De ondraaglijkheid van het bestaan en zijn zwaartekracht. Een diepe depressie heeft mij gefulmineerd en doordrongen in elke wezel van mijn wezen en teruggewopren naar mijn oude look. De wanhoop voorbij en de angst voor het bestaan waar je op geen enkele wijze kan ontvluchten. Gevangen in deze materiele harde wereld waar alles gebeurd zonder dat je daar wat tegen kan doen. Gisteren keek in de spiegel en zag een rechtopstaand haar uit mijn oor komen. In eerste instantie dacht dat het een pluisje of een losse haar was, dus ik met mijn hand er af vegen. Maar dat haar bleef onvermurwelijk staat waar hij stond, ”dit kan niet waar zijn!!!” dacht ik. Dus ik met mijn vingers er aan trekken, maar dat haar bleef echt staan waar hij stond en het kwam echt uit mijn oor, dus ik harder trekken. Maar dat haar bleef op zijn plek en hoe hard ik ook trok, het bleef daar staan, als een antenne, spionage spriet naar de buitenwereld, als een soort wereldontvanger staan. Maar het ergste is dat het niet eens grijs was, het was wit!!!
Bij het bewustzijn van dat ik een haar uit mijn oor groeit, voelde ik zelfs de wind langs dat oorhaar suizen tijden het lopen, ech he!
Al er eenmaal haren uit je oren gaan groeien hoeft het voor mij niet meer, dan weet je dat je echt oud aan worden bent, de aftakeling is nu echt ingezet en de tijd aangebroken dat alles gaan krimpen, behalve je neus en oren en oor en neusharen natuurlijk, die steeds maar stugger en sneller zullen groeien. Voor mij hoeft het niet meer.
Het einde is nabij! Als je haar uit je oren gaan groeien, gelukkig was ik met mijn trimmer zo van mijn oorhaar af, probleem opgelost! 😆
Ja! Tegen al mijn principes ben ik dit jaar er echt in gegaan. Nog afgelopen zomer wist een gast een fabuleuze plek waar de rucola struiken tot in het hemel groeiden, bijna een echt rucola bos, en hij zou die geheime locatie alleen met me delen als ik iets met hem zou doen, dus ik zei met mijn domme kop gelijk ja zonder te weten wat er tegenover zou staan. En dat was met hem de nieuwsjaarduik doen in de Noordzee! Als je A zegt moet je dan ook B doen. Het is nu de day after en nog suf van het oud en nieuw. Daar stonden we dus zo rond de klok van 13:00 aan de Scheveningse haven, water temperatuur van 7 graden wat een graad warmer was dan voorgaande jaren, schalen troost door de wind kracht 7 die een gevoelstemperatuur gaf van min 1 graad. Sta je dan daar op strand je uit te kleden, wat al een marteling opzich was. die gierende wind tegen je warme lijf, je ontspannen spieren helemaal strak door de kou, van top tot teen keiharde kippenvel alle natuurlijke wetten van je lichaam en geest in te gaan, en dan!
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.