Elke zaterdag ga ik de wekelijkse boodschappen doen bij de Lidl en vroeger had je een oudere vrouw die het straatnieuws verkocht, wat ik best wel irritant vond, aangezien er aardig gehandeld werd in euro’s, boodschappenkarretjes en andere hand en spandiensten, opzicht niet erg, maar het gebeurde allemaal pal voor de deur en laat staan dat zij het hele karretjes gebeuren probeerde te coördineren, Fuck Off !

Maar tegenwoordig is het nog erger. Er zit nu een jonge meid op een oude vissers stoeltje, hoofddoekje, gebogen rug, met het allerliefste glimlacht van deze wereld die een accordeon zit te bespelen en met dat ding brengt zij de trieste noten van deze wereld voort, niet slecht of zo, maar gewoon die Oost Europeaanse muziek, heel zacht bespeeld dat je goed moet luisteren wat zij speelt, maar wel al om de hoek van de straat hoort dat zij daar zit. Ik probeer net te doen of ik haar niet zie, wat eigenlijk onmogelijk is en als ik langsloop hoor ik heel zielig en zachtjes van achteren ”hallo” Ik loop door net of ik niets hoor met mijn zonnebril de Supermarkt in.

Ja ! Het word erger. Ze probeert mijn aandacht te trekken, voor een euro ??? Ik weet het niet. Maar het ergste is dat ik daar weer langs moet om het karretje terug te zetten, je ontkomt er niet aan. En daar zit ze weer. Ik probeer weer net te doen of ik in gedachten ben, maar weer zeg zij ”Hallo” en kan het niet laten om recht en diep in haar donkere gitzwarte ogen te kijken en dan tover zij de mooiste glimlach van deze wereld, zo eentje waar je mededogen, pijn en verdriet in kan voelen en zien en met die trieste spaarzame noten die de lucht doen trillen. Het schiet echt naar binnen, zo confronterend, ik raak daar vol verdriet van en de triestheid van het bestaan omringt mijn dan.

Ik weet niet wat ik daar van moet denken. Het breekt je onverwacht je hart, voel in tegenstelling tot wat ik meestal voel als iemand zie bedelen, medelijden. Niet wetend of het oprecht is, is het echt, is zij echt zo zielig? Ik ben vanuit Italië heel wat gewend tot ik echt van me af moest schoppen, je weet wel, die zigeuners die bedelen en tegen je aan komen om je te rippen. Zie liever bedelende kinderen, daar kan ik mijn tenminste nog kwaad maken om die ouders die in een Mercedes rijden. De laatste keer dat ik iets aan bedelaar heb gegeven was 20 jaar geleden in Madrid, aan een stel zigeuner kinderen om niet veel later achter te komen dat het fototoestel en geld van mijn ex vriendin gestolen was door die lieve ondeugende kinderen.

Vandaag had ik een klusje te doen en dacht om lekker met de fiets te gaan, dwars door de Schilderswijk door de Hoefkade in de buurt van het Hollandspoor, wat een onderneming opzicht was en gevaar voor eigen leven, goed kijken waar die automobilisten zelf naar kijken, aangezien een fietser heeft in die buurt niet echt een hoog aanzien en laat staan het ander rijden. Ze pleuren de auto overal neer, dubbel parkeren, ze geven geen richting, ze stappen onverwachts midden op de weg uit en meer van die ongein. Op plaats van bestemming word naast waar ik moet wezen, een heel pand gerenoveerd door duidelijk Oost Europeanen, echt geordend gaat het niet, ze schreeuwen naar mekaar, een paar ligt laveloos in vervuilde auto voor de deur te slapen, tot ze door een medelander worden wakker gemaakt om op te rotten, zulke toestanden. Op de terug weg zie je al die Oost Europeaanse nummerboorden en besef hoeveel er wel zijn. Ik heb er geen last van, maar je merkt wel een verruwing op straat en dit is volgens mijn alleen het begin nog.