Een verhaal van wat een mooie liefde op afstand had kunnen zijn en het niet bij elkaar kunnen zijn, een verhaal waar van de nuchtere onder ons naar de kotsbak zal doen rennen, zo van: ”wees en vent en doe normaal!”, een verhaal waar hoeveel woorden er ook gebruikt worden het niet de vinger op de zere plek kan leggen vanwegen privacy en de angel niet uit kan halen, dus je bent gewaarschuwd!

Na het allereerste plotselinge en onverwachtse eerste Skype gesprek met mijn grootste liefde ooit heb ik werkelijk staan vloeken van: ”NEE! GVD!!! WTF is dat, niet weer. Ik wil niet verliefd worden” Helaas was het al te laat, het kwaad was al geschied, na een paar seconde bewegend beeld van haar en het geluid van haar stem was ik totaal verkocht, ik was ik een klap verlief, liefde op het eerste gezicht, al kende ik haar wel van foto via Facebook. Na het eerste gesprek wist ik het al, kon het aan mijn water voelen, dit gaat fucking pijn doen, dit word vette shit waar de honden geen droog brood van lusten, geen mens wil hier doorheen en het gaan meemaken. Dat wist ik gewoon na een uur en na de eerste ontmoeting heb ik ook tegen haar gezegd: ”waar beginnen we aan” en dat het waarschijnlijk best pijnlijk zou kunnen gaan worden, maar dat was na de tweede week na dat we elkaar drie dagen niet hadden gezien.

En iedereen maar zeggen dat de echte verliefdheid wel na ongeveer 8 weken wel over zou zijn, maar WTF!!! Nog een paar weken te gaan dacht ik, even voor de zekerheid zelf maar opgezocht op het eindeloze internet en wat schets mijn verbazing!? Ik ben de lul en niet blij met wat ik gevonden heb en zo te lezen ben ik er voorlopig niet van af:  ”Hoe lang duurt verliefdheid? De eerste hevige, romantische verliefdheid duurt gemiddeld 12-18 maanden, wordt de verliefdheid een vaste relatie dan kan daar wel een dieper gevoel voor in de plaats komen. Onbereikbare liefde: In het geval je je oog hebt laten vallen op iemand die niet of moeilijk bereikbaar is kan de verliefdheid wel eens langer duren. Als je erg veel moeite moet doen en veel moet overwinnen, kunnen je gevoelens daardoor sterker worden. Als je liefde niet beantwoord wordt kan je verliefdheid zelfs nog langer duren.”

Bron: VERLIEFDHEID IS MAAR TIJDELIJK of hier het hele liefde dossier en hier wetenschappelijk benaderd door een neurobioloog. De eerste weken ben je nog vol euforie en spanningen van een andere orde waardoor je de ”werkelijkheid” van de situatie niet wil laten doordringen en de lichamelijke driften de overhand hebben. Maar dan komt er week na week steeds meer verdieping en intensiteit waardoor dat verliefd zijn zich werkelijk gaat verankeren in je diepe wezen van je ziel en je lichaam als het ware overneemt. Een titanen strijd en clash van het vrome lieve en tere dorpsmeisje met al haar eigen problemen en de botte moraalloze randstedeling, bijna geen enkele interesse hebben we met elkaar gemeen, geen enkele hobby, we zijn totaal verschillend, echt twee andere werelden of dimensies die al in elkaar versmolten zijn en van buiten af en externe factoren uit elkaar uit elkaar worden getrokken.

Zij zit de hele dag in mijn kop en lichaam, denk er alleen maar aan en in alles wat ik doe is zij aanwezig. En toch blijft het een mysterie waarom ik zo stapel op haar ben. Zij is namelijk nooit het type geweest waar ik voor zou vallen qua uiterlijk, plus dat we weinig raakvlaktes hebben en aan de andere kant is de droom vrouw waar ik alleen van kon dromen en haast onwerkelijk als ik haar in mijn armen heb en haar vast hou, weet ik niet wat ik allemaal voel en het voelt als gegoten. Toch ben ik helemaal weg van deze vrouw, ik kan haar werkelijk opvreten en ze doet me wegsmelten van tedere emoties als compassie en vertedering. Ik zou bijna denken dat ik betoverd ben of eerder behekst. Ik vind haar wekelijk de mooiste vrouw op aarde, ze heeft alles in zich dat ik zo leuk vind aan een vrouw. Ze is knap, lief en toch stoer, heel vrouwelijk en toch ook mannelijk, sterk, aso en soms baldadig en onberekenbaar, een echte woestenaar die je kan strengelen en toch heel gevoelig en teer, ontwapenend, net of het kind in haar zelf nog springlevend is, het is gewoon een heerlijkheid. Aangezien ze zo gek op de natuur is noem ik haar een kruising tussen een bosninfje en een zeemeermin.

Desondanks de wederzijdse hopeloze gekte voor elkaar doen we onbewust elkaar verschrikkelijk veel pijn. Het vrome lieve en tere dorps meisje versus de botte moraalloze randstedeling met zijn cynische en sarcastische harde zwarte humor die als een olifant door de porseleinen kast heen walst. Ik wil alles behalve haar pijn doen en het doet mij dubbel zo veel pijn dat ik dat wel doe bij haar, ik weet dat ik haar nog veel meer pijn zal toebrengen, en des te meer pijn het mij doet dat ik besef dat het waarschijnlijk ook zo zal zijn, tegen wil en dank. Hopelijk is dat een leerweg en ik zal daar rekening mee moeten houden hoe moeilijk het ook zal zijn.

Verliefd zijn is kut! Misschien leuk voor de eerste paar weken, maar als het langer duurt wordt het wel vervelend. Die vlinder veranderen in nachtmotten die je zelfs overdag zich nestelen net boven je buik en onder je borst, zo ongeveer in je zonnevlecht. Een constant en intens gevoel van onrust, intense tensiteit en een diepe leegde die alleen door de vleselijke aanwezigheid van je geliefde gevuld kan worden. Heel vervelend ook omdat je in bij bijna alles wat je doet voor je zelf het allemaal zo nutteloos voelt omdat je het niet met haar kan delen. Verliefd zijn is als achterstevoren in een diep gat vallen met je gezicht naar boven, in begin zie je nog een hoop licht, maar naarmate je dieper valt wordt het licht steeds kleiner en de schaduw groter.

Liefde is zo verrekte eenzaam als je liefde zo op afstand woont. Het kan worden als een obsessieve liefde die ik nog nooit gevoeld heb, voor het eerst aan kunnen nippen tot ik weet dat het niet gezond is om in die obsessie te gaan en het moet los laten voor ik er in verdrink. Ik wordt vervlogen in diepe gevoelens van intense warmte die dieper en dieper gaan. Zo diep waar ik geen woorden meer kan vinden voor wat ik voel. Huilen is het enige wat ik kan doen, al mijn vocht laten vloeien in de eindeloze zwarte diepte en onbekende, waar liefde, lust en houden van pijn gaan doen. Hoe kan het dat een vrouw die een maand geleden alleen maar een ava op Facebook was mij zo veel en zo diep raken?

Once in a Lifetime. Soms beseffend dat zij echt een eenmalige gebeurtenis is die je maar een keer in je leven zal meemaken, zo’n vrouw kom je nooit meer tegen, zo iets dat door niemand anders ooit geëvenaard zal kunnen worden, iets dat je moet koesteren en beschermen al is het zo vluchtig als een razende wervelstorm die zelf niet weet welke richting het in zal slaan en beter zijn om uit de weg te gaan voor je er ingezogen wordt. Misschien klink het overdreven, maar in mijn hele leven ben ik vaker verliefd geweest en ook met de factor afstand, gemis en andere ellende die je kan meemaken, maar nog nooit zo iets hevig als zij met mij doet, ik heb nog nooit zo’n innige band gevoeld met iemand die totaal verschillend en vreemd is aan mijn verwachtingen, nog nooit als ik in iemands zijn ogen kijk heb ik het gevoel dat ik werkelijk verbonden ben en echt het gevoel heb dat ik naar iets heel moois aan het kijken ben waar ik geen woorden voor kan vinden, haar blik raakt me diep van binnen waar nooit iemand mij nog geraakt heeft. En als ik ver weg ben van haar en dagen achtereen wordt ik vaak bang met wat het met me doet. Het gemis is zo groot dat het voelt als een eindeloze afgrond van eenzaamheid, het is dat ik het meeste op de automatische piloot doe en doe wat ik moet doen, en mijn zelf bezig te houden om maar afleiding te hebben van dat gevoel, maar desondanks voelt het zonder haar zo leeg en betekenisloos om dingen te doen. Zij voelt als harddrugs aan, als ik haar heb is er niets aan de hand en super fijn, maar hoe langer ik haar niet zie hoe heviger de afkickverschijnselen zijn en hoe meer ik naar haar verlang. En als ik bij haar ben zijn al deze donkere wolken als sneeuw voor de zon verdwenen en voor mijn zelfs haast onvoorstelbaar dat ik dan in zulke diepe dalen zonder vooruitzichten terecht kom.

Soms vraag ik me af waarom ik niet gewoon met een van de honderdduizenden Haagse vrouwen kon aanpappen, oh ja! Ik had al een hele lieve en toffe vrouw. Maar dat ten spijt en terzijde, Mechteld heeft iets geraakt bij me die nog niemand zo nog heeft gedaan, ze heeft me werkelijk in alle lagen van mijn zijn overgenomen en ik aan haar volledig opengesteld en mij zeer kwetsbaar gemaakt waardoor en waarschijnlijk ook mijn minderen kanten naar boven komen die voor haar niet zo prettig zijn. Ik hou niets verborgen en ben eerlijk, maar dat heeft een prijs. Een zeer pijnlijk prijs die door merg en been gaat en die prijs heeft een spiegelbeeld. Alles wat ik haar doe spiegelt het automatisch terug desondanks dat ze het met fluwelen handschoenen doet, pijn doet het! Ook omdat zo als er nu uitziet ik haar niet de toekomst zal kunnen geven die ik haar zou willen geven, zo wat alle materiële omstandigheden zitten tegen en aan de andere kant: waar een wil is er ook een weg. Maar helaas is het haar en mij allemaal teveel geworden en na een fantastisch weekend van thermale baden, bergen sushi’s, knuffels en diepe en verstandige gesprekken hebben we besloten om deze zeer korte maar des te heftige ”relatie” of avontuur  in de vriezer te doen, al zal het bij mij nog lang duren voor deze herinnering echt bevroren zal zijn. Hoe veel pijn het mij ook doet.

Mijn Limburgse liefde en De denderende sneltrein naar het onbekende en mijn laatste waarschuwing:

WORD NIET VERLIEFD!!!

Dit stuk is bijna een maand geleden geschreven toen alles nog bijna goed was met een diep gevoel van af het begin dat het echt te mooi was om waar te zijn, het was echt bijna een droom. Alleen de laatste paar zinnen heb ik er vandaag toegevoegd.