GuillermoHabacucVargas.blogspot.com via Argusoog
Deel deze content en maak mij blij.
- Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op Tumblr te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op Pinterest te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om af te drukken (Wordt in een nieuw venster geopend)
@Inge : Je hebt inderdaad een punt en zo had ik het dus niet bekeken. Bedankt 😉
en buiten dat, die mensen die de petitie tekenen kunnen beter iets doen voor die zwerfhonden, dan een beetje doelloos gaan lopen schreeuwen tegen iemand die er voor het probleem verder in feite niet toe doet.
Ik vind het zo jammer dat mensen niet verder kijken dan hun neus lang is… ze zie 'hond' en 'verhongeren' en denken 'o wat erg/zielig' maar verdiepen zich niet in de boodschap van de kunstenaar. Wat de kunstenaar namelijk duidelijk wil maken is dat mensen ontzettend hypocriet zijn. een verhongerende hond op straat is het omkijken niet waard, maar als diezelfde hond door iemand ergens anders word neergezet, is het ineens schandelijk… Dat is net zo scheef als vegetariërs die leren schoenen dragen.
Schofterig zeg! Ze zouden bij degene die dat op zijn geweten heeft hetzelfde moeten doen!
Eind vorig jaar bond Habacuc in een tentoonstellingsruimte eenzwerfhond met een touw aan een muur. Het dier kreeg geen eten of drinken en zou na een dagenlange doodsstrijd zijn gestorven. ‘Zou’, want in een eerste reactie liet de zwaar gecontesteerde kunstenaar verstaan dat de hond wel degelijk de geest had gegeven. In een recent interview echter vertelde hij dat de vraag of de hond gestorven is ‘totaal naast de kwestie is’. «Het was voor mij belangrijk om de schijnheiligheid van de mensen aan te tonen. Wanneer een hond op straat sterft van de honger, kijkt niemand ernaar om, maar wanneer je het dier in een kunstgalerij laat sterven, is iedereen verontwaardigd.» Juanita Bermudez, de directrice van de galerij in kwestie, beweert dat de hond niét is gestorven. Toch niet tijdens de tentoonstelling. Volgens haar liep het dier, behalve tijdens de openingsuren, vrij rond en kreeg het regelmatig eten van de kunstenaar. Ze zegt dat de hond na een tijdje ontsnapt is. Ook dit relaas wordt door Habacuc ontkend noch bevestigd. Wat er ook van zij, de jonge kunstenaar heeft een wereldwijde golf van verontwaardiging over zich heen gekregen. Nooit eerder zijn zo veel handtekeningen verzameld om een kunstenaar te boycotten. Maar de kans dat de ondertekenaars van de internetpetitie hun slag thuishalen, is klein. De organisatoren van de eerste Biënnale van Honduras vinden een kunstenaar uitsluiten ‘pure censuur’. Bovendien zal Habacuc sowieso met een ander werk uitpakken op de Biënnale, die loopt van november 2008 tot februari 2009. Impact Blijft de eeuwige vraag: is dit kunst? Vlaamse kunstpaus Jan Hoet zou naar eigen zeggen nooit zo’n werk programmeren. «Omdat straathonden hier bij ons geen probleem zijn», legt hij uit. «Maar als ik die kunstenaar hoor zeggen dat in zijn thuisland tienduizenden zwerfhonden op straat creperen, dan is mijn interesse wel gewekt. Dan klopt de context. Als hij erin slaagt om met zijn werk een aanzet te geven tot de oplossing van dat probleem, dan vind ik dat fantastisch. Kunst die impact heeft op de maatschappij, schitterend!» De petitie vind je op: http://www.petitiononline.com/13031953/petition.html.
Ik vind die nog 1000x erger dan uitgehongerde afrikaantje ofzo. Haat het als mensen dieren wat aan doen. Kan rustig naar onthoofdingen kijken maar als ik zo iets ziet draaid me maag om
Geef mij één uur met deze artiest en ik zal mijn meest creatieve perverse inspiratie gebruiken om deze even een les waarden en normen bij te brengen samen met een strijkijzer. Te ziek voor woorden?!
Een slechte grap, wat helaas geen grap mag wezen. Ik had er al over gelezen en tijdje terug. De hond leeft niet meer.. Oppakken dat mens. Een schande!