Ik mij en mijzelf is een illusie, de globalisering en het web als onbewuste expressie en verlangen naar het uiteindelijk doel van de menselijke ziel, in de serie technische esoterie. Hoe het went of keert zal je niet kunnen ontkennen dat alles wat hier is en om je heen ooit uit een BigBang is ontstaan. Dus materialistisch gezien zijn wij allen, jij en ik uit een bron ontstaan en uiteindelijk zullen we dan ook wetmatig weer een worden. Is menselijke individualiteit een illusie die ten stellig door iedereen word ontkent? Gezien het feit dat individualiteit hier op aarde een heel groot goed is die door zo wat iedereen verdedigd en uitgebreid word.
Maar de menselijk geschiedenis wijst precies de omgekeerde tendens die ik toeschrijf aan het onbewuste verlangen om weer heel te worden met een eenheid van onze geëvalueerde oorspronkelijke bron. Maar om niet al te diep te gaan in de esoterische materie, zie je dat mensen sterk de neiging hebben om bij mekaar te komen, stammen, gehuchten, dorpen steden, agglomeraties, zelfs in de zo gehate globalisering zie je de grote expansie van de mensheid om een te worden, een waar gevecht om de individualiteit van landen, steden en etniciteit te behouden terwijl van bovenaf en de politiek voor het gemak alles weer een willen maken en het liefst gecentraliseerd voor het zo genaamde gemak die het zal dienen.

Internet en vooral het WEB 2.0 (ontstaan van uit het Amerikaanse leger) met als zijn sociale functies en connectiviteit lijken steeds meer een blauwdruk te worden van de astrale wereld. Je kan zelf worden wie je wil, een andere en meerdere persoonlijkheden aannemen, je eigen omgeving creëren, je omgeven van wat je mooi en inspirerend vind. Net zo als in de astrale wereld bestaat afstand niet, door Google translate kan je met iedere individu in de hele wereld communiceren in wat voor taal dan ook, grenzen en landen zijn vervaagd en natuurlijke barrières overwonnen, via Google Maps en Google Street kan je nu in een paar seconde op heel veel plekken op aarde bijna wandelen door onbekende steden en straten, waardoor de menselijk geest een beetje van zijn oorspronkelijk vrijheid kan proeven, plus de eenheid wat je voelt met andere zielen die je anders door afstand en taal nooit bereikt had.

En zo als er nu uitziet is dat maar een begin van de ontwikkeling die steeds sneller en sneller gaat en de mogelijkheden alleen begrenst worden door je eigen fantasie. Maar het doel is duidelijk. Een worden, om van dat een weer verder te gaan en evolueren en assimileren in een andere een.
Dit was even een ochtend gedachte toen ik vanmorgen naar mijn werk in het drukke verkeer aan het fietsen was.