Dat is de naam van de super cluster waar ons sterrenstelsel, de Melkweg zich in bevind. Dit is weer een indrukwekkend video die je laat beseffen hoe klein en nietig we zijn in deze onmetelijke grote. Via: upworthy.com
Tag archieven: Universum
Satsang bij Nicky Verbeek
Het was mijn allereerste satsang dus voor mij ook de vraag. En de vraag is alleen maar groter geworden, heb nog geen tijd gevonden om een boek over Advaita te lezen, maar wel veel op internet gelezen en gescand en dacht zo’n beetje het wel te weten, ”helaas” was deze satsang best confronterend en mij tot net andere inzichten gebracht dat ik het toch anders naar moet kijken en beleven. Een satsang is gewoon een bijeenkomst, samenzijn tot doel het inzicht door te geven en de vlam in je ontsteken waardoor het kwartje valt en het mysterie van het leven zijn plek krijgt, of eerder jij je plek krijgt in wat er nu gebeurt. Sommigen noemen het verlichting en andere een inzicht, je gaat in een soort van discussie waardoor alle onderwerpen van het leven de revue passeren, van de dood, reïncarnatie, chakra’s, boeddhisme tot de vergankelijke dagelijkse dingen en gebeurtenissen van het leven, de identificatie en de projecties. Nicky Verbeek Probeert alle vragen met haar inzichten te beantwoorden aangevuld door wijze gasten die ook vragen beantwoorden of juist vragen aan jou stellen.
Ik zei al dat het confronterend was om te zien dat mijn ideeën niet helemaal juist zijn en juist het tegenovergestelde ook een optie was. Het was inspannend om live alle invalshoeken te volgen en proberen verstandelijk te begrijpen, wat niet altijd ging omdat te diep in de materie of inzicht in ging, maar juist interessant om mee te maken dat verworven inzichten en ingebakken patronen aan het wankelen worden gebracht en je inzetten om verder te kijken dan het al wat zo vanzelfsprekend is. Omdat ik weet en meegemaakt heb dat het inzicht zo basaal en universeel is dat je daar gewoon overheen kijkt, het zit zo dicht bij ons zijn dat we het gewoon niet zien en aan voorbijgaan. Wat mij betreft heeft een satsang tot doel de trigger in je te openen en proberen te bewerkstelligen dat het kwartje valt.
Ik dacht dat het kwartje al bij mij verschillende keren was gevallen, maar vandaag viel het niet. Wat wel viel was ik verder moet kijken en denk dan mijn neus lang is en de deur openen naar dat ene dat voor mijn neus en altijd geweest is. Vanuit de Big Bang en sterrenstof vanuit alles en wij zijn ontstaan, middels evolutie heeft het universum een begin van bewustzijn ontwikkeld om zichzelf te aanschouwen. Gedachtestromen als aanloop van mijn inzicht, dit was geloof ik mijn eerste stukje na mijn eerste Advaita inzicht: Schets van illusie van het dagelijkse denkende ikke in mijn lichaam
Bericht door Je bent vrij.
De lege zinloosheid van het bestaan
Kan niet ontkennen dat het roerige tijden zijn geweest en nog zijn. Niet alleen in de wereldpolitiek , maar ook in mijn kleine innerlijke wereld en mijn centrum van het universum is er in korte tijd zo veel gebeurd. Misschien aan de buitenkant niet te zien, het leven loopt materieel gezien net zo stabiel als voorheen, maar van binnen is er letterlijke een ravage aangericht, een cultuurschok, een andere wereld is er bij me binnengedrongen en heeft al mijn verdediging muren die ik in jaren had opgebouwd met een bulldozer platgewalst en mij uiteindelijk alleen achtergelaten met een beschadigd innerlijkkind die ik anders nooit meer had teruggevonden. Geen kwaad woord over die persoon, ik had mijn verliefdheid niet zo uitbundig laten tonen, iedereen heeft zijn eigen demonen waar die tegen moet vechten en als ik dit verdient heb, dan zij het zo.
Maar deze diepe en trieste eenzaamheid heb ik nog nooit in mijn leven gevoeld. Het gaat door merg en been en moet echt vechten om het leven aan de buitenkant door te laten gaan zo als het daarvoor ging om al mijn verplichtingen tegemoet te komen jegens anderen. Het gevoel is totaal irrationeel omdat ik weet dat het beste zo als he nu is, blij moet zijn met wat er allemaal is gebeurd, achter de rug is en ondanks dat is er een andere wereld in mij gekropen en iets uit mij gerukt, waardoor ik van binnen in mijn borst een sluimerende gedachtes voelen als een woeste leegheid van totale zinloosheid in alles wat je doet. En aan de andere kant is het goed voor je zelfkennis en onderzoek, kennis is macht maar het geluk is van de dommen.
Het verdriet van andere word versterkt en de blijheid van anderen doet pijn. Je kijk om je heen, wat we allemaal doen en waarvoor, hoe de maatschappij is ingericht en hoe we samen leven, hoe verschillend mensen zijn en hoe we totaal verschillende belangen we allemaal najagen. En eens zal het allemaal toch weg en vergeten zijn, met de vraag: waarvoor hebben we het allemaal gedaan? Denk niet dat we een keuze hebben, het leven moet gewoon geleefd worden en wat er tussenin gebeurd kan je misschien een beetje sturen, maar het eindresultaat is altijd hetzelfde: de dood! Een grote meteoriet of andere rampspoed en de wereld is ook van het universum weggevaagd zonder dat iets aan ons zal herinneren. Een mens is al klein op deze wereld, laat staan dat kleine blauwe tere bolletje die aarde heet in het onze al zo moeilijk voor te stellen lege onmetelijkheid van het universum.
Alwetend dat hoe dieper het dal waar ik mij in bevind, hoe hoger de piek zal zijn! Het is gewoon een kwestie van tijd en geduld en ze zeggen niet voor niets dat tijd de beste medicijn is. Dus na leegde zal ooit weer volheid zijn.
Michael Foley: The Age of Absurdity: pleidooi voor een zinloos leven
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.