Het was mijn allereerste satsang dus voor mij ook de vraag. En de vraag is alleen maar groter geworden, heb nog geen tijd gevonden om een boek over Advaita te lezen, maar wel veel op internet gelezen en gescand en dacht zo’n beetje het wel te weten, ”helaas” was deze satsang best confronterend en mij tot net andere inzichten gebracht dat ik het toch anders naar moet kijken en beleven. Een satsang is gewoon een bijeenkomst, samenzijn tot doel het inzicht door te geven en de vlam in je ontsteken waardoor het kwartje valt en het mysterie van het leven zijn plek krijgt, of eerder jij je plek krijgt in wat er nu gebeurt. Sommigen noemen het verlichting en andere een inzicht, je gaat in een soort van discussie waardoor alle onderwerpen van het leven de revue passeren, van de dood, reïncarnatie, chakra’s, boeddhisme tot de vergankelijke dagelijkse dingen en gebeurtenissen van het leven, de identificatie en de projecties. Nicky Verbeek Probeert alle vragen met haar inzichten te beantwoorden aangevuld door wijze gasten die ook vragen beantwoorden of juist vragen aan jou stellen.
Ik zei al dat het confronterend was om te zien dat mijn ideeën niet helemaal juist zijn en juist het tegenovergestelde ook een optie was. Het was inspannend om live alle invalshoeken te volgen en proberen verstandelijk te begrijpen, wat niet altijd ging omdat te diep in de materie of inzicht in ging, maar juist interessant om mee te maken dat verworven inzichten en ingebakken patronen aan het wankelen worden gebracht en je inzetten om verder te kijken dan het al wat zo vanzelfsprekend is. Omdat ik weet en meegemaakt heb dat het inzicht zo basaal en universeel is dat je daar gewoon overheen kijkt, het zit zo dicht bij ons zijn dat we het gewoon niet zien en aan voorbijgaan. Wat mij betreft heeft een satsang tot doel de trigger in je te openen en proberen te bewerkstelligen dat het kwartje valt.
Ik dacht dat het kwartje al bij mij verschillende keren was gevallen, maar vandaag viel het niet. Wat wel viel was ik verder moet kijken en denk dan mijn neus lang is en de deur openen naar dat ene dat voor mijn neus en altijd geweest is. Vanuit de Big Bang en sterrenstof vanuit alles en wij zijn ontstaan, middels evolutie heeft het universum een begin van bewustzijn ontwikkeld om zichzelf te aanschouwen. Gedachtestromen als aanloop van mijn inzicht, dit was geloof ik mijn eerste stukje na mijn eerste Advaita inzicht: Schets van illusie van het dagelijkse denkende ikke in mijn lichaam
Mike: Wat is mijn link met Advaita? Eigenlijk geen, toevallig jaren geleden twee boeken van Eckhart Tolle gelezen, maar verder dan het NU was ik nog niet gekomen. Tot vorig jaar september door een blogpost die ik had geschreven, door iemand op Advaita Vedanta werd verwezen. Had al het een of andere over non-dualiteit gelezen maar het kwartje was nog niet gevallen tot ik een tekst aan het lezen was en zonder het te verwachten werd gefulmineerd door een diep inzicht die een paar dagen heeft geduurd en alle teksten over Advaita Vedanta en non-dualiteit achteraf op zijn plek vielen. En zo ben ik in deze stroming geïnteresseerd geraakt, dus ik moet nog steeds mijn eerste boek over dit onderwerp kopen.
AN: Okee.
Kun je iets zeggen over dat inzicht, Mike?
Mike: Nee niet echt, het is niet echt in woorden te vatten en anders zou het een herhaling zijn van wat er al zo veel geschreven is. Het is meer een algeheel gevoel, iets dat op dat moment alle puzzelstukjes bij elkaar laat vallen. Het geeft je op dat moment het antwoord dat je nodig had, maar het vervaagt ook waardoor je dan meer vragen krijgt. Dat inzicht is niet in woorden te beschrijven maar geeft je wel een basis waardoor je anders naar de wereld om je heen kan kijken.
AN: Hoe anders?
Mike: Je kan de wereld om je beter relativeren, menselijke gedragingen beter doorgronden en je zelf beter begrijpen. Het geeft je handvatten om afstand te nemen van je eigen lichaam en gedachtes en situaties van een afstand te bekijken.
AN: Neemt er ‘iemand’ dan waar? Wie is ‘je’ volgens jou?
Mike: Het is heel anders dan de wereld te ervaren als je denkt je lichaam en gedachtes te zijn en door je ”eigen” gedachtes geleefd te worden. Er is iets dat waarneemt, dat is zonder twijfels, maar wat dat ”je” of ikke is dat weet ik niet. Daar heb ik vele discussies op Facebook gelezen, maar echt wijzer word je er niet van en vaak erg vermoeiend, het wordt eerder een mindfuck. Probeer er niet over na te denken en te zijn zo als het is, veel andere keuzes heb ik niet. Dat ikke is een tijdelijk stukje afgesplitst universeel bewustzijn.
AN: Hoe bedoel je dat: ‘Dat ikke is een tijdelijk stukje afgesplitst universeel bewustzijn?’
Mike: Dat het uiteindelijk weer een zal worden zo als alles om ons heen. Maar dat zijn allemaal aannames.
AN: Je zegt dat je toevallig twee boeken van Eckhart Tolle hebt gelezen. Hoe zo toevallig?
Mike: Dat toevallig is meer achteraf gezien. Ik vond het toen heel inspirerend en zeer werkbaar voor mij op dat moment. Het grappige is dat in de boeken van Eckhart Tolle voor zo ver ik me kan herinneren geen verwijzingen waren naar de Advaita en toen ik jaren later specifiek in non-dualisme en Advaita geïnteresseerd raakte kwam ik Eckhart Tolle weer tegen.
AN: Zie jij verschillen en overeenkomsten tussen Eckhart en Advaita?
Mike: De traditionele Advaita Vedanta beslaat een heel spectrum en alles is duidelijk en taai uitgelegd hoe de dingen zich tot elkaar verhouden, vrij traditioneel en duidelijk maar voor mij niet inspirerend. Eckhart Tolle spits zich bijna uitsluitend op het onderwerp tijd en het NU, hoe je daar naar kan kijken. Dat is in ieder geval wat mij het meeste is bijgebleven.
AN: Ben je voor jezelf nog onderweg, heb je er slechts aangeroken, bijvoorbeeld door dat inzicht of zoek je in het geheel niet (meer)? Was dat inzicht eigenlijk voldoende?
Mike: Er is geen weg! Om een van de vele geijkte uitspraken uit te spreken maar ”ik” denk dat er nooit een einde aan zal komen en alles aan een constante evolutie is onderhevig. Voorlopig is dit inzicht heel bevrijdend en voldoende en zien of ik al lezende op alle Facebook groepen ergens een vlam gaat branden en inspiratie kan opdoen.
AN: Doe je ook moeite om je inzicht met andere mensen te delen?
Mike: Aan mij zeer naasten en mensen die er open voor staan zeker, het is zelfs een soort van spot en humor geworden bij bepaalde situaties al ben ik verbaal niet zo sterk om dingen goed uit te leggen, of ze het fulminerend inzicht en het kwartje is gevallen weet ik niet, maar het is wel intrigerend om mensen bewust te kunnen maken dat ze hun gedachtes niet zijn en daar tegen aan kunnen kijken om daarin niet meegesleept te worden. In het dagelijks leven en op het werk is het ook toepasbaar al zal ik niet zo snel over Advaita of non-dualisme zelf beginnen. Het is makkelijker gezegd dan gedaan omdat ik vaak zelf moeite moet doen om zo gezegd contact te maken van het ”centrum” en weer proberen te herinneren waar het over ging. Persoonlijk verdwaal ik vaak in het labyrint van gedachtes en kost altijd enige moeite om daaruit te komen en een balans te vinden.
AN: …Je balans vinden… Hoe doe je dat dan?
Mike: Het is letterlijk in je hoofd een stap achteruit doen, je doet een flinke stap terug om het overzicht van het ”geheel” te hebben, om je gedachtes te kunnen aanschouwen en zien wat voor emoties het teweegbrengen en het moment relativeren. Een stap uit je lichaam is een groot woord, een halve stap komt meer in de buurt. Soms gepaard met een diepe zucht en uitblazen van alle spanning in je lichaam. Het is eerder een noodgreep als ik bezig ben met mensen om mij heen, ongestoord dagelijks mediteren werkt het beste natuurlijk.
Het is meer de balans vinden in de activiteiten in de wereld om je heen. Dat staat buiten de ”ware kern” zeg maar. Mediteren en de totale stilte en leegde proberen te bereiken en zien zonder iets te verwachten en te oordelen wat er komt.
AN: Okee.
Wil je nog iets toevoegen aan dit interview?
Mike: Hoe penibel welke situatie dan ook is, Het komt altijd goed en het is nooit het einde.
Het was mijn allereerste satsang dus voor mij ook de vraag. En de vraag is alleen maar groter geworden, heb nog geen tijd gevonden om een boek over Advaita te lezen, maar wel veel op internet gelezen en gescand en dacht zo’n beetje het wel te weten, ”helaas” was deze satsang best confronterend en mij tot net andere inzichten gebracht dat ik het toch anders naar moet kijken en beleven. Een satsang is gewoon een bijeenkomst, samenzijn tot doel het inzicht door te geven en de vlam in je ontsteken waardoor het kwartje valt en het mysterie van het leven zijn plek krijgt, of eerder jij je plek krijgt in wat er nu gebeurt. Sommigen noemen het verlichting en andere een inzicht, je gaat in een soort van discussie waardoor alle onderwerpen van het leven de revue passeren, van de dood, reïncarnatie, chakra’s, boeddhisme tot de vergankelijke dagelijkse dingen en gebeurtenissen van het leven, de identificatie en de projecties. Nicky Verbeek Probeert alle vragen met haar inzichten te beantwoorden aangevuld door wijze gasten die ook vragen beantwoorden of juist vragen aan jou stellen.
Een interview van 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.