De liefde van je leven vinden via Tinder. Dat lijkt zo op het eerste gezicht een abominabele onmogelijke onmogelijkheid, je veegt je eigen suf tot een RSI en lamme pols tot de kans bestaat dat je ongeacht en uit verveelde achteloosheid je de liefde van je leven in een fractie van een seconde tot de eeuwigheid wegveegt en nooit meer terug zal vinden. Weggeveegd naar de vergetelheid van de digitale krochten van de cloud, door al die kaft zie je de koren ook niet meer.

Maar dan op eens! Zie je een gekleurd schattig eigenwijs koppie staan, die anders is dan anders, als een rode alarm knop die alle stoppen in je op tilt doen slaan en je mobiel in je hand doet verstijven en bevriezen en je blik naar haar heldere grote groene ogen doet staren. Te mooi om waar te zijn, 42 jaar en nog zo mooi jong en fris klik ik zonder enige hoop op het hartje van Tinder met de intentie om mijn mobiel op te bergen, en dan in eens het geluidje. Verschijnt de pop-up dat als je samen een match hebt. GVD!!! Dit kan niet waar zijn, je krijgt de keuze om door te vegen of om maar gelijk met haar te chatten, WTF! Chatten natuurlijk en in tegenstelling tot de 99% van de match waar je meestal nooit een bericht terug word geantwoord en als er ooit antwoord komt op zijn minst een paar dagen later is, kreeg ik van wonder Franka gelijk een antwoord terug, en voor ik het wist in enkele chat berichten zaten we over zware en diepe persoonlijke materie te chatten.

Een paar dagen later zijn we overgegaan op Facebook om elkaar wat dieper af te tasten en voor ik het wist hadden we een afspraak die we nooit zouden nakomen.

Ja, tot nog toe hebben we elke afspraak die we met elkaar hebben gemaakt, totaal niet nagekomen. Maandag hadden we de match op Tinder en dinsdag via Messenger hebben we een afspraak gemaakt voor die aankomende zondag in de middag om samen een kopje koffie te drinken op een terrasje, de weergoden waren ons gunstig gezind volgens de weermannen en zondag was nog op een veilige afstand om niet echt zenuwachtig te worden. Dus niets aan de hand tot ik donderdag na mijn werk, na ook te hebben overgewerkt en thuis was om me om te kleden om naar de sportschool te gaan, er een appje binnen kwam. Of ik zin had om 20:30 bij Clooney wat te drinken in plaats van zondag, omdat haar afspraak had afgebeld. SHIT! Dan denk je: ”KUT!!!” dat is nog maar anderhalf uur de tijd om te knippen, scheren, douchen om er date-able uit te zien. En daarna naar Zoetermeer te rijden en nog een paar minuten de tijd om echt zenuwachtig te zijn, met de gedachte: ”’je kan het maar achter de rug hebben”. Al met al was ik bijna half uur te vroeg en toen appte ze dat ze de randstadrail had gemist en dat ze 5 minuten later zou zijn. Shit! Dacht ik, nog 5 minuten langer in deze kwelling, op een of andere manier stond ik te stuiteren dat ik niet eens zittend binnen kon wachten en het mij beter leek om maar buiten heen en weer te ijsberen, en dat zonder dat ik een peuk kon opsteken. Veronderstel dat zij niet rookt, wat de kans in deze tegenwoordige tijd best groot is en zij mij daardoor vind stinken. Dat zou een hele snelle afknapper zijn en ook super stom van mij om me anders voor te willen doen dat ik ben, daar kwam het toch op neer. Die 5 minuten schoten duizenden gedachtes door me heen die het wachten op Franka mijn leven er zeker niet gemakkelijker op maakte.

Nu is het probleem dat Clooney precies in het midden staat van de twee in en uitgangen van de Randstadrail. Dus ik moest twee ingangen bewaken om haar te onderscheppen. Ja, zo ben ik weer, ben geen type die binnen gaat wachten, vooral als je te zenuwachtig bent om te gaan zitten en je niets anders kan dan ijsberen. Shit, net gemist dat ze trap op kwam en zie haar rode jas alleen van de achterkant, dat ze aanstalten maakt om naar binnen te gaan en aan de serveerster staat te praten, dus ik maak een huppeltje en ren er naar toe om voorzichtig haar schouder aan te raken om haar niet laten schrikken en zeg: ”dag Franka”, ze draait zich om en kijkt me recht in mijn ogen en diep in mijn ziel met een haar grote blauw groen stralende en heldere ogen en op natuurlijke wijze raken haar zachte en donzige wangen de mijne om elkaar te begroeten en op dat moment al had ik de neiging om mijn wangen langer tegen de haren aan te houden, maar ja! Dat doe je niet met een vreemde he! Ik zag haar opgetogen en verraste blik vol verbazing naar mij kijken met een brede lach. Kijkt zij altijd zo? Je weet het niet he! En voor de rest kreeg ik eigenlijk niet echt de tijd om er over na te denken wat ik eigenlijk wel voelde. Tussen de muntthee met honing en de rode wijn was Franka aan het praten. Als ze eenmaal begint te praten is het geen houden meer aan, vooral niet als ze zenuwachtig is, wat ze achteraf vertelde. Maar als Franka iets gaat vertellen weet je in beginsel totaal niet waar het over gaat en tijdens het luisteren ontvouwt zich het verhaal zonder dat je nog kan vermoeden wat de clou wel is, dat vergt een bepaalde concentratie om alle feiten op te slaan, verwerken en begrijpend te luisteren, waardoor jezelf totaal vergeet en je eigen gedachtewereld bijna naar de eeuwige jachtvelden zijn verbannen en opgeslokt door haar innerlijke wereld. Voor we het wisten kwam de serveerster ons het laatste rondje aanbieden en tot elkaars opluchting kwamen via een omweg er achter dat we allebei rokers zijn, dus zijn we gewoon buiten verder gaan kletsen al kreeg ik zelf maar weinig spreektijd en ik aan haar lippen hing. Het was al ruim over enen en de volgende dag moest ik gewoon gaan werken, dus Franka naar huis gebracht zonder nog echt ons echt te hebben geuit en die kleine schutting om je gevoelens te beschermen in stand gehouden ondanks dat ik duidelijk kon merken dat zij elke keer steeds dichter bij me aanschoof en haar bovenlichaam non-verbaal me vertelde dat ze omarmt wou worden, dat was althans wat ik dacht te voelen en te zien en bij de laatste ronde bood ze aan nog aan om een roze bij haar boven te drinken.

Hoe dom kan je als man zijn om daar niet op in te gaan!? Ik zat in de auto op de terug weg naar huis en kom mij voor de kop stoten, met de gedachte: ”wat een sukkel ben ik toch”, nodigt je een vrouw naar boven en ik verzin een smoesje om naar huis te gaan, terwijl je elkaar aantrekkelijk vind en de aantrekkingskracht goed voelbaar was, maar ja! Gedane zaken nemen geen keer en het enige was om die mallemolen van gedachtes maar stil te leggen en te gaan slapen. Onze afspraak voor zondag zou in ieder geval blijven staan en zo als ik jullie al eerder had gezegd: we zullen geen enkele afspraak nakomen, behalve eentje. Hoewel tijdens dit schrijven nog drie dagen te gaan om alsnog de kans om ook deze laatste belofte te breken, maar dat zou in mijn ogen heiligschennis zijn om juist die belofte te schenden, hoe moeilijk dan ook.

Het weekend zou mijn zoon komen logeren, maar het toeval wilde dat hij liever bij zijn tante wilde gaan logeren. Dus ik had de gelegenheid om Franka voor te stellen dat ik van zaterdag middag tot zondag avond helemaal tot haar beschikking zou zijn en we een paar leuke en gezellige dingen zouden gaan doen die het toeval ons zou treffen, om maar te leven op de golf van het moment. Franka reageerde hoorbaar blij en enthousiast en hapte zonder morren toe en al chattend komen we overeen dat we zouden gaan wandelen om de zonsondergang en opgang te gaan fotograferen in Meijendel, aangezien de weermannen mooi weer beloofden. Maar zo als altijd, al chattend creëer je een hoop ruis en meestal schep je nog meer onduidelijkheid in het grijs en donker gebied van de eeuwige persoonlijke onzekerheid, maar het geval wil dat ik bij haar de schijn had gewekt dat in de planning voor het weekend ik bij haar zou slapen, omdat we zondag om zes uur ’s ochtends we al in Meijendel zouden zijn. Haar reactie was: ”Je bedoelt dat we dan bij elkaar slapen?” SHIT! Dacht ik, dat was niet de intentie van mijn voorstel en zo zwart wit in een chat komt het best rauw op je dak en hoe hier uit te lullen, mijn antwoord was: ”Bij jou slapen is een heel ver toekomstig droom”. Niet wetende dat we vanaf zondag die zelfde week gewoon elke avond bij elkaar hebben geslapen, dan wel met de handjes boven de dekens, maar wel innig tegen elkaar strelend naar het hoogtepunt van elke lichamelijke onmogelijkheid en geestelijke pijniging om die belofte na te komen. Geen seks voor het huwelijk!

Franka is wat betreft een hele nuchtere Friese meid met warm Bulgaars bloed, maar wel met een bak humor in tegenstelling tot de algemene Friese doorloper. Franka is een bijzonder persoon qua persoonlijkheid, zo iets als: vreemd maar wel lekker, open, hartelijk, maar ja! Ik voel me stapelverliefd dus ontoerekeningsvatbaar en alles aan haar is natuurlijk mooi vanuit mij wereld gezien. Je hebt verliefd en verliefd zijn en elke verliefdheid is een empirische wereld op zich die je niet met elkaar kunt vergelijken behalve de basis lichamelijke sensatie die je van elkaar krijgt, zo als de welbekende vlinders, het weeïge gevoel in je bovenbuik en het diepe zuchten naar adem om je buik te vullen met behaaglijke warmte, Maar in je gedachte wereld zit een wereld van verschil vol nuances die moeilijk in woorden zijn te definiëren en die alleen kan opmerken als je daar stil bij staat om proberen daar een betekenis te geven of op zijn minst proberen te duiden wat je ziet en voelt. Het zijn clusters van gegroepeerde gevoelens door elkaar gemixt van maatschappelijke gecreëerde hokjes die je gebruikt om een gevoel uit te leggen die je niet dagelijks heb en alleen voor een iemand voelt. Exclusieve gevoelens die alleen die persoon bij je oproept en dus niet voor mij makkelijk uit te leggen in standaard romantische clichés, omdat het verder en dieper gaat dan romantische verliefdheid en verstoring van je hormonale huishouding. Vooral in haar bijzijn word ik af en toe en op de meest onverwachte momenten gevangen door zeer korte flash-backs van geen milliseconde met een beeld op mijn netvlies gemengd met het beeld van Franka, een soort trigger van een expressie of beweging die zij doet, het fragment is zo kort dat je niet kan vangen en vasthouden, je ziet het net niet, net of het op je puntje van je tong ligt en laat een bepaald gevoel achter, net of het je iets wilt vertellen. Het voelt heel familiair van het scala gevoelens die je van je oma tot je kind krijgt, zo iets dat er op lijkt, heel vertrouwt en warm en het voelt als thuiskomen.

Gisteren hebben we gevierd dat we een week geleden elkaar voor het eerst ontmoet hebben. Daarom gingen wij uit eten bij de zelfde plek en ook toevallig aan de zelfde tafel die gelukkig vrij was of op verzoek vrij gemaakt werd, omdat het bordje gereserveerd op tafel stond. 7 Dagen dat we elkaar kennen en 5 dagen bij elkaar geslapen met het gevoel dat we elkaar al maanden kennen en of we elkaar altijd al gekend hebben. Bij haar thuis voelt gewoon als thuis zijn en ik heb nog nooit zo lekker geslapen en ben zo uitgerust wakker geworden, we vallen samen in slaap en we worden precies op de zelfde moment wakker voor de wekker gaat, als een symbiotische versmelting van routine en gewoontes doe ik mijn ogen open en zie die van haar warme en blije glimlach ook gaan en haar zachte zijde ochtendstem mij goedemorgen wenst terwijl onze lichamen in elkaar kroelen om samen langzaam wakker te worden en de dag te verwelkomen.

En nu onder dit schrijvende hebben we ons eerst weekend net achter de rug. Met het gevoel echt mijn meiske te hebben gevonden, die ene karmische match die voorbij liefde gaat en net zo aanvoelt alsof we onze jeugd al samen hebben doorgebracht. Ik ken haar ergens van, maar ook weer niet. Allemaal kleine vuutjes die je doen verbazen en ook onze stiltes voelen goed. Bij deze voel ik dat het goed en dat met een gerust hart waar ik me geen zorgen om hoef te maken. Ondanks onze verschillende werelden is het net of ik transparant naar haar kan kijken en zij mij er in toelaat in alle eerlijkheid en openheid zonder reserves. Het voelt als een opluchting om met Franka te zijn en te bedenken dat we zes jaar lang bijna naast elkaar hebben gewerkt, geen 50 meter van elkaar, en dat dag in en dag uit, en wie weet hoeveel keer we kruiselings langs elkaar heen zijn gelopen, of niet. En dat door zo’n stomme vleeskeurings-app als Tinder toch elkaar ontmoeten. Zo zie je maar dat als je iemand wilt ontmoeten je vooroordelen moet loslaten over datingsites en apps en je alle kanalen open moet laten om het lot je die ene kans te geven om een ingang te krijgen in je leven. De liefde van je leven kan op de meeste onverwachte manier zijn weg naar je vinden, een klik verwijderd naar een echte ontmoeting in het echte leven en zo totaal je eigen leven veranderen.

Oh ja! We kennen nu elkaar net ruim een week. En hier kan je de andere kant van het verhaal op Frantastika.com van mijn allerliefste lezen.