Gisteren nacht lag ik in bed en kon niet slapen. Je kan een paar dingen doen, maar in beiden had ik geen zin en dus restenmijn niet anders dan proberen in een meditatieve staat te geraken om uiteindelijk in slaap te vallen. Alle gedachtes uit te bannen, of eerder de binnen komende gedachtes te aanschouwen en observeren, dat is meestal een begin om de constante gedachte stroom te stoppen. In de eerste fase van observatie van wat er binnen kom, heb op een bepaald moment altijd de gewaarwording dat die gedachtes niet van mijn zelf zijn. IK ben niet het denken. Gaandeweg komen er steeds minder denkbeelden binnen en de tussenpauzes ”van zijn” en ”niet zijn” worden langer, waar de essentie van je ware zelf als het ware voorzichtig in de verte kan aanraken. Tot als een donderslag bij heldere hemel een gedachte binnen kom denderen die rest weer allemaal op gang brengt en vergeet waar je wel of niet mee bezig was. En die gedachte was om te proberen te schrijven zonder te denken. Ik zal hier onder een poging doen 😉

Lees verder Schrijven zonder Denken →