Je hebt natuurlijk ook mensen die nooit dood zouden willen gaan. Maar het enige dat je zeker weet als je geboren word, is dat je hoe dan ook dood zult gaan. Maar tegenwoordig hebben we zo’n beetje de luxe en als we geluk hebben, de keuze hoe te gaan en dat op de lange of korte termijn, afhankelijk van je levensstijl als een Russische roulette, of door de botte pech van het lot en de zinnen van Vrouwe Fortuna getroffen worden.
Je kan een leve lang gezond leven, eten en sporten en toch op jonge leeftijd ziek worden en doodgaan. Of als een zandzak leven en twee pakjes sigaretten per dag roken en 106 jaar worden, zo als Rotterdammer Johannes Leendert van der Giessen. Dus de keuze is aan jou of je veel sport en een regelmatig leven leid, waardoor je geestelijk gezond blijft, maar wel een leven van verplichtingen en ontberingen volgt, of je kiest voor een langleven de lol en zo statistisch gezien het risico neemt voor een korter leven met vele hoogtepunten, gevolgd door de nodige dieptepunten, gezien het feit dat je geen hoogtepunten kan hebben zonder dieptepunten. Dit is ook een manier om te kiezen hoe en wanner je dood wilt, uiteindelijk beslist het lot het voor jou en maakt niets uit welke keuze je ooit heb genomen.
En als je niet per ongeluk door een bus geschept word of wat voor onverwachts ongeluk dan ook, en je word ziek. Dan heb je in de meest gunstige geval de keuze hoe en wanneer je dood gaat. Een gerenommeerde arts: Richard Smith zei ooit over kanker: ‘Het is de beste manier om te sterven’ en dat werd hem niet echt in dank aangenomen. Maar daar zit wel een kern van waarheid in.
Kijk wijd open om je heen in deze steeds groeiende globaliserende wereld. Er komen steeds meer mensen op de wereld, die steeds langer leven en steeds meer willen consumeren. Zo veel dat de natuurlijke bronnen van de aarde uitgeput raken en het hele ecosysteem van deze planeet van slag is. Waarom de strijd en de drang van overheden om mensen gezonder en steeds langer te willen laten leven? Zelfs als je zelf dood wilt, word het niet in dank genomen en zelfs strafbaar en ze zullen alles doen om je in leven te houden, wat het ook kost. Terwijl overheden bezuinigen op de zorg, waardoor het ouder worden op deze manier een nog ellendiger lijdensweg word, maar doodgaan ho maar!
Ik wou ergens een punt van maken. Maar tijdens het schrijven ben ik het punt vergeten… 😀
Dat zijn goeie vragen en heb er vaak over nagedacht.
Ik zou persoonlijk voor de 106 jaar gaan, niet dat ik perse zo oud wil worden maar meer omdat ik niet echt iemand ben van wilde uitspattingen en avontuurlijke activiteiten.
En kanker zou ik nooit willen krijgen, schiet me dan maar gelijk een kogel door het hoofd. Ik zie nu bij 4 mensen van dichtbij wat het met jou en je familie doet (1 er van is ondertussen weggevallen), ik gun het niemand niet.
Je rot gewoon weg in je eigen lichaam. En daarbij de nodige angst voor wat er gaat komen, en het weten dat je doodgaat. Een “gezond” persoon zie je in een maand wegkwijnen van iemand die roept ik ga ik het wel halen naar iemand, naar iemand die alleen maar angst kent en smeekt of iemand bij hem wil blijven tijdens zijn chemo omdat zijn hart niet genoeg zuurstof krijgt en hij veel pijn en benauwdheid heeft.
Het leven is leuk zolang je niets mankeert, zodra je wat gaat mankeren ben je overgeleverd aan de kunde en weten van een vreemde.
Vorig jaar toevallig heeft een familielid een hartstilstand overleefd. Ze vertelde dat ze er niets van gemerkt had, geen pijn van te voren gewoon in 1 klap weg. Denk dat dit dan toch wel een mooi eind zou zijn, of gewoon in je slaap.
Ik ken dat en de dood van heel dichtbij meegemaakt als uitvaartverzorger (ruim 2 jaar) en als 51 op deze wereld gaat mijn lichaam ook hier en daar zijn mankementen vertonen, niet dat ik daar over klaag, maar jij weet tenminste hoe! 😉 gewoon een pistool in huis halen, je kan maar er op voorbereid zijn en altijd handig 😀
Oh dat is wel zwaar werk lijkt me. Het zijn niet alleen oude mensen waar je mee te maken krijgt, ook vele jongen mensen of kinderen. Aan de andere kant lijkt het me ook mooi en dankbaar werk. Het is wel het laatste wat je voor persoon en familie kan doen.
Heb zelfs een keer gesolliciteerd op een vacature als ovenist voor in het crematorium. Ze wilde me toen wel hebben maar vonden me nog iets te jong en waren bang dat ik er last van ging krijgen. Maar ja als ik nu zo op mn werk rond kijk heb ik ook het idee dat ik 8 uur per dag opgescheept zit met een stel dooie 🙂
HA HA, word het niet tijd om ander werk te zoeken? ”8 uur per dag opgescheept zit met een stel dooie”
Het werk was zwaar, maar niet voor wat je moest doen, inderdaad zeer dankbaar werk en veel LOL met collega’s en klanten gehad, en natuurlijk ook het nodige verdriet en hele rare situaties. Je komt bij iedereen thuis en je moet de wensen op een taktvolle manier proberen uit te vissen. Van net geboren baby’s tot bejaarden, rijk en arm…
Maar het zwaarste waren de werktijden, met nachtdiensten en 24 uur’s weekenddienst. En als het management het verdomt om de mensen die ontslag hadden genomen en gekregen niet snel te vervangen en geen vacatures plaats, dan moest je alle diensten van de dag, avond en nacht en weekend met weinig mensen opvullen. Ik heb zelfs een keer 32 uur achter elkaar gewerkt zonder te slapen en met de Mercedes Vito door heel Nederland tot in België gecrost om overledenen op te halen, verzorgen, inkisten, bezorgen, enz enz, en laat staan de administratie die je moet bijhouden. Het was echt fucking niet normaal… Maar ja! Gemiddeld had je toch 4000 Guldens per maand, tot ze zelf aan die toeslagen gingen beknibbelen, toen was het bij mij over!!! 😀
Toch respect dat je dit werk gedaan heb hoor. Je moet toch een flink muur kunnen opzetten om alle narigheid om je heen niet bij je binnen te laten.
Heb zelf 2 of 3 keer een overledenen aangeraakt maar vind het toch wel heel vreemd aanvoelen. Ze zijn ijskoud maar toch ook een beetje klam/vochtig weet niet hoe ik het moet uitleggen.
En één keer een huis binnen gegaan van de buurvrouw van mijn ex. Die had 2 weken dood op haar bed gelegen en haar bed stond tegen de kachel. Ze had het schijnbaar koud en had de verwarming hoger gezet en is toen niet goed geworden en dood gegaan terwijl ze er tegen aan lag. De geur in dat huis was echt ondragelijk.
Geen respect hoor 😉 het was toen der tijd een van de weinige baantje waarmee je zonder diploma’s 4000 harde guldens per maand kon verdienen, in tegenstelling tot het uitzendbureau waarmee ik met 900 guldens naar huis kwam en niet genoeg om een gezin te onderhouden 😉