bron: Wikipedia. En weet je wat ik het ergste vind? Het maakt niet uit wat voor muziek je maakt in je vrije tijd, iedereen vind het sowieso bagger, oke! Ik weet dat ik geen gangbare muziek maak, en de wereld is erg onderverdeeld in niches, en ben overtuigd dat ik ook ergens een niche ben, het is maar net. Maar het ergste vind ik nog dat je als je laat zien wat je er mee zou kunnen verdienen, of toevallig wat afgelopen maand september is binnengekomen laat zien, klinkt mijn muziek gelijk een stuk beter. Over muzieksmaak valt niet te twisten, dat weet ik als geen andere, maar bij vele mensen schijnt muziek pas goed te zijn als het geld opbrengt.

Ik weet niet of dat echt een Nederlandse mentaliteit is. Maar daar zakt mijn broek echt van af, zeg gelijk dat je muziek pas goed vind als het bakken met geld opbrengt, ik bedoel maar, als dat de maatstaf waar iemand je muziek op beoordeeld, verspil mijn tijd niet met je gezeik, en ga lekker naar de top 40 luisteren.

Dat is het probleem om in een land vol azijnzeikers te wonen. Je zou er bijna zelf zuur van worden. Mijn muziek is trouwens ook gewoon gratis te downloaden op mijn Soundcloud, ook via torrents en andere illegale sites, maar op mijn Soundcloud download je het wel in de beste sound kwaliteit, wav./16bit. Ik bedoel maar, geld maakt me echt geen fuck uit, en dit is alleen wat uit verkoop en streaming komt. Oke, ik ben al blij als er in een maand 30 euro binnenkomt, en dat is al veel, de muziekindustrie is hetzelfde als meespelen met de postcodelotterij, als je geen marketing en promotie inzet. Wat niet minder spannend is, en des te verrassender, vooral omdat muziek een hele lange responstijd nodig heeft, maar helaas nog steeds niet kostendekkend…

De rest van mijn onsamenhangend verhaal lezen? Desgewenst met muzikale begeleiding, omdat jij die ene bent! Lees verder podblog Melodrama

Er Gaat Niet Boven het Spelen In Een Echte Band

Dat heb ik heel vroeger nog gedaan. In verschillende bandjes, mijn eerste bandje was op mijn 15e, met wat boerjongens in de straat (Jan v/d Heijdenstraat in Den Haag, dat huis is inmiddels onbewoonbaar), eerst gewoon in huis, maar toen het echt te hard werd, moesten we in een oefenruimte, toen speelde wij nog gewone Hard Rock. Maar de gaafste band waar ik in heb mogen zitten is echt de ”Skrambled”, mijn wilde jaren, toen was ik 18, in Bologna, Dark Punk Rock. En daarmee ook een paar echte optredens in jongerencentrums gesubsidieerd door de gemeente. En dat gevoel van samenzijn op een podium, en samen een bak herrie produceren heb ik na de Skrambled helaas nooit meer kunnen ervaren, het is z’n machtig gaaf gevoel. En laat staan in de jaren 90 toen ik me meer op elektronische muziek ging richten, en kopen wat ik kon betalen.

Ik vind het nog steeds ongelooflijk! Op het moment kan ik in principe alles maken wat ik wil, en ook laten klinken hoe ik het wil. Ik heb alle instrumenten die op de wereld bestaan tot mijn beschikking, zelfs hele orkesten, opera’s, zangers en zangeressen. Fantasie is je enige beperking, hoewel het wel handig is als je wat natuurkundig basale principes kent die met geluid te maken hebben, en weet hoe geluid beweegt in de ruimte. Aangezien of je muziek maakt met een computer, of met een echte band in de studio, uiteindelijk zit je altijd gevangen in dezelfde natuurwetten die je speaker moeten laten trillen. Dus niet alleen fantasie zou een beperking zijn, maar ook wat technische en computer vaardigheden. Maar in principe kan je in een dag leren hoe je muziek moet maken. Alleen je zal nooit het gevoel kunnen ervaren hoe het voelt om live met een band te spelen, dan krijgt muziek een totale andere dimensie erbij, die wat tribaal weg heeft.

Muziek Maken Produceren en Uitgeven

Dat kan allemaal in je eentje. Zelfs met een laptop op een kleine zolder kamertje, als je maar internet hebt! Ik ben 2 jaar geleden ermee begonnen en al doende leert men. Dat was 30 jaar geleden echt onmogelijk, je was afhankelijk van een uitgever, een producer, een enginer, iemand die je cover maakte, iemand die de promotie deed, dan moest er nog LP’S, EP’s en CD’s laten persen en een drukker voor de cover, de uitgever regelde al die mensen.  Je had vroeger geen internet, dus muziek streaming was een utopie. In 1991 had ik de mogelijkheid om voor Polydor Italie een CD/LP en een paar singels uit te geven, in de flow van de opkomst van House. En waarschijnlijk heb ik, in dat proces onbewust veel kennis opgesnoven. Wat niet wilt zeggen dat ik alles weet in dat proces, ik moest 2 jaar geleden al die nieuwe technologische ontwikkelingen uitzoeken en zien hoe ik ze kon toepassen, ik leer er elke dag nieuwe dingen bij, en in de muziek ben je volgens mij nooit uitgeleerd, vooral als je geen technische opleiding ervoor hebt gehad.

Ondanks dat ik de demo digitaal op een DAT cassette had aangeleverd. En dat in 1990, moest ik toch naar Modena, Italië toe om alles opnieuw op te nemen in een echte studio, analoog op die dikke 32 kanaal spoelen, dus al mijn instrumenten moesten mee, inpakken en gaan!? Mooi niet, 30 jaar geleden bestond een open Europa nog niet. Dus je moest via de douane een hele rits formulieren laten opstellen voor elke stuk hardware die je meenam. Met de auto naar Italië, Duitsland deed niet moeilijk, Zwitserland wilde een borg van 198 Zwitserse franks, dus je was ook verplicht om via Zwitserland terug te rijden als ik de borg terug wou ontvangen. De enige die echt moeilijk deed was de Italiaanse douane, na een grondige check van alle apparaten en serienummers vroeg de douanebeambte waar mijn werkvergunning was! Ik heb echt als brugman moeten lullen om toch zonder werkvergunning in Italië te mogen. Dit om een inkijkje te geven hoe sommigen dingen aan toe gingen met internationale samenwerking voor het internet tijdperk.

Tegenwoordig kan dat allemaal in je eentje. En zelf iemand die totaal geen muzikale en natuurkundige achtergrond heeft kan binnen een paar dagen leren hoe je muziek kan maken op een DAW (Digital Audio Workstation), gewoon op een laptop, en de software van tegenwoordig is heel flexibel en intuïtief qua gebruik en functionaliteit. Ik heb laatst een leerling gehad, en dan pas, als je het hele proces verbaal probeert uit te leggen besef je hoeveel er bij komt kijken wat je onbewust en intuïtief doet, omdat wat je vroeger allemaal handmatig in een analoge studio moest doen, is het op je computer niet anders. Muziek maken is een ding, muziek maken kan je op oneindige verschillende manieren doen, vooral als je akoestische instrumenten met microfoon wilt opnemen, is dat een hele wereld opzicht, als je opnametechniek niet goed is, zal je eind resultaat ook niet echt goed zijn. Na muziek te hebben gemaakt is een goeie mixdown de kroon op je werk, wat werd vroeger meestal gedaan door een producer, in een akoestische stille ruimte. Na het produceren komt de mastering om de hoe kijken, en dat werd vroeger door een engineer gedaan, en dat ook in een stille akoestische ruimte. Omdat mastering erg nauw luistert en de verschillen voor een ongeoefende oor nauwelijks hoorbaar zijn, en vooral als je dat tracht te doen in een niet akoestische ruimte. Mastering is om aan de muzikale industriële standaard te voldoen, aangezien het voor de luisteraar niet leuk is om elke keer de volumeknop te moeten bijstellen omdat de muziek te hard, en dan te zacht staat.

De basis is simpel, geluid is geluid. Maar het gaat om de nuance, vooral als je verschillende geluiden, 10 a 20 kanalen door je linker en rechter speaker goed, mooi, gebalanceerd en breed uit wilt krijgen, de mix van alles kan je muziek maken of breken. Soms kom iemand kijken hoe ik het doe, en als je denkt dat er gezellig veel gebabbeld gaat worden zal ik snel uit je droom helpen, en vooral je bek houden! Aangezien muziek maken is luisteren, en niet alleen luisteren, vooral tijdens een Mixdown is het een proces van constante monitoring en analyse van het geluid, alle meters en parameters die constant in beweging zijn, en daarin ben je de hele tijd aan het bijstellen en moet je cruciale beslissingen nemen om het geluid in bedwang houden en te zien hoe je bepaalde dingen voor elkaar kan krijgen, omdat je moet echt weten wat je wilt qua geluid en hoe je dat voor elkaar kan krijgen. Een professional zal het waarschijnlijk het met zijn ogen dicht kunnen doen, voor mij is het hard nadenken en doorgaan tot je het gewenste geluid heb, met de wetenschap dat het altijd beter kan. Dat dus! 😀