Wanneer iemand je zou vragen een beschrijving van jezelf te geven en je krijgt een paar uur tijd om dit op te schrijven, dan zou je wellicht een lange lijst met kenmerken van jezelf maken. Wanneer we nu na afloop die lijst zouden doornemen, dan zou je hoogst waarschijnlijk ontdekken dat die lijst niets vertelt over wie je wezenlijk bent, maar dat ze uitsluitend een opsomming is van eigenschappen. Het zou m.a.w. een beschrijving zijn van de buitenkant, maar niet van diegene die deze eigenschappen bezit. En bij die ontdekking zou je alweer zien dat je je dus vereenzelvigt met een aantal eigenschappen. Wij vereenzelvigen ons zozeer dat we menen dat we die eigenschappen zijn. Over de drempel van dat bijgeloof komt onze wetenschap niet heen, zomin als onze godsdienst of onze filosofie. Lees verder: Lezing in St.-Martens-Latem door Wolter Keers
Geluk en liefde en de sleutel naar onbeperkte vrijheid. In deze lap tekst ligt een sleutel verscholen die je toegang zal bieden tot bevrijding van al je lasten en lusten. Een sleutel die op de juiste manier in het slot gestoken moet worden om bewustzijn te zijn: ”Geluk heeft geen oorzaak” van Wolter Keers
Leuk en vooral bizar en toch verhelderend interview met Hans van Dam over verlichting als verduistering en de kennis en valkuilen van het ”niet weten”. Hier onder een paar fragmenten:
Nee. Ik heb het niet over een socratisch weten van niet weten. Ik heb het over een post-socratisch zelfs niet weten van niet weten. Het einde van ieder besef. En het einde van het einde. Het nihilisme ten top. Een nihilisme dat zichzelf nietig verklaart: een hypernihilisme. Een postmodernisme dat zichzelf doorziet: een post-postmodernisme. “Verder, verder, almaar verder, almaar verder gaan.” En daar nog weer voorbij. Waar kom je dan uit? Jij wilt steeds maar ergens uitkomen. Waarom zou je anders verder gaan? Wat dan? “Er is geen pad, geen transcendente wijsheid, geen bereiken en geen niet-bereiken.”
Wanneer iemand je zou vragen een beschrijving van jezelf te geven en je krijgt een paar uur tijd om dit op te schrijven, dan zou je wellicht een lange lijst met kenmerken van jezelf maken. Wanneer we nu na afloop die lijst zouden doornemen, dan zou je hoogst waarschijnlijk ontdekken dat die lijst niets vertelt over wie je wezenlijk bent, maar dat ze uitsluitend een opsomming is van eigenschappen. Het zou m.a.w. een beschrijving zijn van de buitenkant, maar niet van diegene die deze eigenschappen bezit. En bij die ontdekking zou je alweer zien dat je je dus vereenzelvigt met een aantal eigenschappen. Wij vereenzelvigen ons zozeer dat we menen dat we die eigenschappen zijn. Over de drempel van dat bijgeloof komt onze wetenschap niet heen, zomin als onze godsdienst of onze filosofie. Lees verder: Lezing in St.-Martens-Latem door Wolter Keers