Ik koop al 30 jaar de zelfde broek: Levi’s 501. Nooit gefuck met passen, pak de broek uit het schap en de volgende dag zit het zo als het moet zitten en gemiddeld gaan ze langer dan 5 jaar mee en hoe ouder ze worden hoe beter ze gaan zitten. Meestal had je in Den Haag altijd een of twee Levi’s store waar je terecht kon, maar tegenwoordig ben je afhankelijk van een winkel. Met de kerst had ik dus een broek van mijn moeder gekregen, maar ze hadden de juiste maat niet en de winkelbediende zei dat ik over een maand moest terugkomen als de nieuwe collectie er zou zijn, nieuwe collectie bij Levi’s??? Voor zo ver ik weet bestaat deze spijkerbroek al voor de eerste wereld oorlog als het al niet twee eeuwen geleden al was uitgevonden (zo te lezen ben ik niet de enige), maar OK! Ik kom over een maand. Ik haat winkelen voor mijn kleding en passen in een winkel heb ik nog een grotere hekel aan, dus probeer altijd het oude vertrouwde te kopen, zonder te passen wetend dat het altijd goed zit. Ruim een maand is verstreken en dus vol moed ga ik terug naar de Levi’s store……
Helaas! Deze winkelier zegt gewoon dat ze die maat niet hebben en hij weet niet eens of het nog gemaakt word, dat lijkt me sterk, zijn collega dringt toch om die kleiner maat te passen, ik geïntimideerd en met tegen zin het pashok in. Tuurlijk pas het niet, ik hou van ruime kleding en begin een beetje pissig te worden, al kan die goede jongen er waarschijnlijk niets aan doen. Na wat onbegrip en aandringen van mijn kant gaat hij toch bellen. Over twee weken hebben ze die maat, maar ik moet wel naar Amsterdam in de Levi’s store in Kalvenstraat. €%$+GVD nog aan toe, dus ik moet zo wat een halve tank plus parkeergeld gaan verspillen om een broek van geen 90 euro te gaan halen, WTF voor winkel is de Levi’s store! Van mij krijgen ze een dubbele ijskoude douche op hun kop! Je kan krijgen wat er in de schappen ligt en voor de rest kan je stikken. Ik koop wel wat anders voor dat geld en mij Levi’s 501 koop ik voortaan gewoon via eBay en waarschijnlijk ook nog voor de helft van de prijs goedkoper. Fuck you Levi’s store, jullie hebben mij in de kou laten staan zonder de broek die ik wil hebben.
Toen Martijn Aslander vervolgens in een gesprek met Nils de briljante tip gaf om tijdens de durftevragenbijeenkomsten de vragen die gesteld werden ook op Twitter te stellen, gaf hij daarmee de aanzet voor de enorme bekendheid die durftevragen nu geniet. #durftevragen heeft inmiddels een gemiddeld bereik van zo’n tweehonderdduizend mensen per dag. Je kunt dus niet van ons zeggen dat we het concept geheim hebben gehouden. Dit was echter best even wennen. Toen onbekenden de hashtag gingen gebruiken buiten workshops om, reageerde zelfs Nils met de opmerking: ‘Ho, stop, dat hebben wij bedacht!’ Om vervolgens te bese”en dat dit het succes van durftevragen slechts in een stroomversnelling zou brengen. Kortom: doordat wij durftevragen en de bijbehorende hashtag niet beschermden (als dat al mogelijk zou zijn), is er een enorme club enthousiaste ambassadeurs en deelnemers ontstaan die vrijwillig, enthousiast en belangeloos bouwt aan onze naamsbekendheid. Daar is geen marketingbudget tegen opgewassen.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.