Wat een kut film was dat! Over smaak valt niet te twisten en onbegrijpelijk dat Ryan Gosling aan zo’n film heeft mee gedaan. Ik had in ieder geval totaal iets anders verwacht, het was echt zo’n duistere donker rode film waar weinig in word gepraat en de muziek niet meer dan een retro synthesizer was die in de arpeggio stand stond. Dat kan natuurlijk ook wel wat hebben voor de liefhebbers maar voor mij niet, werd er niet vrolijk van. Echt een weird filmhuis film waar de samoeraizwaard het nodige bloed doet vloeien en de politie het recht in eigen hand neemt in een wereld die word verscheurd door innerlijke emoties. Hier kan je een van de vele echte recessies lezen. **********

Toen ik uit de bioscoop kwam had ik een ambivalent gevoel over deze film, is hij goed of niet goed? Ik voelde me een beetje gehypnotiseerd door het schitterend naakt lichaam van Rosario Dawson om het toch best goed te vinden. Niets is wat het lijkt en als je denkt in een mindfuck te zitten komt het ware plot van de film uit. Het is zeker geen slechte film, maar het had in het midden even een inkakker en al dat hypnose gedoe leek mij niet al te realistisch, maar het verhaal zit leuk en doordacht door elkaar.
**********

Aparte retro thriller. Zeker een stuk beter dan de gemiddelde thriller en de jaren 70 kwamen zeker tot hun recht, alleen het duurde tot 1/3 van de film tot het echt tot stoom kwam, het was broeierig en gespannen, maar helaas kwam die spanning niet helemaal tot zijn recht op een of andere manier, terwijl de film gewoonweg goed is en ook nog eens op een waar gebeurd verhaal gebaseerd. Toegewijde vader.. liefhebbende echtgenoot.. gewetenloze huurmoordenaar. Al moet ik zeggen dat het gewetenloze niet zo gewetenloos was, hij vermoorde alleen schuldigen mensen en geen kinderen.
**********