Ik ben niet en nooit geweest. Zelfs als ik heel stil, niet denk en probeer me niet te bewegen en denk stil te staan, is dat een ultieme illusie en dat nog eens wetenschappelijk bewezen. Terwijl jij denk stil te staan worden wij met astronomische en voor menselijke voorstellingsvermogen niet te bevatten snelheden door het universum heen geschoten in een nog moeilijker te bevatten beweging. In de gif. Animatie hier onder kan je ongeveer zien hoe ons zonnestelsel, zon, aarde en met al zijn planeten zich door de ruimte beweegt en moet je maar de rest van de bewegingen er ook maar bij voorstellen. We worden letterlijk en figuurlijk in veelvuldige spiralen door het universum geslingerd. Dus ook al wil je stil staan en niets doen, is het voor jou onmogelijk om dat te doen. Ongewild wordt je door tijd en ruimte meegesleurd in een onbekende causaliteit, ook als sta je stil en doe je niet, kan er van alles met je gebeuren.

De aarde draait om zijn eigen as met 1670 kilometers per uur, de aarde om de zon met 107.200 kilometers per uur, ons zonnestelsel om de Melkweg met 800.000 kilometers per uur, de Melkweg te opzichten anderen melkwegstelsels met 1.328.000 kilometers per uur en clusters melkwegstelsels te opzichten van de achtergrondstraling zo ongeveer met 2.200.000 kilometers per uur. En ga zo maar door, dat zijn zo een beetje de cijfers, een kat in een centrifuge is er niets bij. Dus bij benadering bewegen wij zonder het beseffen met een snelheid van 4.436.870 kilometers per uur door tijd en ruimte zonder te zien waar naar toe en een wonder dat we niet allang tegen iets zijn gebotst. Bron: aa.quae.nl

Dat is in ieder geval de fysieke beweging van ons materieel lichaam. Een mens of wat wij van ons zelf denken te zijn zie ik het als een fluïde veranderlijke plasma sfeer met vele verschillende interacterende lagen en schillen in een onmetelijk veld van energie, dimensies, trillingen en bewegingen die in alle kanten gaan en constant aan verandering zijn onderhevig. Dus het ikke of wat je denk te zijn is een veranderlijke iets die soms zichzelf niet herkend in wat het heeft gedaan en soms zelfs niet meer weet dat hij of zij er is als we in diepe staat van concentratie met iets bezig zijn. Roeland de Looff de schrijver van het boek: Jij Bestaat Niet heeft het op zijn besloten Facebook profiel redelijk duidelijk helder uitgelegd waardoor het bij mij een trigger openging en de beweging van ons zijn een beetje in beeld kreeg, voor zo ver ik het zou kunnen bevatten:

Het zelf is een constructie die iedere keer als het te voor schijnt komt opnieuw wordt opgebouwd.
Vaak is het afwezig bijv. als je ingespannen met iets bezig bent. Het zelf kan zich dat niet herinneren eenvoudigweg omdat het er dan niet is.
Mensen kunnen inconsequent zijn omdat bijv. het zelf dat wil afvallen een ander zelf is dat op een verjaardagsfeestje taart aangeboden krijgt.
Het ene zelf zal als doelstelling hebben ‘slank worden’, terwijl het andere zelf als doelstellingen heeft ‘sociaal zijn en het gezellig hebben.’ Dat kan leiden tot totaal ander gedrag.
Als de verschillen tussen het ene zelf en het andere zelf erg groot worden zeggen mensen ‘ik was mezelf niet’ (het ene zelf ontkent iets met het andere zelf te maken te hebben) of ‘ik ben kwaad op mezelf’ (het ene zelf is kwaad op het andere zelf).
Er zijn overeenkomsten tussen het ene zelf en het andere, want ze worden beiden opgebouwd vanuit dezelfde hersenstructuur die zich in hetzelfde organisme bevindt. Tot op zekere hoogte vallen ze terug op dezelfde herinneringen.
Dit geldt echter slechts tot op zekere hoogte want wanneer een optimistisch zelf verschijnt zal die zich vooral mooie momenten herinneren, terwijl een pessimistisch zelf zich vooral baseert op negatieve ervaringen.
Die herinneringen worden overigens constant aangepast en verandert. Het doel van herinneringen is namelijk niet het verleden adequaat te herinneren, maar goed kunnen handelen naar aanleiding van wat zich nu voordoet.
Veel van wat je je herinnert heeft nooit plaatsgevonden op de manier waarop je het herinnert.
Jezelf worden is dan ook een illusie. Er is alleen sprake van veranderlijke zelven. Dat er ergens een authentiek zelf zou zijn zoals sommige spirituele leraren beweren is een illusie. Dat kan het spirituele zelf zich misschien wijsmaken, maar ook dat is slechts een van de vele zelven.
Als iemand het heeft over ‘jezelf vinden’ hou dan maar op, want behalve wisselende zelven valt er niets te vinden.
Het enige wat je kunt zeggen is ‘ik ben mezelf niet en ook nooit geweest.’  Bron: Facebook