Kadootjes kopen voor de feestdagen kan je beter gelijk na de feestdagen beginne te doen, alvast voor het volgend jaar. Dat bespaard een hoop ergernis en irritaties om je in de dikke, drukke en psychotische massa te moeten duiken. Elke jaar neem ik me voor om geen cadeaus te kopen en geen kerst te vieren, maar op een of andere manier word ik overmand door schuldgevoelen omdat ik linksom of rechtsom en dan niet op de kerstdagen zelf uitgenodigd word om toch pakjes uit te pakken: ‘’nee jij hoef niets te kopen hoor’’ zeggen ze dan! Aan mijn hoela!!! Tuurlijk moet je wat kopen, sta je dan! Schijnheilig lachend te ontvangen zonder dat je iets terug te geven hebt, dat is een van de meest afschuwelijke gevoelend, schuldgevoel. Je voel je net een profiteur en dan zie je waarschijnlijk blikken in de ogen van anderen die er waarschijnlijk niet zijn, of toch wel! Het is in ieder geval geen lekker gevoel. Ik heb altijd zo iets van: ‘’doe niet zo gek!’’ Nergens voor nodig al die kadootje en zonden van al dat mooie behang die je kapot scheurt, of juist word gezegd: ‘’voorzichtig open maken, dan kan ik het papier weer voor volgend jaar gebruiken’’. Kijk! Daar zakt mijn broek ook van af, al heb ik natuurlijk alle begrip voor die milieuvriendelijkheid annex gierigheid, en zeker voorbeeld aan zou moeten nemen. Nee, voor mij hoeven cadeaus niet zo nodig en als ik iets nodig heb koop ik het zelf wel, ik koop cadeaus als ik ze tegen kom en iemand toevallig in gedachte heb, of iets op een bepaalde datum word uitgebracht. Dat is toch niet meer van deze tijd om je kind een paar manden te moeten laten wachten voor die een X-Box spel die in november is uitgekomen pas na de kerst te laten spelen!?

Toevallig gisteren een stukje over de Kerstdagen geschreven: Dankzij Jezus is het nu buiten hel. En als je het mij vraagt moeten heilige dagen heilig blijven en met respect behandeld worden door diegene waarvoor het feest bedoeld is, en niet voor commerciële doeleindes worden uitgebuit en gevierd worden door mensen die helemaal niets met Christus hebben en daar in het dagelijks leven voor de rest niets mee doen. Wat vieren we dan eigenlijk? We vieren het feest van de middenstand en MKB, het feest dat de consument absurd consumeert, vervuilt en dieren in opdracht aan de lopende band een kopje kleiner laat maken onder het decorum van lichtjes en gezelligheid. Gezellig is het wel als je alle stress achter de rug heb en de winkelstraten en supermarkten overleeft heb, maar dat kan niet anders dat je na een diepe dal van het menselijke bestaan, daarna het gezellig hebt onder elkaar na dat je mekaar gek hebt gemaakt. Ik vind het althans een feest vieren onder valse voorwendselen.

Dus er zit niets anders op dan straks de binnenstad in te trekken, maar dit jaar ga ik me heel makkelijk maken. Koop voor iedereen het zelfde, 1 Bioscoopbon ter waarde van een film, medium popcorn en frisdrank en daar moeten ze het maar mee doen. Helaas moet ik wachten tot ik pauze heb om in het holst van de drukte mij door die massa psychose heen te moeten wurmen.