WTF! Omdat het niet gepast is om het nieuwe boek van Matthijs van Nieuwkerk over Charles Aznavour in zijn eigen programma: De Wereld Draait Door te presenteren, dan maar bij zijn allergrootste concurrent… Maar voor de rest leuk intervieuw đ
WTF! Wat een inteelt op TV, dit had toch niemand durven dromen? Kan mijn ogen niet geloven… đ #DWDD #rtllatenight pic.twitter.com/md4TPnUdwC
— M.A.D. Bello (Mike) (@madbello) 24 september 2015
En dat zeg ik niet zo maar. We waren in Zeeland om een boottochtje te maken met een waterbolide, een groot uitgevallen campingtafel op twee sigaren met een Oost-Europees tuinstel met tent er op geschroefd met een 250pk VT Honda motor. We hadden geluk met het weer, zeker niet te koud met een waterig zonnetje die net niet door de wolken wou schijnen, maar 100% droog. Dit was mijn verjaardagscadeau voor mijn 50ste verjaardag van Pat en Pat, dus het was feestvieren op de Zeeuwse wateren en dat hebben geweten ook…
We waren ruim een uur te laat om de sloep op te halen. Alles zat echt tegen, alle afslagen in het centrum van Den Haag waren dicht en bij overmaat van ramp ook de A13, wat een rit van 130 kilometers had moeten zijn, werden het ruim 250 en nog langer om weer in Den Haag te geraken. Ja ja, Zeeland is geen pretje om te bereiken en hoe je navigatie ook instelt, het zorg dat je zo snel mogelijk uit Zeeland word genavigeerd of met een brede boog omheen word omgeleid, maar niet minder LOL om gehad. Man van de botenverhuur chagrijnig dat hij ruim een uur moest wachten met zijn kinderen op ons. Eerst wou de motor niet starten en sloeg elke keer af, zat zure lucht in de leiding en daar begon het al!
De man van de verhuur raden ons aan om Middelburg aan te doen. ”Leuk” zei hij, ”kunnen jullie aanmeren en terrasje zitten”, ik zei al gelijk dat zijn gedachte er achter is dat als wij een op terrasje zouden zitten geen benzine zouden verbruiken, die krent! En wij als uilskuikens naar Middelburg, we hebben werkelijk elke kanaal gehad, geen terrasjes te bekennen en elke kanaal liep dood, plus een uur minder te varen en voor niets naar Middelburg gevaren. We vonden dat we al wat bekijks hadden vanuit de kade en bruggen, we vaarden niet echt hard maar op een bepaald moment wil je echt uit die stad de natuur in, dus vol gas Middelburg uit en iedereen zwaaien naar ons…
Nu snap ik waarom ze het vroeger hebben laten onderlopen, moeten ze weer doen! En wat zwaaien die Zeuwen toch raar. In plaats van zwaaien zo als wij in de randstad doen en de rest van Europa, wuiven zij met de hand naar beneden als je langs komt varen… En kijken niet blij, ze kijken eerder of ze net in een citroen hebben gebeten. In het begin hadden we voor de rest niets door tot ze hun gewuif met stem gingen bekrachtigen. We moesten langzamer varen, ja duh! We hadden een uur minder te varen, plus dat die krenterige bootverhuurder ons Middelburg voor niets had ingestuurd. Wij Randstedelingen kunnen best wel veel hebben, hebben humor en zijn best tolerant als ik het zelf mag zeggen. Maar als de maat vol is, is het echt vol he!
Zeikland moeten ze het noemen. Stelletje chagrijnen, volgen mij drinken ze alleen zeikwater. Of alleen hun eigen pis, stelletje krenten… Zelfs vluchtelingen willen niet naar Zeeland en zelfs vogels vliegen hier ondersteboven om alle ellende van beneden niet te zien. Kon ik maar ook ondersteboven lopen! Nu kan ik wel zeggen dat ik bijna alle provincies van Nederland heb ervaren, en kan niet anders zeggen dat Zeeland gerust onderwater mag lopen en geen medelijden heb dat ze de bufferzone van het Nederlands achterland zijn. Nu snap ik dat er alleen Duitsers in Zeeland komen.
Maar al met al hebben we dikke LOL gehad. hellemaal rollen op die grote campingtafel van het lachen, echt gieren en brullen. Zeeland en Zeeuwen Be Like gehalte, leuk om er doorheen te rijden, maar stop daar niet!
Zeeland Be Like “Ons ben zuunig” en “maar geen cent te veel hoor”.
Letter voor letter, woord voor woord. Grammaticaal een ramp en voor taalpuristen een gruwel. Dat was lang geleden dat ik zo maar iets schreef zonder aanleiding, zonder onderwerp en zonder enige inspiratie, gewoon wat er op dit moment mij te binnenschiet. Op een of andere manier heb ik het voor mijn zelf nooit zwaar aan getild dat ik een grammaticale analfabeet ben, ondanks dat vooral in het begin van mijn internet publicaties behoorlijk de wind van voren heb gehad en toch altijd openstond voor positieve suggesties en zo gaandeweg in de afgelopen 10 jaar iets beter schrijf dan vroeger.
Mijn Nederlandse taal is puur gevoelsmatig zonder enige kennis van regels hoe het wel hoort. Was 14 jaar toen naar Nederland kwam zonder dat ik het kon verstaan en laat staan lezen. Werd gelijk zonder enige test in de tweede klas MAVO gedaan en in plaats van gym, tekenen en muziekles, werd ik overgeplaatst in een andere klas waar Nederlands werd gegeven en plus een paar uur per week privéles. Na 3 jaar had ik mijn MAVO diploma om vervolgens weer voor 3 jaar terug naar Italië te gaan, dus mijn basis is flinterdun.
Langleven de spellingcontrole. In het begin dacht dat ik daarmee foutloos zou kunnen schrijven, maar helaas. De eerste reacties waren dat ik wel leuk kon schrijven en voor de rest kon het me niet echt bommen met de gedachte ”wie lees nou mijn blogje nou!?” Tot in 2005 op mijn eerste domein ging bloggen (madbello.com) en tot mijn schik op een bepaald moment meer dagelijkse bezoekers had dan ik tegenwoordig hier op madbello.nl heb. Toen waren re reacties niet mals. Ik mijn stukken herlezen, maar voor mijn zelf kon ik er echt geen fouten in vinden. En zelfs werden bepaalde stukken geredigeerd door iemand die wel zijn taal verstond, dan zag ik nog geen verschil, plus dat ik mijn eigen zinsopbouw veel sympathieker vond al klopte zelfs bepaalde woorden niet omdat ik ze gewoon verzonnen had vanuit het Italiaans met de gedachte dat het ook wel in Nederlands zou zijn, behalve als ik dat alinea voor alinea ging vergelijken.
WTF! Wat een gezeik dacht ik. Als je het kan lezen toch!? Oké! Voor een anders zou het inderdaad misschien minder vloeiend kunnen lezen, maar dit is zo als ik praat, net zo onsamenhangend en als ik het zelf terug lees, dan ik het voor mijn wel super vloeiend vanuit mijn gedachtewereld. Al moet ik zeggen, dat als ik sommige stukken terug lees, elke keer weer veranderingen aan breng in de zinsopbouw. Vooral als ik een tekst even laat rusten en daar weer bekijk, hoe vaker je iets leest hoe meer je er iets aan veranderd en eigenlijk kon er nooit een einde aan verbeteringen hoe je een stuk op zou kunnen bouwen. Maar in de regel het meeste wat ik schrijf lees ik eigenlijk nooit terug, behalve als ik denk dat het een relevant stuk zou kunnen zijn, maar dan vraag ik of mijn liefje het even wil lezen en gelijk verbeteringen aan brengt.
En dat was even een kort verhaaltje over mijn taalkundige perikelen in Nederland.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.