En als ik zeg aan de dunne, dan kan je van mij aannemen dat het echt dun was! Dus als je niet van vieze praatjes houdt, sla deze blogpost snel over. In mijn hele leven heb ik maar een paar keer een onschuldige buikgriep gehad, voedselvergiftiging in verschillende soorten, maar deze keer was het toch apart, hoe je lichaam op iets reageert. Wat het was weet ik niet, van voedselvergiftiging weet ik dat mijn lichaam vrij snel en onmiddellijk reageert en alles linea recta uit mijn mond de wc word ingestraald, al dan niet met behulp van twee vingers spelend aan mijn huig. Je kan er beroerde nacht aan overhouden, maar ik ben blij als het eenmaal er uit is.
Buikgriep kan vervelender zijn. Niet zo zeer dat je het voelt rommelen in je onderbuik, met een weeïg gevoel dat steeds dieper gaat tot het je eerste kringspier bereikt en je tweede kringspier moeilijk in bedwang kan houden als je snel een deftige stortplaats moet vinden. Omdat als het komt, dan komt het! Net of je een bezemsteel zonder pardon in je reet word gestoken en je al je kont spieren moet samentrekken als een spierkramp om de vloed aan fecalia niet de vrije loop te laten.
Drie nachten geleden was het zo ver. Ik was lekker in dromenland lekker kroelend in mijn bed half wakend maar meer slapend tot ik het gevoel in mijn buik had dat ik een scheet moest laten en lichtjes het met mijn buikspieren een zetje moest geven. Maar in plaats van de vertrouwde ontluchting, voelde ik een warme drap mijn bilnaad vullen, en toen dacht ik: ”stront aan de knikker”!!! En kon net de rest tegenhouden om het verder op de wc te doen, maar toch! Mijn onderbroek was redelijk besmeurd met een halve slappe lichte drap zonder kenmerken.
Voor de rest niets aan de hand. Je word een dagje ouder, 50 he! Incontinentie enzo en de volgende ochtend ben ik gewoon naar mijn werk gegaan, voelde me voor de rest echt fit voor de rest, behalve dat ik af en toe snel een WC moest zoeken, en merkte dat mijn ontlasting steeds dunner en dunner werd en steeds harder er uit kwam spuiten, ja spuiten! Maar voor de rest voelde ik mij prima en het buikgevoel viel mij ook best mee. Ja, je voelt iets en dat je naar de WC moet, maar voor de rest niets vervelends, behalve!
Dat mijn liefje de dag er voor heerlijke pittige sambal gehaktballen gevuld met een ei had gemaakt. In de pauze op mijn werk zat ik nietsvermoedend voor de PC te interneppen tot ik iets heel lichts voelde en net op tijd mijn billen kon samenknijpen. De strot vloeide zo mijn reet uit, eigenlijk was het meer water met hier een daar wat vezels. Dus snel met samengeknepen billen de dichtstbijzijnde wc gezocht en de rest werkelijk uitgespoten. Het was net of je 5 liter bier hebt gedronken en dat urenlang vast hebt gehouden en dan los kan pissen, maar dan uit je kont. Plus die sambal van de dag ervoor aan je anus is een hel!
Toen was mijn maat vol! Als je niet eens op je lichaam kan vertrouwen dan word het tijd om je ziek te melden en thuis te zitten, waar je weet dat je stapels onderbroeken hebt en de wc om de hoek is.
En dat zeg ik niet zo maar. We waren in Zeeland om een boottochtje te maken met een waterbolide, een groot uitgevallen campingtafel op twee sigaren met een Oost-Europees tuinstel met tent er op geschroefd met een 250pk VT Honda motor. We hadden geluk met het weer, zeker niet te koud met een waterig zonnetje die net niet door de wolken wou schijnen, maar 100% droog. Dit was mijn verjaardagscadeau voor mijn 50ste verjaardag van Pat en Pat, dus het was feestvieren op de Zeeuwse wateren en dat hebben geweten ook…
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.