Het begon vanmorgen met een lichte kater als gevolg van het onderstaande post. Van de ene Tweet kwam ik in een Twovel (Collectief een roman tweeten op Twitter) en van een reactie aldaar van Bert Kommerij belande ik weer op mediame.
Is Twitter verslavend ? Als je niet oppast is het zeker verslavend, al moet ik opmerken dat ik verslaaft ben aan het hele internet en als ik langer dan 3 uur niet online ben geweest begin ik eigenaardige trekje te vertonen zo als irritatie en meer, maar Twitter is zeker verslavend, omdat Twitter altijd bij je is, je heb hem op zak en alles wat je ziet en doet, aan Twitter kan laten weten en buiten Twitter om kan je ook gerelateerde Twitter bezigheden doen zonder het op Twitter te doen.

Maar vanmorgen werd er buiten Twitter om de menselijke oorsprong door Twitter verenigd .

Droombos : Ik heb werkelijk een Through the Looking Glass gevoel soms, een gedachtenstroom die door iedereen ingevuld kan worden, complete nonsense die af en toe heel erg sense maakt. Je wordt als het ware iedereen, identiteitsloos. Misschien is dat ook wat een mens eigenlijk wil: helemaal opgaan in de omgeving, zonder plichts- en tijdsbesef.
Madbello : Mooi omschreven en misschien een beetje de menselijk bron bloot gelegd, als het ware de illusie van individualiteit, we komen uit een bron en samen gaan we weer naar een en ik denk dat onbewust mensen toch neigen om hun oorspronkelijke essentie terug te zoeken.

En dit allemaal was eigenlijk een reactie op het artikel van By mediame op Media Me – You’re in my story : Verslaafd?