Iedereen heeft verlichting inzich, als een waakvlam wakend om gevoed te worden met woordloze stille inspiratie van een druppel met ontvlambare puur bewustzijn. Het is alleen jammer dat bij de meeste mensen die waakvlam uitgeblazen word door een storm van dagelijkse stroom van gedachtes, emoties en gevoelens, als het ware worden we meegesleept door een tsunami van aards en materieel egovoer, karmische vooroordelen die het ikke voeden om juist niet te zijn wat je bent.
Verlichting zo als wij het willen en waar we naar op zoek zijn is eigenlijk een illusie als je niet alles wilt opgeven wat je hier op aarde bent, pure verlichting is als het ware gewoon niet zijn en tegelijkertijd alles zijn, geen ik en geen jij, geen gedachte, niets te willen en niets te doen, gewoon geen oordeel hebben op wat dan ook en gewoon zijn zo als we zijn. Of zijn wij juist een wispelturige creatie van dat bewustzijn die wilt ervaren? Als een wateratoom in een druppel die van de gletsjer smelt als een stroomversnelling van de berg afdaalt in een rustig rivier zich samen te voegen in de zee om daar weer te verdampen in een wolk om de afdaling weer in gang te zetten.
Het enige wat je moet doen is die waakvlam aan te steken en te koesteren met de stilte van je geest en na een tijd zal je merken dat die waakvlam heel af en toe zal proberen te ontvlammen in een groot vuur van wit licht. Helaas juist op dat moment grijpen mijn gedachtes weer in, die ook willen zien en denken wat er gebeurd. Het is licht en is het ook gelijk  weg! Ondergedompeld in duisternis van de gesloten oogleden en teruggeworpen in mijn lichaam. Zo moeilijk om vast te houden aan iets dat niet vast te houden is.
Hmm, waakvlam licht, klinkt mij wat zweverig hoor, ik ben niet op zoek naar het licht hoor maar als het moet dan doe ik het gewoon aan 😉
@Jager, je hoeft niet op zoek naar het licht, je bent het licht van bewustzijn! :p
EMAHO!
Het is de ene aard van de geest die alles van Samsara en Nirvana omvat. Hoewel de inherente natuur vanaf het eerste begin bestaan heeft heb je dit niet herkend. Hoewel de helderheid en aanwezigheid ononderbroken zijn, heb je het aangezicht ervan nog niet gezien. Hoewel het verrijzen ervan nergens gehinderd is geweest, heb je het nog steeds niet begrepen.
Het is eigenlijk zo simpel maar ook zo lastig om het vast grijpen en vast te houden, maar wat vind jij van non-dualiteit, vind je het onzin en een begoocheling van de geest, of is het een van de kernen van waarheid?
Ik denk wel dat het zo in elkaar zit. K
Maar het is ook iets alledaags, geen "buitengewoon" bewustzijn.
Dat is het juist, maar het kwartje moet wel eerst vallen. Je kan lezen tot je een ons weegt en snappen wat er staat maar gewoon er totaal overheen lezen als je het niet eerst hebt gevoeld. Dat is althans mijn ervaring als ik denk aan de boeken dat ik jaren geleden heb gelezen en nu in een andere daglicht zie.
Om Padmasambhava te citeren uit "Zelfbevrijding door te zien met het Naakte Bewustzijn":
"De introductie aan je eigen intrinsieke bewustzijn bestaat uit drie overwegingen: gedachten uit het verleden zijn helder en leeg; ze laten geen sporen achter. Gedachten in de toekomst zijn vers en ongeconditioneerd. Als tijdens gedachten in het heden de geest in zijn eigen conditie blijft, zonder iets te construeren, is het bewustzijn van dat moment heel gewoon. Kijk op dit moment naakt en zonder discursieve gedachten in jezelf. Omdat er alleen maar dit zuivere observeren is, zal gezien worden dat er sprake is van een lucide helderheid, zonder dat er enig observerend wezen te vinden is. het is authentiek en onbesmet, zonder enige dualiteit van helderheid en leegte.
Het is niet permanent en door niets geschapen. het is echter niet zomaar een leegte, of iets dat vernietigd is, want het is lucide en aanwezig. het bestaat niet als een enkele entiteit, want het zijn er veel. Aan de andere kant is het niet geschapen als een veelvoud aan dingen, omdat het ondeelbaar is en een enkele smaak heeft."
Het hele stuk vertaalde ik hier: http://www.pan-klub.nl/nl/2010/4/28/zelfbevrijdin…
Hei Jabier, bedankt voor de link, zeer interessant en natuurlijk goed geschreven 😉
Smart… als in smarties toch? 😉
Maar even serieus nu. Het voelt totaal herkenbaar. Het moment dat er 'meer' is (en eigenlijk dus minder), steekt de gedachte weer op. "Wat voel ik?" "Wat is dit?" "Oh ik kan niet wachten tot ik dit iedereen dit kan vertellen" … zonder dat ik al die gedachten eigenlijk wil. Ik zit er niet op te wachten. Zo blijkt maar weer dat we 2 'geesten' hebben. Één die huist in ons lichaam (in de hersenen) en één in het hart.
Wat een heerlijke smartie ben je toch! 😉 maar de grote vraag is wie al die geesten zijn? Alles wat je kan zien en opmerken ben niet zelf, kan je diegene die ziet, zien?
Mooi gesproken.
Mooi stukje, Mike. Een doordenkertje (??) van de grote Bomans dan maar als reactie ; "Het bewustzijn van smart is tegelijk haar begrenzing. Alleen kinderen lijden grenzeloos…"
Bedankt SirCumSized en inderdaad een doordenkertje van jouw. Dat kinderen grenzeloos kunnen lijden kan ik wel vatten, maar die begrenzing van smart nog niet, wat is smart ook al weer? Even zoeken op google 😉