‘NOG VAKANTIEPLANNEN?’ ‘Nee, ik ga niet op vakantie.’ Tegenwoordig zeg ik dat ik geen geld heb, om er maar snel van af te zijn. Maar in werkelijkheid heb ik een tyfus hekel aan vakantie. Nee, dat is niet omdat we vroeger, toen ik nog een kind was, ieder jaar 3 maanden naar Riccione aan zee gingen. Meestal in een gehuurde villa, maar ook vaak in redelijk luxe hotels. Later werd het Lugano, Menton, Monaco, meestal waar een casino in de buurt was.
Nu ga ik iets vertellen wat heel weinig mensen van me weten. Omdat ik altijd mijn bek moest houden van mijn moeder (uit schaamte) en “stiefvader”. Als ik sec op mijn jeugd terugkijk, dan ben ik opgevoed en opgegroeid tussen criminelen. Ik verwijt niemand iets, want we zijn allemaal slachtoffers van de omstandigheden, en het gevolg van het voorgaande. In ieder geval heb ik een betere jeugd gehad dan mijn opvoeders, met elk jaar 3 maanden zon, zee en strand! Hoe hou je een kind 3 maanden zoet? Met veel speelgoed! Alleen vond ik het altijd jammer dat ik na 3 maanden niets mee mocht nemen en we in de holst van de nacht het vakantieverblijf verlieten. Mijn stiefvader had namelijk geen zin om huur te betalen. Hij betaalde nooit huur. Ook niet als hij auto’s huurde, die liet hij in het buitenland achter.
Daarom ben ik geen liefhebber van vakantie. Die gingen altijd gepaard met de nodige spanningen. Voor de goede orde, meestal duurde het niet lang tot mijn kamer weer goed gevuld was met speelgoed. Wat ik hiervan heb geleerd is om me niet te hechten aan spullen en weten wat je niet en wel aan mensen moet vertellen. Van de buitenkant waren wij (voor Italianen) een schattig gezinnetje. De buitenkant, dat was de façade, want in werkelijkheid was het dus anders. Mijn moeder mocht niet eens weg, anders zou ze vermoord worden. Dat heb ik letterlijk horen zeggen en ook op zeer overtuigende wijze. Volgens mij heeft hij nooit iemand vermoord, voor zover ik dat zou kunnen weten. Weet niet eens hoe hij zijn geld verdiende, of hij een werkgever had. Die had hij soms wel, maar die betaalde hij om niet te moeten werken, en een goede beoordeling krijgen voor de reclassering. Hij was een zakenman, die veel op reis was. Overigens was een zakenreis de gevangenis.
Op een bepaalde leeftijd mocht ik zelfs mee. Gezellig hoor, dat kan ik iedereen aanraden, vooral in Italië. Hij was echt geen lieverdje, maar mij heeft hij nooit met een vinger aangeraakt. Toch schroomde hij niet om iemand die een kop groter was dan hij, en verkeerde opmerking maakte, helemaal tot moes slaan, tot bloedens toe. Ja, waar wij bij waren en midden in een drukke straat. Dat vond ik toen best indrukwekkend. Mijn moeder kwam er soms ook niet ongeschonden van af. Al was dat gelukkig nooit erger dan een blauw oog. Dit is nog maar het topje van de ijsberg die een lawine werd. Hierdoor heb ik echt een hekel aan vakantie. Ik heb het echt geprobeerd, om erachter te komen waarom iedereen vakantie zo leuk vindt. Nou, sinds kort weet ik het. Als iemand aan het koffieapparaat vraagt of ik nog vakantieplannen heb, dan moet ik weer liegen, zo’n verhaal doe je niemand aan, vooral niet bij de koffieautomaat.
De Haagse ”Sodom en Gomorra”. Waar het krioelt van de menselijke ratten en wolven die op de loer staan, en hele goedkope sexs word verkocht. Op zomerse warme nachten, en vooral in het weekend is het helemaal een orgie van oerkreten, vroeg in de nacht soms nog kreten van vreugde, maar hoe later het word, overheerst er woede en haat. Het is heerlijk om hier te wonen, onder de schaduw van ”Het Strijkijzer”. Het is in ieder geval een inspirerende omgeving waar je vele extremen tegenkomt. Om een lang verhaal kort te maken, deze 2 nummers zijn daarop geïnspireerd, het gevoel proberen om te zetten in geluid. Het is voornamelijk Jazz, of iets dat er op lijkt, met een simpel instrumentarium, een zangeres, piano, bas, drum en sampler, in wat duistere en experimentele Jazz, geen flouw idee wat ze zingt, het is in ieder geval Creole van de Réunion Island (Frankrijk).
