Heb jij een euthanasie wens? Drie artsen geven je 10 suggesties of eerder gedragsregel die de kans op je stervenswens zouden kunnen vergroten.
Omdat Euthanasie geen recht is maar een gunst. Je weet dat je dood gaat en je weet dat je ondragelijke pijnen zal krijgen of al hebt en dan moet je nog gaan smeken, bedelen en slijmen om simpel weg dood te mogen.
Doe niet depressief. Vermijd de indruk nog ergens lol in te hebben en Maak duidelijk dat u aan het eind van uw Latijn bent. En dit is maar het topje van de ijsberg, je moet nog eens verbaal begaafd en nederig zijn. Ik vind dit echt een grof schandaal, als dit jouw wens is zou ik maar snel Euthanasie voor dummies aanschaffen of alvast een overdosis heroïne in huis halen. Je weet maar nooit, op je arts kan je zeker niet rekenen. Telegraaf.nl
Toelichting: Toen ik dit artikel van de Telegraaf las schok ik wel een beetje. Het is namelijk ook mijn wens en als dat moment er is dan heb ik zo iets van, geen gezeik en maak er een einde aan. Maar zo gaat het in werkelijkheid niet en zo te lezen moet je ook nog eens communicatief goed aangelegd zijn, wat zou betekenen dat ik op een hele pijnlijke manier dood zou gaan.
Ik heb een paar jaar geleden, elke dag en twee weken lang palliatieve sedatie van heel dichtbij meegemaakt, wat heel anders is dan euthanasie en ik kan je verzekeren dat het geen pretjes is, alles behalve dan een menswaardig einde en zeker geen bewuste dood, maar het is wel een veel gebruikt middel in plaats van euthanasie.
En jaren geleden zat ik in de uitvaartzorg en daar heb ik euthanasie van dichtbij meegemaakt, al was het geen familie van mijn, maar kan rustig zeggen dat bewuste euthanasie voor de echte ellende begint, de meest serene manier is om dood te gaan en ook voor je familie en naasten en vooral als het thuis in je vertrouwde omgeving gebeurt.
Mijn ervaring daar mee was, dat eerst met de patiënt gingen overleggen wat haar wensen waren en ongeveer twee uur later konden wij de overledene ophalen. En in zulke momenten kan je de sfeer in huis en van de familie voelen en vergelijken met die gene die overleden zijn aan langdurige, pijnlijke ziekbed.
Ik persoonlijk kan niet anders concluderen dat als je alles goed met je familie en naasten open bespreekt, het een rust punt is en iedereen weet waar hij aan toe is. Ik vond het altijd bizar, maar kon zien dat daar het minsten uiterlijk verdriet was en door de jaren heen ben ik daar over gaan nadenken en besef dat mensen echt niet weten wat allemaal mogelijk is en de keuze die je daar in hebt.