Heel het universum draait om mijn heen. En dat zeg ik met heel mijn nederigheid, maar zo is het feitelijk wel! Alles wat er om mijn heen gebeurd, gebeurd om mijn heen, rondom mij en in mijn hersenen. Ik draai rond en alles om mijn heen gebeurd en ik zie het. Alles wat ik kan zien kan ik zien dankzij de inspanning van het alles wat om mij heen gebeurd, beweegt, doet en wat mijn hersenen voor zo ver ze het kunnen verwerken. Er is geen ontkomen aan, heel het universum en alles wat ik kan waarnemen met al mijn zintuigen worden door mijn ik, het centrum van alles waargenomen en zelfs jij draait constant bewust of onbewust om mijn heen. Dus ik ben het centrum van het alles wat gebeurd en waarneemt en tegelijkertijd het totale niets als ik niet meer denk en zie.

Elektronen draaien om atomen en daar in zijn er ook weer nog kleinere deeltjes die om elkaar draaien en kroelen. Die atomen draaien ook respectievelijk om elkaar heen, we ervaren het als vaste massa en duidelijke weerstand als we het aanraken, terwijl het feitelijk allemaal ronddraaiende dingen zijn met heel veel lucht tussen. Alles in mij draait op een bepaalde snelheid en frequentie, terwijl er alles in mij draait, draait er van alles om mijn heen, ik op deze planeet mee waar een maan omheen draait. Deze planeet draait om de zon en deze zonnestelsel draait weer op zijn beurt in een bepaalde as om de Melkweg, en de Melkweg zelf draait ook ergens om heen. Alles in en buiten ons lichaam en cellen zijn in beweging met precies het zelfde principe zo als wij het universum kunnen waarnemen, zo lang we niet te diep gaan in de kwantummechanica. Omdat als er geen waarnemer is, is er ook niets om waargenomen te worden. Wat niet waargenomen is, is er ook niet, dus als wij er niet waren om onze omgeving waar te nemen, dan was er ook geen omgeving. Als ik dood ben, ben jij er ook niet meer.

De illusie van een bewustzijn en er zijn in het gene wat onszelf is. De illusie dat er een buitenwereld zou moeten zijn buiten ons zelf. Zouden we niet meer een stilstaand punt van bewustzijn zijn in een bewegelijke realiteit?

We denken dat we ons zelf voortbewegen, maar in werkelijkheid nemen we beweging waar terwijl het deel dat bewust waarneemt nog nooit bewogen heeft.

Als het moet kunnen we ook onze cellen en zelfs de elektrische impulsen in onze hersenen waarnemen zonder herkenning dat wij dat zijn. Het ik als overleving mechanisme van een evolutionaire materiele wereld gevangen in een aantal dimensies van de vele die buiten ons gezichtsveld zich afspelen en alleen mathematisch aangetoond kunnen worden.

Ik ben het gene wat jij er van maakt.