Tag archieven: Pijn

Persoonlijk

De denderende sneltrein naar het onbekende

3 reacties

mekky aan het zuiderstrand 560pxMijn Limburgse liefde is een organisch natuurfenomeen, zoiets dat ik in mijn hele leven nog niet had meegemaakt. Je hebt liefde en liefde en het ene verliefd zijn is niet het andere en dat kan ik na 50 jaar wel stellen, maar hier kan je lezen hoe dit wonder ook al weer is ontstaan tegen alle verwachtingen en zin in. Stapelverliefd zijn is een zegen maar ook een vloek die je ergste vijand niet toewenst. Ik voel me gegijzeld als door een lek geprikte voodoopop die word meegesleurd door een F5 tornado van overweldigende gevoelens die door geen enkele gedachte getemd kan worden. Elke goedbedoelde en verstandige advies van vrienden en familie ten spijt, elke splinter rationaliteit is vervlogen en je laat je meevoeren door de golf van het moment. Elke rationele beslissing lijkt onmogelijk om je daar aan te houden en uit te voeren, dat zit niet meer in het keuze pakket en geen optie meer om uit te kiezen. Ik heb met heel mijn lichaam en geest aan haar overgeleverd en doe er alles aan om iets van haar te lezen, zien, horen en vooral bij haar te zijn. Haar ogen, stem, glimlach en lichaam hebben een onweerstaanbare magnetische kracht op me waar ik niet van kan afblijven. Mijn hand gaat van zelf naar die van haar, mijn arm tegen die van haar, haar huid en geur, net of mijn lichaam in die van haar wil kruipen en versmelten.

Soms zo erg dat het mij beangstig. Dat stapelverliefd gevoel is soms zo lekker dat je werkelijk op wolken loopt en je constante honger hebt zonder trek te hebben in eten, een enkele fotografische gedachte aan haar doet me voelen als of je met een vliegtuig door een luchtzak vliegt, tot vervelens toe en tegen de misselijkheid aan. Je staat er mee op en je gaat er mee slapen, tot het diepe angst inboezemend om haar kwijt te raken om wat voor rede dan ook, als er maar niets gebeurd, afstand en zo, de machteloosheid van handelen dat je dan niet bij haar kan zijn als er wat zou zijn. Soms doet het gewoon pijn, zo veel pijn dat het bijna ondragelijk is, met het gevoel dat het te mooi is om waar te zijn.

Volwassenheid is wat mij betreft een illusie. Je hoeft maar dit te overkomen en je bent geen rationeel wezen meer, eerder een kip zonder kop die op de meest onmogelijke momenten word overmand door vlinders en andere emoties, gevoelens en gedachtes. Soms voel ik me als een gedebiliseerd volwassene die als zijn schepen achter zich verbrand, beseffend dat na hoge pieken ook hele diepe dalen zullen komen en de afgronden en diepe krochten van je ziel je tegemoet zullen treden. Geen weg meer terug en denderend op weg naar een onbekende bestemming, alwetend dat elke toekomstperspectief sowieso nooit uitkomt en de toekomst achteraf gezien toch altijd ander verloopt dat je in gedachte had geprojecteerd.

Na ruim twee weken dat we elkaar voor het eerst hebben ontmoet hebben we elkaar net respectievelijk drie en twee dagen niet gezien. En het lijkt wel of er volle weken eroverheen zijn gegaan dat we niet bij elkaar waren en in 4 weken tijd is het ons zo maar gelukt elkaar 16 dagen te zien, zo intens is het gemis en het bij elkaar willen zijn. En toevallig lijken ook alle omstandigheden ons samen zijn te faciliteren, net of de golf van het leven ons goedgezind is, tot de gewone weken zich zullen aandienen en de belemmering van het bestaan je gevoel zal gaan traineren. Hoe straks verder en waar zal die denderende sneltrein stoppen?

mekky aan het zuiderstrand 560px

Persoonlijk, Ziekte's

Door je rug

mad boosEr zijn erger dingen in je leven dan door je rug gaan en in alles zit altijd een les verborgen. Een aanval van clusterhoofdpijn vind ik erger dan door je rug gaan of spit, het is in ieder geval beheersbaarder als de spierverslappers en pijnstillers zijn werk gaan doen, tot je denkt dat je zonder kan en het weer inschiet. Ik deed niets bijzonder, moest een klein stukje bukken om een kabeltje achter de modem goed te zetten en toen schoot het in als een bezemsteel onverwachts in je anus gedouwd word. Een lullig spiertje die ik niet eens met mijn hand kan vinden en bij kan masseren die niet groter is dan tien centimeters bij twee. Als je wakker word, het simpele feit dat je lichaam op moet laten staan zorgt gelijk in de ochtend voor een probleem. Elke poging om op te staan of alleen je bovenlichaam proberen omhoog te hijsen levert zeer pijnlijke scheuten die je laten beseffen dat je een probleem heb. Dus en enige optie om wat minder pijn te hebben is je zelf horizontaal je te laten rollen tot de rand van het bed om je knieën op de grond te laten vallen en met behulp van de bedrand je bovenlichaam verticaal recht te zetten en vandaar in rechte stand voorzichtig op te staan. Je bent al gehandicapt door de gewoonlijke ochtendstijfheid waardoor je elke stap voorzichtig moet zetten om te voelen welke schijnbeweging je beter kan meiden. Leuke vrienden op bezoek kan je ook beter achterwegen laten, die vinden het namelijk leuk en lachen als je pijn hebt, waardoor ze hun best zullen doen om je in de zeik te nemen en aan het lachen te maken (echt Hollands), wat zorgt voor een zeer pijnlijke slappe lacht die je bijna niet kan stoppen, om maar niet te spreken als je moet niezen. Je voelt het aankomen en je gaat al vloeken en je lichaam aanspannen omdat je weet dat je een onvermijdelijke pijnscheut je ten delen zal vallen, zo iets als een korte stoot van 220 volt.

Een van de ergste dingen als je door je rug bent gegaan is je sokken aandoen. Je gaat werkelijk door de grond met bijna acrobatische en spastische gekreun van pijn en schelden uit onmacht om niet gewoon iets simpel te kunnen doen als je sokken aandoen. Dan mis je wel een partner die in huis woont. Met alles wat je doet voel je dat je die spier hebt en na een paar minuten in die zelfde positie dan ook ga je het weer voelen en het verzetten van je lichaam om in een wat mindere pijnlijke positie is nog pijnlijker, maar voor die paar minuten verlichting heb je alle over. Bij elke beweging lijkt het of alle spieren verbonden zijn aan die verrekte spier in je onderrug, maar het ergste moet komen.

Na twee dagen moet je toch poepen. En dat is op zichzelf niet eens het ergste, tot je een poging doet om met wc-papier je poepgat schoon te vegen. Dat gaat gewoon niet, je komt er gewoonweg niet bij en als je toch een beetje in de buurt komt kan je de kracht niet zetten om de veegbeweging goed en grondig uit te voeren. En zo alle tegenslagen in het leven een of meerdere lessen verborgen zit, was het bij deze dat ik mijn kont moet leren vegen met mijn andere hand. Ik kan je verzekeren dat het ook niet echt een pretje is en zeer vreemde ervaring. Net zo dat je al kijkend in het spiegelbeeld een cirkel met je potlood probeert te overtrekken.

Maar als een klap op de vuurpijl zou je toevallig zien dat in plaats van gewone drollen precies die dag ik plakpoep produceer. Ken je dat!? Die poep die je eindeloos af kan vegen en blijft afgeven, net of je het juist uitsmeert en tientallen keer die pijnlijke beweging moet uitvoeren zonder het gewenste resultaat, als poepen een marteling word. Met douchekop op enkel harde straal was ook een optie, maar dan moet je weer je onderbroek en sokken weer uitdoen en dan weer aan, wat kiezen uit twee kwaden is.

Het geluk om je ongemakken in de cloud te zetten is, dat je van collega’s en vrienden allerlei tips een lekkere pilletjes aanreiken die je van de dokter moeilijk of nooit krijgt voorgeschreven. Maar zo als ik al eerder zei, er zijn erger dingen in het leven dan door je rug gaan.

Bizar, Weblogs

De zelfmoord van een ongelukkige sukkel

6 reacties

De aanloop naar de feestdagen toe zijn voor vele mensen niet altijd even leuk. Vooral als er meerdere problemen spelen, in de serie achtergelaten reacties op deze webstek. Achter de schermen van dit weblog komen vaak leuke reacties binnen, maar af en toe komt er wat je in eerste instantie best heftige en personelijke reracties binnen waar in eerste instantie geen acht aan geeft, maar dan de interactie daarop, die je bijna versteend achterlaat. 12 november komt er een reactie van: ”Ongelukkige sukkel” binnen, een van de vele reactie op dat item, maar ruim een maand later komt er een reactie van: broer van “ongelukkige sukkel” binnen. En daar werd ik echt toch wel even stil van. Zo’n verlaten anonieme laatste nagedachtenis van een gedachte frame van iemand die je niet kent en je kan afvragen of het echt is of niet. En dan de reactie van zijn broer op zijn zelfmoord. Hier onder de twee reactie’s en RIP voor alle ongelukkige sukkels:

Ongelukkige sukkel 12/11/2013 at 13:18
LIefde doet pijn. Altijd zal liefde resulteren in pijn .Vroeg of laat .Of je moet een gewetenloze slet zijn.
Die zijn uitgezonderd. Maar voor de rest,ieder1,zelfs olifanten weten ,voelen ,liefde doet pijn. Eind dec 2013 ,27st precies is de laatste dag op deze wrede wereld bol voor mij. Waarom? ;Liefde (of het gebrek daarvan).
250 mg valium ,1500 mg methadon ,3000 mg trazodon en de dubbel ingepakte capsule met rattengif, die pas na 5 uur open gaat in de maag .Gevolg ;Hartstilstand 100%.Maanden heb ik gedacht , dus geen impuls.
Ik ben een man van 42 maar ben er wel klaar mee. Zonder liefde, een vrouw om mee op te staan en tegen te praten, om mee naar bed te gaan en naast elkaar te liggen ,is het leven ,niets meer of minder dan verteren van voedsel tot stront .Elke dag weer. Zomers ken ik al 25 jaar niet meer , voor mij is het elke dag winter. Het zal wel aan mij liggen. Ben waarschijnlijk lelijk of onaardig. Of allebei. Desalniettemin is er dat gevoel ,dat ik niet zonder haar kan leven .Heb gekeken of ik misschien homo ben maar dat doet mij alleen maar walgen ,van mijzelf en de daad.
Sex met een man ,met mijzelf als man is verachtelijk .Ik voelde mij daarna zo vies en walgelijk ,dus nee homo zal ik wel niet zijn. En nu ben ik 42,maar zou geen vrouw van boven de 50 willen ,(mocht ik zelf zo oud worden). Bejaarden seks vind ik niet aantrekkelijk of in moderne taal ;geil , integendeel , ik word al kotsmisselijk bij de gedachte .Dus pleeg ik zelf moord ,ieder1 vind mij toch een onuitstaanbare klootzak . Een mislukking ,een losser .Ben zo moe ,van elke dag het zelfde doen ;stront maken .Maar geloof mij ,behalve de gewetenloze slet m/v ,zal ieder 1 ,vroeg of laat realiseren ;Liefde doet pijn!!.

broer van “ongelukkige sukkel” 19/12/2013 at 10:13
Ik hoop dat je nu eindelijk rust hebt .Klaar met wat jij “ondragelijk” noemde.
Dat je ongelukkig was wist ik wel ,maar een sukkel? .Jij was geniaal ,mijn grote voorbeeld .Jij was voor niemand bang en altijd tegen onrecht. Waarom je het toch gedaan hebt, blijft voor mij, en de rest van de familie een onbeantwoorde vraag. Je had je bedacht zei je. Je zou het niet doen en het loste niks op. Waren dat alleen maar woorden om ons gerust te stellen of anderen niet aan te sporen het zelfde te doen? Je moet verschrikkelijk geleden hebben .Het bloed kwam zelfs uit je oren .Een maagbloeding, herseninfarct ,en hartstilstand .De dokters zeiden dat je hart zo snel is gegaan dat het implodeerde .Sukkel had wat gezegd dan. Geld voor je verslaving had ik je nooit geven, maar ik had alles voor je gedaan om hulp te vinden. Eigenwijze klootzak. Sorry ,over de doden niets dan goeds maar Mam is nu de gehele dag bij je graf .Van 9 tot 5 .En niemand krijgt haar daar weg. Is dit nu wat je wou? Je schuldenaars kunnen i.d.d naar hun geld fluiten ,van een dooie valt niks te halen, maar uiteindelijk hebben ze toch gewonnen .Zij hebben jouw tot je dood gedreven, snapte je dat dan niet? Dat ze zo alsnog gewonnen hebben .
Voor ieder1 die dit niet begrijpt, de “ongelukkige sukkel” mijn broer heeft het toch gedaan en heeft op een verschrikkelijke wijze geleden voor hij dood ging.
Hij heeft nog geprobeerd 112 te bellen ,maar heeft de telefoon niet bereikt.
De hele slaap kamer onder bloed. Het kwam uit zijn neus ,oren en mond en anus. Hij dacht simpel in te slapen, maar heeft zwaar geleden. Daarom het leven kan moeilijk zijn ,maar als u zelfmoord overweegt eis hulp .Gooi een ruit in bij de politie of zo ,maar eis hulp. De hand aan je zelf slaan kan vreselijk uitpakken. ZOEK HULP! rust in vrede broer ,ik hoop dat je nu eindelijk de rust hebt, waar je zo naar zocht. Je broer.