Facebook koopt Whatsapp

mad boosDaar vind ik wel wat van! Als je het mij vraagt is dit allemaal gebakken lucht, voor Zuckerberg gaat het alleen maar om de databases met alle gegevens en gedrag van gebruikers om de advertenties beter toe te spitsen en zo zijn marktwaarde te vergroten, aangezien de dienst zelf in mijn ogen weinig voorstelt en niet echt innovatief is. Als je daar te veel aan sleutelt en de gebruikers te veel lastig valt met advertenties, of je ze laat betalen. Dan kan het zo zijn dat de meeste mensen in een klap de dienst verlaten, het zal niet de eerste keer zijn.

Ik zie het aan mij zelf. Het zal om het even zijn welke dienst ik gebruik om iemand iets te communiceren, soms gebruik ik de ouderwetse SMS om er van zeker van te zijn dat het echt aankomt, aangezien de andere diensten het wel eens laten afweten of pas uren later het bericht bezorgd word. Of ik de Massenger van Facebook of Whatsapp gebruikt maakt voor mij weinig uit, zie soms het verschil niet eens en alle contacten staan er sowieso in, en vaak gebruik ik Google+ omdat ik daar een bericht binnen krijg, het werkt allemaal net zo makkelijk zonder er bij stil te staan welke dienst je nou gebruikt. Dus als app zie ik niet de meerwaarde van Whatsapp tot andere diensten en laat staan om daar 19 miljard dollar voor neer te tellen voor een bedrijf van geen 40 man in dienst heeft. Ach! Iedereen zijn speeltje.

Het decorum van het leven

Eye_dilateDecorum, met dat woord ben ik vanochtend opgestaan. Niet zo zeer met een verhaal maar een beeld bij dat woord, het beeld van mensen die willens en weten een decorum in stand willen houden, zelfs als er niemand bij is. Zelfs als er niemand bij is worden normen en waarden in stand gehouden omwille de eigen waardigheid tegenover jezelf. Mensen houden een decorum op voor andere mensen en hoe het maatschappelijk is opgetuigd zo als mensen denken dat het moet zijn en cultureel bepaald. Vooral als mensen ziek worden, ernstig ziek zie je hoe ze vechten om de menselijke waardigheid hoog te houden en heel veel kracht en energie verloren gaat aan de verkeerde doelstelling, een eigen gemaakte gevangenis van doen en laten. Vaak denk ik: ‘’laat gaan en steek je energie wat rest in het vergemakkelijken van je eigen situatie in plaats dan voor anderen aan beeldvorming te doen’’. We zijn zo op uiterlijk gericht, het uiterlijk van situaties en omstandigheden en als die goed zijn zou je aannemen dat het dan ook goed is! Maar wat we doen is alleen een beeld hoog houden voor andere en de illusie van je zelf als een ander, omdat de ander in je zelf moet je voor je zelf ook hoog houden voor je zelf. Net of je in een spiegelkamer van de geest bent, ik, mij zelf en vele anderen zo als ik.