Mijn ochtend meditaties zijn niet lang maar de meest inspirerende van de dag. Alweer een ochtend zo alle anderen na een mislukte lente en de winter weer in aantocht. Tijdens het mediteren gaat het eigenlijk nooit zo als je wilt, zo als in het leven zelf, maar soms zijn er van die momenten dat je achteraf dacht: ‘’dat was toch iets anders dan anders’’. Ik zat in de lotus houding op de bank, best verzonken in het proberen niet te denken en zonder het te beseffen zat ik zo diep te denken dat ik niet eens bewust was dat ik aan het denken was. De gedachtes waren zo levendig van zich zelf dat ze een eigen leven gingen leiden met vele persoonlijkheden en verschillende draden, net als ik het echte leven maar als het leven in zich, ik was vele personen en dingen om me heen die allemaal een eigen ding waren en deden zonder dat ik daar sturing in had. Tot ik weer besefte dat ik die gedachtes aan het denken was en ook besefte dat mijn lichaam helemaal alleen op de bank zat, zonder ik en zonder gedachtes. Ik was een fractie van tijd die heel lang leek te duren afgezonderd van mijn lichaam en gedachtes, net of het bewuste ik in slaap was gevallen. Het was heel vreemd om zo ver van mijn lichaam verwijderd te zijn terwijl ik bewust werd dat mijn gedachtes gedacht werden, het was een bijna onzichtbare beweging terug mijn lichaam in. Was ik bewust of was is het niet? Het is in ieder geval fijn om de ziener te zijn van wat er gebeurd en te beseffen hoe betrekkelijk een vrije wil eigenlijk is.