De zoon van een collega van me kreeg een tijd terug een scooter ongeluk. Slachtoffer van een niet verleende voorgang door een fietser. Politie er bij, hij mocht zich niet bewegen en werd zo afgevoerd door de ambulance. Uiteindelijk mankeerde de jongen gelukkig niets, alleen een beschadigde scooter en kapotte kleren. De kapotte kleren kreeg hij zonder problemen van de verzekering vergoed, maar logischerwijs wilde de verzekering ook een ingevuld schadeformulier van het ongeluk om de rest van de schade aan de scooter te vergoeden. Het geval wil dat die jongen op dat moment zich niet mocht bewegen en dus geen achternaam en adres vragen en laat staan een schade formulier invullen, maar gelukkig was de politie erbij die alles genoteerd zou hebben, even contact nemen met de dienders der wet en wat gegevens overhandigen zou je denken en klaar is kees.
De politie als je beste vriend, ja! De beste vriend voor de dader en het slachtoffer mag lekker dubbel en dwars slachtoffer zijn en blijven. Vanwege privacy mag de politie geen gegevens ten behoeven van de verzekering aan het slachtoffer overhandigen en ook niet indirect aan de verzekering verstrekken. Gelukkig is die jongen geen 18, anders had mij collega ook de ambulancekosten kunnen betalen als de politie weigert mee te werken. Dat noem ik nou weer een gevalletje van omgekeerde wereld en verspild belastinggeld. Waar heb je godverdomme politie voor!? Dus verlaat nooit de plek van het ongeluk voor je zelf de gegevens van de dader hebt.
Een credit default swap is niet meer of minder als zo iets, dat het voor mij mogelijk en toegestaan zou zijn om het huis van mijn buurman of wie dan ook tegen brand te verzekeren. Wat inhoud dat mijn enige belang hier in is, dat het huis van mijn buurman de fik in gaat.
Heb ik vrijheid van meningsuiting? Nee! En dat kan ik anno 2011 in Nederland volmondig bevestigen en onderbouwen, evenwichten verschuiven en grenzen vervagen. Zodanig dat ik me niet meer vrij voel om te kunnen zeggen wat ik wil, als ik gevrijwaard wil zijn van een hoop gezeik, aangiften en rechtszaken. Vrijheid van meningsuiting is de vrijheid van burgers om hun overtuigingen kenbaar te maken, zonder controle vooraf door de staat. Zie Wikipedia.
Werk ook al zo iets! Over mijn werk kan ik het beter niet hebben en laat staan de relaties en verhoudingen onderling. Daar rusten zo gezegd stapels taboes waar je beter niet kan beginnen voor je de gevoelige snaren raakt die zo kunnen breken de nodige consternatie weer uitbreken met de wetenschap dat het uiteindelijk niets zal veranderen…
Onderhand ben ik de tel kwijt geraakt van brieven die van advocaten heb gekregen, aanmaningen en verzoeken onder dreiging en chantage van rechtszaken in verband met mijn blogs en andere financiële zaken. Tot nu toe heb ik het kunnen afwenden met gewoon de content te verwijderen om van het gezeik af te zijn. Over dingen die niet eens in mijn belang waren of mening van me zelf en in de meeste gevallen had ik ook het gevoel dat, als je de tijd en genoeg geld had om onbezorgd te procederen de content gewoon makkelijk had kunnen blijven staan. Maar goed! Hoe dan ook, of je verlies of wint het kost je altijd een hoop tijd en geld.
Nee! Je oprechte mening geven met voor en achternaam geven is not done! Als je tegenwoordig online bezig bent moet je duidelijk opereren in een vaag gebied vanverschuivende grenzen in wankele evenwicht, kijk maar naar het Wilders proces en niet zo zeer de rechtszaak zelf, maar meer naar de integriteit van rechters, zo als raadsheer Tom Schalken. Zo als bij elke rechter waarschijnlijk het geval is, aangezien elke rechter een mening heeft en het recht verschillend kan interpreteren en altijd nieuwe jurisprudentie kan creëren, of juist tussen de lijnen door wetsartikelen anders gebruiken en naar je eigen onderbouwde interpretatie invullen, als je creatiefs bent kan je met de wet alle kanten op, doen advocaten en juristen ook.
Zouden drie totaal verschillende rechters het zonder van mekaar te weten een het zelfde uitspraak in een het zelfde rechtszaak uitbrengen? Nee! En daarom kan je ook niet vertrouwen op het rechtssysteem, ook al denk je gelijk te hebben. Een rechtszaak is zo iets als investeren in aandelen, of nog beter vergelijkbaar als gokken in het casino. Hoe meer uithoudingsvermogen en geld je hebt, hoe groter de kans is dat je zal winnen. Buiten het feit dat het voor de gewone man zo wat onbetaalbaar is om te procederen als je geen bijstand hebt of daar in zit. En als je een rechtsbijstandsverzekering hebt, krijg je een zo’n jong groentje toegewezen die net stage loopt en alles zo snel mogelijk in de minnen wil schikken en al je principes van tavel schuift. Dan kan je beter niet aan beginnen en weet wanneer je moet stoppen 🙂
Wat er op neer Komt is dat je geld te over moet hebben. Niets te verliezen en  in het buiteland wonen of anoniem moet zijn om je oprechte menig te kunnen ventileren en verdedigen zonder zorgen. Ik weet niet hoe het met jouw gesteld is en of het aan mij zelf ligt. Maar ik voel me behoorlijk in mijn vrijheid van meningsuiting beperkt. Heb jij dat ook?
De zoon van een collega van me kreeg een tijd terug een scooter ongeluk. Slachtoffer van een niet verleende voorgang door een fietser. Politie er bij, hij mocht zich niet bewegen en werd zo afgevoerd door de ambulance. Uiteindelijk mankeerde de jongen gelukkig niets, alleen een beschadigde scooter en kapotte kleren. De kapotte kleren kreeg hij zonder problemen van de verzekering vergoed, maar logischerwijs wilde de verzekering ook een ingevuld schadeformulier van het ongeluk om de rest van de schade aan de scooter te vergoeden. Het geval wil dat die jongen op dat moment zich niet mocht bewegen en dus geen achternaam en adres vragen en laat staan een schade formulier invullen, maar gelukkig was de politie erbij die alles genoteerd zou hebben, even contact nemen met de dienders der wet en wat gegevens overhandigen zou je denken en klaar is kees.
Heb ik vrijheid van meningsuiting? Nee! En dat kan ik anno 2011 in Nederland volmondig bevestigen en onderbouwen, evenwichten verschuiven en grenzen vervagen. Zodanig dat ik me niet meer vrij voel om te kunnen zeggen wat ik wil, als ik gevrijwaard wil zijn van een hoop gezeik, aangiften en rechtszaken. Vrijheid van meningsuiting is de vrijheid van burgers om hun overtuigingen kenbaar te maken, zonder controle vooraf door de staat. 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.