Heel soms heb ik het gevoel dat ik bijna de essentie van het leven zou kunnen duiden in een simpele zin. Maar net op het moment, voor ik de hoek omga en die essentie bijna zou kunnen aanraken, ebt die hele denkbeeldige logica als een steen in het water met steeds bredere wordende ringen van verwatering.

Soms heb ik het idee dat het alles simpel te verklaren zou moeten zijn. De ultieme formule van het alles, die sommige wiskundigen ook proberen trachten te ontrafelen. Maar op het moment ben ik er van overtuigd dat ondanks ons waarnemingsveld, met alle technieken die we hebben dat het mogelijk maakt om dingen te laten zien wat we met onze ogen niet kunnen zien, maar een hele kleine fractie kunnen ervaren van onze werkelijkheid om ons heen, aangezien we zo onbetekenend klein zijn in een onbegrijpelijk oneindig universum.

De zin van het leven is niet de essentie. Ik vraag me steeds vaker af of het leven als individu zin heeft, heeft het leven zin? Heel veel mensen geloven ergens in, zo als ik ook jaren heb gedaan, en proberen zin aan het leven te geven door daar een diepere betekenis aan te geven waarvoor je het allemaal voor doet, of waarom sommige dingen in je leven gebeuren en op je pad komen. Vroeger was ik ook daarvan overtuigd en geloofde wat in oude boeken geschreven was. Maar tegenwoordig probeer ik het meer klinisch te bekijken en geen aannames te doen zonder dat het wetenschappelijk is gestaafd, aangezien voorlopige is dat wat wij op dit moment wel zeker kunnen weten, en de rest zijn in principe allemaal fabels, aannames en regels die mensen verzinnen om een houvast te hebben in deze wereld.

Wij zijn een van de vele evolutionaire producten voortgekomen uit de big-bang. Alles groeit, combineert en word ingewikkelder, maar of een individu of de hele mensheid zin heeft betwijfel ik! We zijn niet meer of minder dan een causaliteit die gegroeid is tot wat we nu zijn, maar als een flinke meteoriet de aarde zal raken en de hele mensheid uitgeroeid zal worden, dan zal er niets in het universum zijn die de mensheid zal missen, voor zo ver ik weet. Het universum zal gewoon verder gaan met evolueren en verschillende soorten van leven blijven produceren als de omstandigheden er zijn ongeacht of het enige zin heeft.

De essentie van het leven is groeien tot het stop en ondertussen overlevingsinformatie genetisch doorgeven. En die informatie doorgeven om het anderen verder te laten groeien tot ook dat eens zal stoppen. Theoretisch gezien zal uiteindelijk alles stoppen wat in dit universum is. Zal er iets na dit universum zijn?