Trafassi had het heel goed gezien. Er zijn tijden van komen en gaan, ja. Al een paar dagen geen muziek gemaakt, niet omdat ik geen inspiratie heb maar omdat mijn wasmachine uit de vorige eeuw door kortsluiting met twee klappen het hele huis in het donker zette, waardoor mijn 24/7 Youtube stream naar de knoppen is. Terug naar de jaren 80 en opzoek naar een zaklamp. Nieuwe wasmachine gekocht en bij het aansluiten kwamen wij (ik) achter dat de ruim 20 jaar oude wasmachine nog nooit kapot is geweest, de korstsluiting zat in de verlengkabel. Dus helaas voor niets een nieuwe machine gekocht en mijn muzikale workflow helemaal naar de kloten. Hier onder de foto van een held die veel te vroeg is gestorven door stom handelen van een mens, en zo, een veel te vroege gedwongen euthanasie heeft gekregen. RIP
Tag archieven: Euthanasie
Ik Kan die Anti-Euthanasie Fundamentalisten Echt Niet Uitstaan
Euthanasie na voltooid leven. Ik kan me in deze discussie best wel erg opwinden, tot woede toe aan mensen die denken het te kunnen bepalen voor andere mensen, wat betreft een pure persoonlijke en intieme kwestie wat niemand anders aangaat. En dat het nu zelf politiek word uitgespeeld vanuit religieus oogpunt, en die religieuze overtuiging politiek opgedrongen aan mensen die niet religieus zijn en andere overtuigingen hebben. Ik vind dat de politiek hier totaal gefaald heeft als het gaat om pure persoonlijke privé kwesties gaat, dat een groep wat de politieke meerderheid heeft privé kwesties van een minderheid kan en mag bepalen. Dat heeft volgens mij te lang geduurd en niet meer van deze tijd.
Ik snap ook wel dat maatschappelijk deze kwestie best netelig kan zijn. Zou je maar een rijke oude bejaarde zijn waarmee het met gezondheid en geestelijk niet meer lekker gaat, en je hebt aasgieren bij je erfgenamen zitten, of familie die je zat zijn, of wat dan ook. En daar moet er gewoon een degelijke controle systeem ingebouwd worden, en zelfs daar doet de politiek moeilijk over, terwijl wat mij betreft het al morgen gereld zou kunnen worden, op papier althans!
Als je dood wilt: Je doet aanvraag bij je huisarts, plus gesprek, je word doorverwezen naar een gespecialiseerde psycholoog, een sociaalwerker doet onderzoek naar de reëel situatie thuis, familie, financieel. En als er geen verdachte omstandigheden zijn een alle vinkjes staan op groen, met die rapportage laten beoordelen en toestemming vragen aan een speciaal in leven geroepen rechter. Dan pas de stervensbegeleiding inschakelen plus verpleger voor de nodige handelingen.
Maar als het verzoek word afgekeurd: zal er maatschappelijk die problemen moeten worden opgelost worden waarom diegene het verzoek deed om dood te mogen gaan. Kost wat, maar dan heb je ook wat, en gewoon teams vormen waardoor een aanvraag binnen een paar ,maanden kan worden afgehandeld (beoordeling en uitslag). Het kost natuurlijk wat, maar dat geld bespaar je natuurlijk weer door de tijd, door niet uitgekeerde aow, pensioen, uitkering en op besparing door eventuele niet uitgevoerde langdurige medische behandelingen, enz enz… Is het nou zo moeilijk om een humaan, neutraal en persoonlijk aanvraag en check procedure in elkaar te zetten?
En al die mensen die geloven in oude boeken die door mensen zijn geschreven in een ver verleden, moeten zich gewoon niet mee bemoeien en hun ding doen! Mensen moeten individueel het voor zichzelf kunnen bepalen, en niet via politieke omwegen het opdringen aan mensen die niet in sprookjes geloven. Daarom moet religie uit de politiek en openbare straatbeeld. Dat vind ik althans…
Of laat Van der Staaij (SGP) dan het probleem bij die mensen persoonlijk oplossen waarom ze dood willen. Ja toch! Wel zo eerlijk om ook hem een kans te geven.
Pil van Drion de Euthanasiepil
Van der Vlies: Weg van euthanasie leidt niet tot de zaligheid
Wachten tot de dood ons scheidt
Er zijn vele dingen die ik mij in dit leven afvraag, maar een ding dat zeker en voor iedereen gelijk is dat hoe dan ook ons lichaam op een op andere moment zal ophouden te functioneren. En in de tussentijd is het afwachten, wachten op iets dat onze dood gaat aankondigen, een signaal van een ziekte of zo, je weet wel. Iets waar je op kan voorbereiden en tegenwoordig zelf mag kiezen hoe pijnlijk of gesedeerd je de dood in gaat, zelfs het moment van de dood kan bepalen door euthanasie. Of een ongeluk, pats boem weg! Dat je zelf niet eens weet dat je dood bent. Weg ben je dan.
Maar in tussen als er niets aan de hand is leef je leven zonder er te veel bij stil te staan. Je leeft het leven wat zich voorschotelt en je handelt er naar voor zo ver je denk dat jij handelt of gewoon word gehandeld door wat er komt, heel vaak heb je weinig keuze en de gedachte van een keuze is vaak achteraf. Had ik dat maar gedaan! De afgelopen 2 jaar heb ik een subtiele verandering in mijn leven toegepast en ben aan het kijken wat het oplevert of eerder wat de gevolgen zijn voor de lopende zaken van mijn bestaan. Simpel gezegd en na vele jaren van het tegendeel heb ik gekozen om de weg van de minste weerstand te nemen, niet tegenin gaan en vooral laten gaan. Je laten leven zonder daar een uitdrukkelijke mening over te hebben, mijn gedachtes niet op stuk laten gaan op andermans dingen. Jaren lang heb ik geprobeerd het leven naar mijn hand te zetten en te leven zo als de maatschappij normaal word aanvaard in te richten en gemerkt dat het mij heel veel energie kost om dat dan in stand te houden. Net of je een curve van stijgende welzijn naar boven echt werkelijk met je heel je zijn hoog moet houden voor anderen door je zelf op te offeren en de lading van het leven in het kwadraat zicht tegen je werken.
A is je overkomen, B is onvermijdelijk en de rest is een tussendoortje
Misschien klink het in je ogen wat passief, maar dat is het alles behalve. Terwijl de tijdlijn voortkabbelt ben ik creatief, met bloggen, muziek maken, klooien met geluiden en software, schilder af en toe een doek en ga vaak helemaal los in de keuken en op het internet. Ik sta op, ga naar mijn werk, terug naar huis, doe wat dingen, lekker bankhangen, het weekend komt er aan, mijn zoon ook en gaat weer weg en de werkweek begint weer. En in de tussentijd voelt het voor mijn als allemaal bezigheden die je doet om de tijd te doden terwijl je wacht dat de dood zich gaat aankondigen, als het niet pats boem weg! Is (waar mijn voorkeur naar uit gaat).
Deze gedachte kwam in me op toen ik aan het bankhangen was. Ik zit, of sta, loop en ren te wachten dat het licht bij me uit gaat, het beeld op zwart, ze zeggen dat je van: a naar b gaat, en nu sta ik precies ergens tussen a en b.
A is je overkomen, B is onvermijdelijk en de rest is een tussendoortje. En zo ver onze ogen kunnen reiken is dat tussendoortje een evolutionaire rariteit die naar zijn eigen kijkt. Zijn wij die de instrumenten gebruiken of zijn wij het instrument van de evolutie? Enige wat we kunnen aanschouwen is de kortstondigheid tussen a en b van een eeuwige tijdlijn die er was voor wij er waren, wachtend tot de dood ons scheidt.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.