We leven in een totale waanzin. Waanzin in ons hoofd, de waanzin van onze gedachtes en emoties en de wereld om ons heen, alles in beweging behalve ons aanschouwend bewustzijn. Het besef van de waanzin om me heen kom niet zo zeer als ik erin zit en er aan mee doe, maar als ik een stapje terug doe en contact probeer te maken met mijn geestelijk ”centrum”, contact maken met het enige moment van het NU, toekomst en verleden wissen, alles waarnemen zonder oordeel, de gedachtestroom uitschakelen of mij er niet laten meevoeren, alleen kijken en voelen zonder te oordelen en alles langs mijn heen laten glijden. Op een of andere manier kom je in een ”natuurlijke” staat van zijn en niet zijn, in een staat van een ander perceptie van de voor ons zo normale werkelijkheid waardoor je dingen anders ervaart.

Dan bezie ik de wereld en de maatschappij met al zijn technologische ontwikkelingen en alle menselijke gemakken, plichten die we voor ons zelf gecreëerd hebben en hoe we met elkaar omgaan, als pure waanzin van ons denken, hebzucht en angst. Het is moeilijk uit te leggen, maar als ik moleculair probeer te denken of visualiseren dan zijn de energiestromen en velden waarin we bewegen en op gang brengen een pure orgie die we mentaal proberen te coördineren: Neem nou een ritje in je auto. Voor het maken van die auto alleen al is de halve aarde er voor omgespit, met absurde hoeveel energie omgesmolten en gevormd in wat het is met 1000de als geen miljoenen verschillende technieken en stoffen met totaal verschillende tegengestelde natuurkundige reacties in iets dat ons fysiek lichaam moet transporteren van de ene naar de andere plek als doel tijd te besparen, voor het geval je tijd zou kunnen sparen. Je doet de contactsleutel om, en van de accu waar metaal en zuur in zit opgeslagen, via draden maakt een vonk om een gereguleerde en constante explosie op gang te brengen en zo cilinders te laten bewegen, waardoor rubberen banden vol lucht gaan draaien en jouw lichaam word verplaats.

Zelfs die tijdsbesparing van een auto of andere vervoer is een grote bron van stress en ellende in het verkeer terwijl het ons zou moeten onzorgen. En dat is een van de vele dingen hoe onze maatschappij omheen is gebouwd, zo als de hele financiele wereld die is verworden tot een menselijk gedrocht van hebzucht die tot wanhoop en ellende lijdt en de mens het systeem dient in plaats van het systeem de mens. Door wat met gedachtes is gemaakt, geld en arbeid uit het niets tovert en weer laat verdwijnen. Hoe mensen zich laten meeslepen in een orgie tegen de tijd in van handelingen die uiteindelijk nergens toeleiden behalve het ikke voeden met gedachtes en perverse prikkels. Zelfs de kleinste dingen die we doen lijken soms waanzinnig als je er goed overdenkt.

Ik denk dat dit het enige planeet in het hele multiversum is waar zulke waanzin door ”bewuste” wezens word veroorzaakt en mensen onderling zich gek laten maken om onder elkaar niet minder te zijn dan een andere. De mensheid is als een virus die zelfs zijn eigen omgeving verwoest en onleefbaar maakt en miljarden andere levende wezens in zijn verwoestende hebzucht meezuigt. Aan de andere kan een wonder dat we daar toe in staat zijn, maar als de mensheid uitgestorven zal zijn, zal iemand hem missen?

Wat ik eigenlijk wou zeggen heb ik uiteindelijk niet kunnen verwoorden, maar toch!