Het non-dualistisme, Advaita en leven in het ‘’nu’’ inzicht was voor mij echt een hele last van mijn schouders. Verleden en toekomst zijn gedachtes, gedachtes gaan vanzelf, de nieren zijn er om te plassen en de hersenen om te denken. De impersonificatie met je gedachtes loslaten is zeer handig en bevrijdend.

Als je bent wat je denkt, ik denk dus ik ben, heb je het zwaar. Problemen zijn meestal projecties van je gedachtes, terwijl op het moment zelf niets aan de hand is, en als je op het moment bent waar je gedachtes een probleem van maakte, dan ben je aan het handelen en meestal is er dan ook totaal geen probleem meer, dat is meestal zo. Kijk naar je gedachtes zonder je door die gedachtes mee te laten voeren, meestal hoef het niet, maar op een penibele moment is het dan wel handig om de aanschouwer te worden, en een reality check te doen, die meestal al je problemen zullen doen oplossen. Ook een poort van ‘’bevrijding’’ en geluk.

Infinitude from Scott Portingale on Vimeo.

Deze ging wel diep he! 😀 😉