Was twee maanden geleden  per toeval al bij de zandmotor gestuit en vandaag wou ik het aan mijn kids laten zien. Ze waren sowieso niet onder de indruk, al eerder vermoeid door het lange wandelen er naar toe en weer terug. In tegenstelling tot de vorige keer heb ik mijn mobiel gebruikt om foto’s te maken. Wat een treurnis en vuil lag er op het strand. Het zand was er kleurloos grijs bij en bijna geen mens te bekennen daar. Maar wel raar en surrealistisch om op die kunstmatige hoge vlakte van zand te staan en best groot. Hier onder ruim 20 foto’s:

De hel achter de duinen 🙂