Afgelopen week was het weer zo ver voor het geval ik het niet al eerder had verteld. Een buitenlichamelijke ervaring, of wel ook een uittreding gehad. Niet dat ik ze wekelijks heb, in mijn hele leven zijn vergelijkbare ervaringen die ik heb gehad op een hand te tellen, maar ze blijven als gegriefd in je hersenen, fotografisch voor de geest, terwijl mijn dromen na een paar uur na het wakker worden ze al behoorlijk voor de eeuwigheid vervagen.

Mijn eerste buitenlichamelijke ervaring kreeg ik toen ik een jaar of zeven was. Was nog klein en totaal niet bezig met spirituele dingen, al is natuurlijk de vraag of een buitenlichamelijke ervaring werkelijk buiten je lichaam bent of het een overtreffende trap is van een lucide droom met andere sensaties waardoor je geen lichaam hebt. Het blijf in ieder geval een intrigerende ervaring en zelfs die eerste keer toen ik zeven jaar was staat nog in mijn netvlies gebrand.

Ik lag te slapen tot iets in mij wakker word en kan zien wat mijn moeder aan het doen is. Ik zie dat mijn moeder druk bezig is met zich klaar te maken om weg te gaan, in de toilette is zij zich aan het opmaken en heen en weer aan het lopen, in en uit de toilette naar de gang waar mijn slaapkamer aan grenst en weliswaar kan ik door de muur kijken van de toilette en mijn slaapkamer deur staat open. Ik zie en ben wakker zonder verdere gedachtes, ik zie en wil mijn moeder roepen, maar dat lukt op een of andere manier niet, heb de intentie om geluid te maken maar er komt geen geluid uit, probeer een paar keer tot ik mij echt ga afvragen waarom er geen geluid kan maken, ik draai om mijn heen om om mijn heen te kijken en mijn kijk veld is ruim een meter boven de grond, kijk naar beneden en zie iemand liggen in bed. Dat ben ik en ik zweef zo half meter boven mijn zelf tussen mijn hoofd en buik.
Het rare is dat als je in staat van uittreding bent je geen bewuste gedachtes hebt, je handelingen en wat je ziet worden niet direct gevolgd door gedachtes, het is niet zo als je wakker bent dat je dingen kan doe die ondersteun worden door gedachtes, als je uit lichaam bent en je iets wil doen dan moet het meer vanuit een sterke natuurlijke en onbewuste intentie gaan en daar met je heel wil het in gang brengen en dat kan aardig vermoeiend zijn.
Na een tijdje of seconden van verbazing en bewust te zijn dat ik het was, probeer ik te ademhalen, omdat ik het toch best een angstige en benauwde situatie vond en toen achter kwam dat ook niet kon ademhalen raakte ik in paniek en van angst donderde ik als een baksteen in mijn slapende lichaam weer terug om het bewustzijn te verliezen en verder te slapen.

Dat was toen ik zeven jaar was, dus kan je nagaan dat het na ruim 40 jaar het nog zo duidelijk voor de geest kan halen. De tweede keer was ik 22 jaar en was met de TV aan thuis bij mijn moeder op de bank in slaap gevallen en op een bepaald moment in mijn slaap word iets in me wakker, ik wist dat ik er was maar was nergens. Alles om mij heen was zwart, het was geen ruimte en het was niet koud of warm. Ik wist in beginsel niet eens wie ik was, kon mijn eigen naam en eigen ikke niet herinneren, niets! Wist allen dat ik bewust aan het ervaren was dat ik iets was in het nergens. Na vele vermoeiende moeiten om iets te herinneren wist ik ineens mijn naam met het besef dat ik niet daar hoorde, ik kon nergens heen en was gevangen in die ervaring en ook hier na het proberen te ademhalen en niet lukken om mijn borstkast te bewegen en lucht in mij longen te voelen, ben ik van paniek en de schik wakker geworden. Helemaal overdonderd door het plotseling kabaal van de TV en eigen gedachtes, ruis en verkeer op straat, na zo veel stilte diep in mijn zelf.

Toen ben ik me meer gaan interesseren over dit onderwerp en ben boeken er over gaan zoeken. Dat was nog in het internetloze tijdperk, dus je was echt afhankelijk van boekenwinkels en wat ze in de schappen hadden staan. Over dromen waren er genoeg boeken te krijgen en zelfs doe boeken waar het precies in uitgelegd was hoe je dromen beter kon onthouden en in de droom zelf bewust te worden of wel een lucide droom te krijgen. Een tijdje gedaan met ongenoegen van mijn toenmalige partner, omdat ik de wekker om een uur of 3 of vier moest zetten en die dan om de half uur of 20 minuten laten gaan, schrift met pen naast mijn bed omdat je alles moet opschrijven wat je droomt. Het gekke is dat het ook werkt ook! Zelfs nu, bijna 30 jaar later als ik in dat schrift lees, komen die dromen die ik nu al lang ben vergeten helemaal weer voor de geest en na vele oefenen kon ik op regelmatige basis lucide dromen krijgen en daar in de illusie hebben bewust te kunnen handelen. Vliegen in mijn dromen was het lekkerste wat er was, al moest je vaak eerst de angst overwinnen van het vallen en al je energie inzetten om te gaan zweven en vliegen. Helaas als je stopt met oefenen en de wekker er voor niet meer zet, dan verwaterd het heel snel, ook die bewuste behendigheid in je dromen.

Vele jaren later, achter in de 90 ben ik een boeken van Robert Monroe tegengekomen over lichamelijke uittredingen en toen kwam ik achter dat het best een normaal fenomeen is en dat ongeveer 25% van alle mensen wel eens soortgelijke ervaringen heeft gehad. Maar Monroe ging er verder mee en om lang verhaal kort te maken: kwam ik ook achter dat Robert Monroe behalve 3 boeken in totaal had geschreven, ook een hele cursus op cassette bandjes had in het Engels. Het was nog in het tijdperk dat internet voor de burgers nog niet bestond, dus dat was echt zoeken waar het te koop was en of voorradig, helemaal met de trein naar Amsterdam, naar een leuk winkeltje waar ik de naam even niet meer weet. Na lang en trouw te hebben geoefend heb ik een paar verschillende, lichte en kortstondige ervaringen buiten mijn lichaam gehad. Op een bepaald moment ben ik er mee gestopt om dat het best veel tijd koste en de nodige concentratie vereiste om de uren durende oefeningen te doen. Plus dat in principe niets sensationeel te zien en te ervaren is in een uittreding, je bent bewust maar je hebt niet het rationele denken om alles te doen wat je als je echt wakker bent. En als je bewust ergens naar toe wil bewegen kost het heel veel energie en moeite, en vooral oefenen om iets voor elkaar te krijgen. Je kan niet denken, je ziet wel alles maar het word niet vervolgd door gedachtes, net een bijna leeg bewustzijn die niet word ondersteun door de gedachtes die door de hersenen worden geproduceerd, geen emotie, driften en instincten van je lichaam.

Dus dat was ongeveer 20 jaar geleden dat ik mijn laatste uittreding heb gehad tot afgelopen week, en dat was best bizar en weer eens leuk om mee te maken. Lag gewoon te dromen dat ik met alles en nog wat bezig was zonder mij bewust van te zijn, tot ik die droom van buiten af aan het bekijken was en in een fase verschuiving mijn ineens bewust ben, en bijna op het zelfde moment in plaats van naar de droom te kijken zit ik er in, net als een lucide droom, niet voor lang en zo uit die lawaaiige en drukke droom geknald en gevallen in mijn lichaam, waar het stil en donker was, altijd bewust dat ik aan dromen was en dan niet, maar wel in een lichaam die nog aan het slapen is. In tegenstelling tot andere keren was het deze keer prettig en op een of andere manier kon ik de oefeningen die ik 20 jaar geleden had beoefend aanwenden en zo mijn ‘’astraal lichaam’’ bewegen, zo door mijn donkere huiskamer en heel langzaam twee verdiepingen naar beneden, alle was bijna donker en schemerig en iedereen lag te slapen. Zonder bewuste beslissingen heb ik een paar pogingen gedaan om door de muur te gaan en na de derde keer lukte het om er helemaal doorheen te gaan. Op een bepaald moment werd het echt vechten om niet terug getrokken worden door mijn slapende lichaam, ik wou in mijn uittreding blijven en had het naar mijn zin, maar het werd steeds moeilijker en vermoeiender, na een paar keer heen en weer te zijn gevlogen, in en uit mijn lichaam ben ik uiteindelijk definitief in mijn lichaam geland en gelijk wakker geworden. Was heel energieke en de hele dag is het zo gebleven, en dat was het dan weer.