Tag archieven: Persoonlijk

Drugs, Persoonlijk

Stoppen met Roken 123

10 reacties

Zelfs MADBELLO is gestopt met roken. En het vreemdste is dat ik het hellemaal niet van plan was. Op een ochtend om uur vijf word ik wakker en draai mijn zo als gewoonlijk een paar zeer om en in die draaiingen was de gedachte ineens aanwezig dat ik vandaag zou stoppen met roken, ik had rook niet nodig. Tot verbazing van mijn liefje heb ik het ochtend ritueel overgeslagen. Ik sta daar werkelijk hellemaal perplex over. Was eigenlijk om geen enkele reden van plan om te stoppen en laat staan de wilskracht. Ken u zelf ! Nou, bij deze soort situaties weet ik echt niet wie hier nou de beslissingen neemt.

Dag 1 : Ik sla het ochtend ritueel over en ga versuft naar mijn werk. Alles kost twee keer zo veel tijd om de logica van het automatisme te hervatten en voor de rest van de dag blijf ik versuft en in mijn zelf gekeerd met de gedachten of iemand stiekem lobotomie bij me heeft gedaan.

Dag 2 : Deze ochtend sla ik zelf de koffie over om tien uur een dubbele espresso achterover te slaan om die helm van versuftheid er uit te slaan. Het Helpt ! De euforie slaat in als een bom met heftige vlagen van diep geluk gekoppeld aan het beeld van roken, om in te storten in een apathische depressie van besef dat ik niet meer rook. Het zijn hele korte heftige momenten die je bestaan aan het wankele brengen. In principe is je leven net zo goed als zinloos, je bent beroofd van je beloningsmoment. Lichamelijk merk ik weinig van, maar des te meer geestelijk. Nicotine is als je stopt echt een boosaardig kanker gezwel die in je gedachte gaat wroeten en het moment wacht om alles waar in je gelooft aan het wankelen te brengen, hoe geraffineerd je hersenen van alles verzinnen om je weer aan het roken te brengen, het is echt een gevecht met je zelf, net of als je eenmaal nicotine in je genomen hebt je lichaam moet delen met een geestgenoot waar je de rest van je leven tegen moet vechten om te beslissen of je wel of niet rookt. Het zwartgallige nicotine monstertje staat altijd op de loer.

Dag 3 : Nog steeds gestopt en eigenlijk ben ik met meer dingen gestopt dan alleen maar met roken : Koffie, bier en leven. Vermijd elke genotmiddel en gelijk elke gezellige sociale aangelegenheid, word moe van mijn zelf en het leven is saai, geen hoogtepunten meer, veranderd in een constant dieptepunt (het echte leven ?). Er gaat geen uur voorbij of het nicotine monstertje komt even voorbij om te kijken of je zwak genoeg bent. Gedachtes zijn hoeren die je willen verleiden en binnen je zelf worden die kronkels steeds geraffineerder, net of in je zelf iemand je probeert om te praten, na drie dagen proberen die gedachtes via een omweg je om te turnen. Voor de rest gaat alles prima, behalve het poepen. Word vervolgd 🙂

Stoppen met Roken Dag 4 – Stoppen met Roken Dag 5 – Stoppen met Roken Dag 6 –  Stoppen met Roken Dag 7 & 8 (Zyban) –  Stoppen met Roken Dag 9 & 10 – Stoppen met Roken Week – Stoppen met Roken Week 3 Dag 4 – Stoppen met Roken week 4 & 5 – Stoppen met Roken : Dag 67 een Nachtmerrie

Bizar, Oud Nieuws, Tip's, Ziekte's

10 Euthanasie Tips

13 reacties

ik-wil-dood.jpgHeb jij een euthanasie wens? Drie artsen geven je 10 suggesties of eerder gedragsregel die de kans op je stervenswens zouden kunnen vergroten.

Omdat Euthanasie geen recht is maar een gunst. Je weet dat je dood gaat en je weet dat je ondragelijke pijnen zal krijgen of al hebt en dan moet je nog gaan smeken, bedelen en slijmen om simpel weg dood te mogen.

Doe niet depressief. Vermijd de indruk nog ergens lol in te hebben en Maak duidelijk dat u aan het eind van uw Latijn bent. En dit is maar het topje van de ijsberg, je moet nog eens verbaal begaafd en nederig zijn. Ik vind dit echt een grof schandaal, als dit jouw wens is zou ik maar snel Euthanasie voor dummies aanschaffen of alvast een overdosis heroïne in huis halen. Je weet maar nooit, op je arts kan je zeker niet rekenen. Telegraaf.nl

Toelichting: Toen ik dit artikel van de Telegraaf las schok ik wel een beetje. Het is namelijk ook mijn wens en als dat moment er is dan heb ik zo iets van, geen gezeik en maak er een einde aan. Maar zo gaat het in werkelijkheid niet en zo te lezen moet je ook nog eens communicatief goed aangelegd zijn, wat zou betekenen dat ik op een hele pijnlijke manier dood zou gaan.

Ik heb een paar jaar geleden, elke dag en twee weken lang palliatieve sedatie van heel dichtbij meegemaakt, wat heel anders is dan euthanasie en ik kan je verzekeren dat het geen pretjes is, alles behalve dan een menswaardig einde en zeker geen bewuste dood, maar het is wel een veel gebruikt middel in plaats van euthanasie.

En jaren geleden zat ik in de uitvaartzorg en daar heb ik euthanasie van dichtbij meegemaakt, al was het geen familie van mijn, maar kan rustig zeggen dat bewuste euthanasie voor de echte ellende begint, de meest serene manier is om dood te gaan en ook voor je familie en naasten en vooral als het thuis in je vertrouwde omgeving gebeurt.

Mijn ervaring daar mee was, dat eerst met de patiënt gingen overleggen wat haar wensen waren en ongeveer twee uur later konden wij de overledene ophalen. En in zulke momenten kan je de sfeer in huis en van de familie voelen en vergelijken met die gene die overleden zijn aan langdurige, pijnlijke ziekbed.

Ik persoonlijk kan niet anders concluderen dat als je alles goed met je familie en naasten open bespreekt, het een rust punt is en iedereen weet waar hij aan toe is. Ik vond het altijd bizar, maar kon zien dat daar het minsten uiterlijk verdriet was en door de jaren heen ben ik daar over gaan nadenken en besef dat mensen echt niet weten wat allemaal mogelijk is en de keuze die je daar in hebt.

Je gaat dood en dan ?

Persoonlijk

Liefde Verdriet en Gevoelens

Dit is mijn zoon, hij heet Nick en is 6 jaar. Kan je het voorstellen dat ik eigenlijk nooit kinderen heb gewild en nog steeds zou ik duidelijk nee zeggen. Ik weet nog toen ik hoorde dat mijn ex zwanger was, ik vroeg of zij het weg wilden laten halen. Maar ze zei duidelijk; ”NEE, over mijn lijk”.

Dat was dat en dan neem je maar de verantwoordelijkheid. Ik zal je eerlijk zeggen: De eerste half jaar had ik niets met dat kind, maar ook werkelijk niets. Tot op een zeker moment ik hellemaal stapel op dat kind ben gewoorden, net of er een vonk oversprong vanuit zijn ondeugende ogen. Zo een gevoel heb ik nog nooit gehad en overstijgt werkelijk alles, niet te vergelijken met verliefdheid, liefde voor je vrouw en of het houden van je ouders, niets van dat alles.

En als je vraag of ik daar blij mee ben dan zal ik alles behalve” ja” antwoorden. Het is een alles omvattende liefde met zwaar verdriet, iets dat je hele dag mee draagt net een schaduw over je leven. Ik ben gelukkig gescheiden, maar van scheiden komt huilen en dat alleen maar om het feit dat je thuis komt van je werk en je kind er gewoon niet is. Een zwart gat in je leven en die paar weekenden of vakantie maken het alles behalve goed en maken het gemis des te groter als ik weer afscheid van dat jong moet nemen.

En zelfs overwogen om mijn kind nooit meer te zien om die pijn met de tijd te laten slijten, maar dat ook is mijn niet gelukt en ik kan je verzekeren dat mijn leven niet de moeiten waard is om geleefd te worden en vaak verlang ik om dood te zijn om maar niet te voelen. Intens gemis, medelijden en liefdesverdriet, ik kan het moeilijk omschrijven. Loop er ruim vijf jaar mee en vroeger nooit kunnen vermoeden dat je zo veel van iemand zou kunnen houden en laat staan van een kind. Een diepe scheur in mijn ziel waar door het huilen van andere kinderen mijn pijn en diep verdriet brengt, een wond die nooit meer zal genezen en niemand mijn zal kunnen helpen.

Voor mijn is hij het mooiste wat op deze wereld bestaat, hij is de opening geweest van mijn gevoel, het begrip voor de pijn van deze wereld en voor het lijden van mensen die hun allerliefst kwijt zijn geraakt en ook het besef van hoe goed ik het wel heb en dat ik niets te klagen heb. Elke mens ik een kind van zijn vader geweest, proberr ik me altijd voor te houden. Hoe moeilijk het ook is!