Heb ik vrijheid van meningsuiting? Nee! En dat kan ik anno 2011 in Nederland volmondig bevestigen en onderbouwen, evenwichten verschuiven en grenzen vervagen. Zodanig dat ik me niet meer vrij voel om te kunnen zeggen wat ik wil, als ik gevrijwaard wil zijn van een hoop gezeik, aangiften en rechtszaken. Vrijheid van meningsuiting is de vrijheid van burgers om hun overtuigingen kenbaar te maken, zonder controle vooraf door de staat. Zie Wikipedia.

Niet dat ik zulke extreme ideeën heb, vind ik zelf. Maar heb toch afgelopen jaren gemerkt dat zo maar je mening geven of de mening van iemand anders steunen en die overdragen niet zonder consequentie kan zijn. Kijk maar om je heen en in het nieuws. Zelfs (ziekelijke) grapjes kunnen je duur komen te staan en goed voor 14 dagen voorlopige hechtenis en de vrijheid van humor in het geding. Nederlanders houden sowieso van harde humor en gek op leedvermaak, dus des te harder kan het zijn. Om te beginnen, je wordt geacht om fatsoenlijk te zijn en niet al te confronterend naar je naasten en familie toe als je ze te vriend wil houden, waarheid of althans je eigen waarheid met daar bijbehorende oprechte mening word in het algemeen niet gewaardeerd. En dat geldt ook voor kennissen, vriend en vijand, collega’s, ex’s en ex-schoonfamilie. allemaal lezen ze mee en alles kan tegen je gebruikt worden en dat word ook gedaan. Heb ik wat te verbergen? Nee niet echt, maar voor een anders is de meest voor mij onbenullige uitlating genoeg om verbaal of schriftelijk tegen me te gebruiken. Al zegt dat meer over de ziekelijke geest van die gene. Maar om te zeggen dat zelfs privé je niet echt vrij bent om te zeggen en doen als je de goede orde wil houden.

Werk ook al zo iets! Over mijn werk kan ik het beter niet hebben en laat staan de relaties en verhoudingen onderling. Daar rusten zo gezegd stapels taboes waar je beter niet kan beginnen voor je de gevoelige snaren raakt die zo kunnen breken de nodige consternatie weer uitbreken met de wetenschap dat het uiteindelijk niets zal veranderen…

Onderhand ben ik de tel kwijt geraakt van brieven die van advocaten heb gekregen, aanmaningen en verzoeken onder dreiging en chantage van rechtszaken in verband met mijn blogs en andere financiële zaken. Tot nu toe heb ik het kunnen afwenden met gewoon de content te verwijderen om van het gezeik af te zijn. Over dingen die niet eens in mijn belang waren of mening van me zelf en in de meeste gevallen had ik ook het gevoel dat, als je de tijd en genoeg geld had om onbezorgd te procederen de content gewoon makkelijk had kunnen blijven staan. Maar goed! Hoe dan ook, of je verlies of wint het kost je altijd een hoop tijd en geld.

Ik denk tegenwoordig twee keer voor ik iets plaats, reactie toelaat of een grapje maak. Aangezien je met de wet onder de arm en dure advocaten onterecht iemand zijn leven zuur kan maken, zo als in het geval van Eric Smit, die de biografie scheef over Nina Brink en niet meer bij zijn geld kon komen en laat staan als gesubsidieerde organisaties zo als het MDI en CIDI ongemerkt aangifte gaan doen en het OM op je dak krijgt en klokkenluiden moet je ook  helemaal uit je hoofd laten, Fred Spijkers en Bradley Manning weten er alles van.

Nee! Je oprechte mening geven met voor en achternaam geven is not done! Als je tegenwoordig online bezig bent moet je duidelijk opereren in een vaag gebied vanverschuivende grenzen in wankele evenwicht, kijk maar naar het Wilders proces en niet zo zeer de rechtszaak zelf, maar meer naar de integriteit van rechters, zo als raadsheer Tom Schalken. Zo als bij elke rechter waarschijnlijk het geval is, aangezien elke rechter een mening heeft en het recht verschillend kan interpreteren en altijd nieuwe jurisprudentie kan creëren, of juist tussen de lijnen door wetsartikelen anders gebruiken en naar je eigen onderbouwde interpretatie invullen, als je creatiefs bent kan je met de wet alle kanten op, doen advocaten en juristen ook.

Zouden drie totaal verschillende rechters het zonder van mekaar te weten een het zelfde uitspraak in een het zelfde rechtszaak uitbrengen? Nee! En daarom kan je ook niet vertrouwen op het rechtssysteem, ook al denk je gelijk te hebben. Een rechtszaak is zo iets als investeren in aandelen, of nog beter vergelijkbaar als gokken in het casino. Hoe meer uithoudingsvermogen en geld je hebt, hoe groter de kans is dat je zal winnen. Buiten het feit dat het voor de gewone man zo wat onbetaalbaar is om te procederen als je geen bijstand hebt of daar in zit. En als je een rechtsbijstandsverzekering hebt, krijg je een zo’n jong groentje toegewezen die net stage loopt en alles zo snel mogelijk in de minnen wil schikken en al je principes van tavel schuift. Dan kan je beter niet aan beginnen en weet wanneer je moet stoppen 🙂

Wat er op neer Komt is dat je geld te over moet hebben. Niets te verliezen en  in het buiteland wonen of anoniem moet zijn om je oprechte menig te kunnen ventileren en verdedigen zonder zorgen. Ik weet niet hoe het met jouw gesteld is en of het aan mij zelf ligt. Maar ik voel me behoorlijk in mijn vrijheid van meningsuiting beperkt. Heb jij dat ook?