Dat gevoel had ik echt toen in vanmorgen de deur uitging om naar mijn werk te gaan. Die frisse polaire koude lucht met een vleug zilte zeelucht die door mijn neusharen naar binnen stroomde zo in mijn longen, stil op straat en grijs en de enige die je voorbij ziet flitsen zitten ineengedoken op hun fiets en te koud gekleed voor deze ochtendtemperatuur. In een adem teug door je neus in een fractie van een seconde riep een hele palet aan gevoelens en beelden op, melancholie van een te gekke lente en zomer die nu echt voorbij zijn en de winter in aantocht is, het gevoel van een nieuwe onbekende tijd die zal aanbreken en het afsluiten van een wilde maar prettige warme periode van vele coïncidenties die de wereld een stuk kleiner hebben gemaakt. Je voelt de kou komen, de verlaten natte en gierende stranden waar de wind inbeukt op de duinen en gezandstraald wordt, een beetje de eenzaamheid van de koude grijze winter, iedereen in zijn eigen warme huisje en verlaten terrassen, ingebogen mensen die zich beschutten tegen de gure wind en regen, maar ook zo lekkere winter lucht.

Al die beelden kwamen in een fractie van een moment in mijn interne bioscoop op als een pop-up. Dat de tijd aanbreekt van inpakken en wegwezen, iedereen maak zich op om zijn weg ergens anders te vervolgen om niet meer naar terug te kijken, het verleden als een vervlogen herinnering, niet meer dan af en toe een gedachte, een vergeten foto in de hele stapel waar je nooit meer naar terug kijkt.

Het is de eerste keer dat ik zo’n gevoel heb bij het aantreden van de winter. Net of ik zo’n lente en zomer nooit meer zal meemaken. Half Nederland van binnen en buiten gezien, verlaten stations midden in de nacht, de nacht en de ochtend op het strand, plompverloren in een koud en nat T-shirt en bijna weer willen trouwen, en gelukkig was ik niet in Las Vegas. Het was een periode van hele hoge pieken, maar ook van hele diepe dalen waar het leven geen uitzicht meer had. Het was een intense en heftige tijd en die lucht van die winter in aantocht is net een vooraankondiging van iets dat gaat komen, iets dat anders zal gaan worden en dat niet alleen voor mij, niet alleen voor mijn naasten en mijn omgeving, maar iets dat wat op grotere schaal zal gaan gebeuren en voor ons allemaal gevolgen zal hebben. LOL, bijna apocalyptisch met een ongrijpbaar gevoel die je niet kan definiëren in een beeld, maar meer een gevoel van een massa achter de horizon die aan staat te komen, zo iets als een tsunami. Als de zee optrekt ga je nog nieuwsgierig kijken…