Het lijkt wel of de hele wereld een deadline is. Deadline is in gewoon nederlands: ”tijdslimiet” of gewoon letterlijk vertaald een ”dodelijn”, maar je kan je TV niet aanzetten of er zijn allemaal programma’s waar mensen tot het uiterste worden gedreven door deadlines. Het lijkt wel volkssport nummer een om je zelf voor alles en nog wat deadlines op te leggen tot je een burnout krijgt en de hele dag tegen iedereen kan zeggen: “druk druk druk” ik heb het zo druk. Zo druk dat het gewone leven zo van je afglijd, tijd vliegt voorbij, nog sneller naar je dood toe. Het lijkt wel een ware hype en als je geen deadline hebt doe je niet mee omdat je niet kan opscheppen dat je een deadline hebt. Het mooie van deadlines is het zien hoe mensen tegen de tijd vechten en de meest vreemde kapriolen en oplossingen verzinnen om naar de klok te moeten luisteren, terwijl tijd vaak de meeste problemen zelf oplost. De drukte zit vaak tussen je oren en het schijnt mode te zijn om die drukte ook te etaleren en uit te stralen, ik zeg altijd maar: “sterkte er mee” ik wil er niet mee besmet raken, het is namelijk heel besmettelijk als je niet oppast.

 Ik ben momenteel met een verbouwing bezig en krijg veel onbegrip als ik de vraag beantwoord: ” wanneer is je verbouwing klaar?” Ik weet niet wanneer het klaar is en kan me ook niet aan mijn reet roesten wanneer het klaar zal zijn, misschien wil ik dat het nooit klaar komt. Ik ben nu namelijk al vier maanden bezig, een kamer is al helemaal klaar en operationeel (internet en TV en zo), badkamer en WC ook, nu bezig met de keuken en als laatste de huiskamer. Het dakterras en de hal op het trappenhuis zijn voor latere zorg. Maar het grappige is dat mensen voor mij een deadline gaan stellen, zo van: “met de lente zit je er al vast in” misschien met de zomer of zelfs volgend jaar als deze beschaving nog bestaat. “Het maakt mij echt niet uit” is mijn antwoord, ” ja maar…. Je moet toch ongeveer weten wanneer je klaar bent?” Nee niet echt, ik laat het met de flow gaan en zie vanzelf wanneer het klaar is. Eens is het klaar, de laatste spijker in een plintje, de laatste verfkwast op de lat. Wanneer ben je eigenlijk klaar? Verbouwen in je eigen huis is in principe nooit klaar als je een principieele pietje precies bent, maar het ergste is dat ik dat verbouwen voor mijn zelf best wel leuk ben gaan vinden zo lang er geen druk achter ligt, het is net een interactieve puzzel met vele variaties en een van mij vele hobby’s geworden. Ik heb niets tegen doelen, die stel ik dagelijks en die haal ik meestal wel als alles mee zit, maar het niet mee zit, swa!

Ik haat deadlines, dus heb mijn leven ingericht zonder doodlopende lijnen. Rust in mijn hoofd en als er onverhoopt toch een deadline in mijn leven zou insluipen zorg ik er voor dat die lijn aan een stille dood heengaat. Dat woord alleen al!