Ik ben een object

De grondgedachte van non-dualistisch denken berust op de aanname, dat elke vorm van tweedeling geen reëel verschijnsel is, maar dat een dergelijk onderscheid kunstmatig wordt aangebracht.

Je hebt relatief voor ons oog stilstaande objecten en bewegende objecten, buiten het feit dat alles in ons zichtbare universum constant beweegt. Dus alles wat je kan zien ben je niet zelf, voor zo ver je eigen ziel niet koppelt aan je vergankelijke lichaam die bij iedereen vergaat tot aarde. Dus ik ben niet mijn lichaam die ik kan zien en observeren, ik ben niet mijn gedachtes die ik kan zien en in de gaten houden, ik ben niet mijn emoties en gevoelens omdat ik die ook kan waarnemen, voelen en zien. Maar wie ben ik dan??? Ik ben de observeerder, die gene die ziet en bewust is maar zichzelf niet kan zien. Voor zo ver ik kan gaan is me niet gelukt om de observeerder te observeren, elke keer als ik daar ben probeert een zichtbare gedachte het te vatten en terug ben ik de wereld van ongecontroleerde gedachtes die duizelen in oneindige stroom van ruis en toch bewustzijn.

(”Ik ben” = mijn naam, sofi-nummer, werk, lichaam, gedachtes, emoties, gevoelens, leven, karma en reïncarnatie  Maar wat ik werkelijke ben is alles behalve het ikke!)

Een gedachte over “Ik ben een object”

  1. Kijk deze teksten miste ik deze week op het werk. Blijft trouwens een leuke foto Jomdelen. Geniet van deze week je mist hier niks met al dat gemiaauwwww…. Grt Rob

Reacties zijn gesloten.