De banaliteit van het bestaan

Dat woord alleen al, banaliteit. Moet gelijk aan een banaan denken, hap slik weg! Dat heb ik soms. Dan word ik overmand en doordrongen door een besef van de totale banaliteit van onze bezigheden, het wier waar van bewegingen om iets tot stand te brengen dat misschien helemaal niets toe zal doen en meer gedaan word uit automatisme voor de dingen die we onbesproken met elkaar hebben afgesproken en doen zonder verder na te denken. Een banaliteit grenzend aan zinloosheid die diep in je schoenen zakt en met natte sokken en koude voeten achterlaat.

Dat gevoel komt zonder aanwijsbare rede of omstandigheid die daar aanleiding voor zou kunnen geven. Gewoon een moment van diepe verdieping in een zeer helder inzicht in een bepaald segment van je gevoel en de allesomvattende bezigheden van me zelf en de medemensen om me heen. Het is maar een fractie van een moment die ook zo weer vervlogen is in het niets. Maar wel een moment die je achterlaat met een boodschap om over na te denken.

Wat er op neer komt is dat we met ze alle zo veel werkzaamheden hebben gecreëerd en afgesproken, dat we met zijn alle lekker bezig zijn met van alles en nog wat, wat eigenlijk niet echt toe zal doen behalve de gebruikelijke bejegeningen en paperassen die het genereert.
Meer dan 90% van de werkzaamheden zijn niet meer in te delen in de noodzakelijkheden van je levensbehoeftes. Het zijn meer handelingen en diensten ten behoeven van andere mensen en diensten omdat het gewoon op papier staat, om het zo maar banaal te zeggen. Het is echt weinig wat de tand des tijd echt langdurig zal doorstaan en blijven en laat staan in de huidige maatschappij waar de waarde van producten niet meer in verhouding staan met de werkelijkheid en van. En plaats heeft gemaakt voor het fantoom van de virtualiteit.

Een kudde mieren die jaren lang aan een mierenhoop bouwt en met een schop van een kind die in een fractie van een seconde en achteloosheid alles verwoest. Het zelfde gevoel had ik na jaren lang alles met spaarlampen te hebben gedaan en altijd alle lichten uitdoen als het niet meer nodig waren. Bp heeft die milieuwinst met ramp in de golf van Mexico voor de hele wereldbevolking teniet gedaan.

En zo meer van die soort dingen waar ik het gevoel krijg dat ze alleen er voor zijn om ons bezig te houden. Meer niet!

8 gedachten over “De banaliteit van het bestaan”

  1. Áls Jé Òók Máár Één Splintertjé Ván Dé Geniale Complexiteit Van Dié Bacterié Gáát Bevatten Dán Komt Het Wéten Òm Wát Vóor WONDÈR ÈN WÌL Der Schepping JIJ Dán Wél Moét ZIJN Wéer Terúg

    ÉN Kúnnen ALLE Wáárdelóósheidsgevoélens Nóg Èéns bezién Worden MÈT POINT OF VIEW !

    Mijn Lief Mijn Schat Mijn Rat Mijn Schepping Ook.

  2. SirCumSized 03/11/2010 at 15:52

    Áls Jé Òók Máár Één Splintertjé Ván Dé Geniale Complexiteit Van Dié Bacterié Gáát Bevatten Dán Komt Het Wéten Òm Wát Vóor WONDÈR ÈN WÌL Der Schepping JIJ Dán Wél Moét ZIJN Wéer Terúg

    ÉN Kúnnen ALLE Wáárdelóósheidsgevoélens Nóg Èéns bezién Worden MÈT POINT OF VIEW !

    Mijn Lief Mijn Schat Mijn Rat Mijn Schepping Ook.

  3. Jemig Leg Je Voortaan Een Pilletje Naast ALs Weer Zo Een Artikel?

    Je Kúnt Trouwens Ook Dát Woord Omkeren Dan Krijg Jé Analitéit Van Hét Bestáán Dát Zit Tén Èérste Béter ÉN Jé Krijgt ér Wéér Zin Ván Zó Pákt Men Dát Zónder pilletjés dokkentór psychiater of publieke opinie Àán!

  4. @SirCumSized : Zo zo, gaan we officieel doen:''beste Mike'' 🙂 Maar het is inderdaad zo dat de meeste niet lastig gevallen willen worden en geconfronteerd worden met de realiteit van de dingen zo als ze echt gaan zonder opsmuk. Het is verdomd lastig om je conditionering op zij te zetten en weg te houden, wel zo gemakkelijk om in het keuslijf mee te bewegen.

    We zijn hier tenslotte om te leren met deze beperkingen om te gaan toch!?

  5. Ja beste Mike, soms doet het pijn als je even stilstaat bij wat nu echt belangrijk is in een mensenleven? Je leeft dan even in het moment en beseft de keiharde waarheid dat "alles ijdelheid is".

    Ik denk dat daarom grote groepen mensen tegenwoordig alleen maar rennen en niet stil willen staan bij het moment of dat ze willen genieten van de stilte; ze zijn er namelijk bang voor?! Bang dat ze ook tot inzicht komen dat wij mensen niets anders zijn dan doorgeëvolueerde bacterieën wat dan ook niets met iets van beschaving te maken heeft. Daarom is filosoferen (..en mediteren) zo gevaarlijk; je ontdekt namelijk hierdoor dat de mensheid niets voorstelt en jezelf/ikzelf ook niet; alles is inderdaad ijdelheid en zeer vergankelijk?!

  6. @Liesbeth : Ach! ''mensen er voor elkaar zijn'' die illusie heb ik al lang laten varen. In de meeste omstandigheden is het ook wel zo, daar niet van. Maar dat is de uiterlijk schijn van het fatsoen. De psychologische onbewuste processen waarom een mens wel en niet vriendelijk is, zijn heel cru en kaal. Bijna 95% van de relatie is niet meer of minder dan een onbewuste overweging van wat krijg ik en wat moet ik geven en laten. Dat is met alles en iedereen zo en volgens mij ook nog eens wetenschappelijk uitgezocht 😉

    Misschien heel naïef van mij.

  7. Het enige wat er toe doet is dat wij mensen er voor elkaar zijn. Voor de rest wordt het steeds meer gecompliceerd terwijl het allemaal stukke eenvoudiger kan. Ik ben het met je eens. Ach ja men moet toch wat doen!

Reacties zijn gesloten.