Het woord geloof is al en dubio en religie is gewoonweg sektarisch en een houvast aan de macht van de kudde. Ik zat zo te denken in een van mijn vele overpeinzingen van het zijn en niet zijn, dat als je het Boeddhisme als willekeurige voorbeeld neemt al is het Boeddha geen god, toch iedereen hem Boeddha als ikoon en beeld genomen heeft om hem eeuwig te vereren en voorbeeld en ijkpunt aan te nemen, zo als Christenen Jezus en Moslims Allah, en daar ligt voor mij al de basisfout van het geloof ten grondslag. Een basisfout voor het individu die ergens in gelooft, een geloof die van buiten af manipuleerbaar is en niet vanuit je zelf en binnen je eigen innelijk ontstaat.

Juist als je voorbeeld neemt aan Boeddha, Allah en Jezus: die hadden geen voorbeelden om te komen tot waar ze zijn gekomen! En door de iconisering van de boodschapper gaat de boodschap verloren voor het grote deel van de massa. De boodschap word misbruikt en verborgen onder bergen dogma’s en onnodige scripts verpakt in de toen geldende cultuur, terwijl het eigenlijk zo simpel als het algemeen aanvaard word dat het een geestelijke technische handeling is die volhard moet worden om de sleutel zonder naam en dualiteit te verkrijgen. De sleutel die op alles past ook al is er geen slot.

(citaat via: Wikipedia)