Prachtige beelden van ijsgrotten op Alaska genomen met een drone. Op plekken waar mensen nooit zijn gekomen en waarschijnlijk moeilijk te bereiken zijn: ‘’This Bigger Than Life – Ice Caves segment is the first documented drone flight through ice caves. This was 100% shot with the GoPro HERO3+ Black Edition on the DSLR Pros DJI Phantom in Alaska.‘’
Kadootjes kopen voor de feestdagen kan je beter gelijk na de feestdagen beginne te doen, alvast voor het volgend jaar. Dat bespaard een hoop ergernis en irritaties om je in de dikke, drukke en psychotische massa te moeten duiken. Elke jaar neem ik me voor om geen cadeaus te kopen en geen kerst te vieren, maar op een of andere manier word ik overmand door schuldgevoelen omdat ik linksom of rechtsom en dan niet op de kerstdagen zelf uitgenodigd word om toch pakjes uit te pakken: ‘’nee jij hoef niets te kopen hoor’’ zeggen ze dan! Aan mijn hoela!!! Tuurlijk moet je wat kopen, sta je dan! Schijnheilig lachend te ontvangen zonder dat je iets terug te geven hebt, dat is een van de meest afschuwelijke gevoelend, schuldgevoel. Je voel je net een profiteur en dan zie je waarschijnlijk blikken in de ogen van anderen die er waarschijnlijk niet zijn, of toch wel! Het is in ieder geval geen lekker gevoel. Ik heb altijd zo iets van: ‘’doe niet zo gek!’’ Nergens voor nodig al die kadootje en zonden van al dat mooie behang die je kapot scheurt, of juist word gezegd: ‘’voorzichtig open maken, dan kan ik het papier weer voor volgend jaar gebruiken’’. Kijk! Daar zakt mijn broek ook van af, al heb ik natuurlijk alle begrip voor die milieuvriendelijkheid annex gierigheid, en zeker voorbeeld aan zou moeten nemen. Nee, voor mij hoeven cadeaus niet zo nodig en als ik iets nodig heb koop ik het zelf wel, ik koop cadeaus als ik ze tegen kom en iemand toevallig in gedachte heb, of iets op een bepaalde datum word uitgebracht. Dat is toch niet meer van deze tijd om je kind een paar manden te moeten laten wachten voor die een X-Box spel die in november is uitgekomen pas na de kerst te laten spelen!?
Toevallig gisteren een stukje over de Kerstdagen geschreven: Dankzij Jezus is het nu buiten hel. En als je het mij vraagt moeten heilige dagen heilig blijven en met respect behandeld worden door diegene waarvoor het feest bedoeld is, en niet voor commerciële doeleindes worden uitgebuit en gevierd worden door mensen die helemaal niets met Christus hebben en daar in het dagelijks leven voor de rest niets mee doen. Wat vieren we dan eigenlijk? We vieren het feest van de middenstand en MKB, het feest dat de consument absurd consumeert, vervuilt en dieren in opdracht aan de lopende band een kopje kleiner laat maken onder het decorum van lichtjes en gezelligheid. Gezellig is het wel als je alle stress achter de rug heb en de winkelstraten en supermarkten overleeft heb, maar dat kan niet anders dat je na een diepe dal van het menselijke bestaan, daarna het gezellig hebt onder elkaar na dat je mekaar gek hebt gemaakt. Ik vind het althans een feest vieren onder valse voorwendselen.
Dus je bent moreel gezien verplicht om cadeaus te kopen om je schuldgevoel af te kopen, zelfs in je gevoelens zit een hele marktwerking die kloppend moet zijn.
De tijd dat ik bij het leven betrokken was en alles persoonlijk opnam is nu wel zo een beetje voorbij. Door het heldere inzicht die het non-dualisme en Advaita mij heeft gegeven is het leven niet meer zo als het was en alle worsten die mijn werden voorgehouden zijn, zijn als sneeuw voor de zon gesmolten. Alles is een en een is alles, en ook weer niet, maar dat doet er niet veel toe. Het is een kwestie van perceptie en hoe te handelen met wat het leven je te bieden heeft en wat er allemaal om je heen gebeurt, wat doe je er mee en hoe verwerk je wat je voorgeschoteld krijgt? Dat is natuurlijk voor iedereen anders, maar mijn gehechtheid ben ik kwijt om niet te verwarren met onverschilligheid. Zelfs bij zware tegenslag zal het mij niet zo hard meer raken, natuurlijk is het kut! Ik zal schelden en janken als mijn lichaam daar na handelt, maar in wezen kijk ik naar mij zelf hoe ik het leven doorsta.
Vaak denk ik nergens naar en luister ik alleen maar, luister ik naar de ruis op de achtergrond, het gerinkel van kopjes, geroesemoes van mensen, gesprekken, mijn trillende mobiel, mijn maag knorren, de pijn in mijn nek, en dat allemaal zonder er bij na te denken, als mijn zintuigen zijn open zonder daar iets van te vinden, ik zie maar vind niets. En terwijl dat allemaal gebeurd ben ik aan het werk en mijn lichaam doet gewoon wat het moet doen zonder dat ik daar over hoef na te denken. Ik doet niets en toch doet mijn lichaam wat het moet doen uit automatisme of zelfs omdat het weet wat het moet doen zonder mij en zonder dat ik daar zelf de aandacht op moet vestigen.
Het gekke is dat in het leven vele dingen gebeuren en gedaan worden zonder dat ik mijn lichaam daar opdracht voor heb gegeven het te doen, mijn lichaam handelt ook zonder dat ik met mij gedachten er bij ben en bij paniek situaties, schik en bijna ongelukken reageert mijn lichaam bij impuls, sneller dat ik met mijn gedachtes ooit zou kunnen handelen, net of je het leven pas een heel klein stukje achteraf meemaakt, net na dat het werkelijk gebeurd is. Als bewust denkend wezen zal je altijd achter de feiten lopen en hoe vaak denk en zeg je niet: ”als ik het achteraf had geweten dan had ik het heel anders gedaan en aangepakt. Dan had ik het wel geweten!”
Je kan twee dingen doen!
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.