Belasting kamikaze Joseph Stack Held of Terrorist? Zo zie je maar hoe subjectief beleving en werkelijk kan zijn, maar overheden kunnen mensen tot waanzin drijven als ze niet willen luisteren. Dan maar voelen: hln.be

Joseph Stack STATEMENT (de achtergelaten zelfmoord brief). Via Google-Translate: huffingtonpost.com

Als u dit leest, bent u ongetwijfeld jezelf te vragen: “Waarom moest dit gebeuren?” De simpele waarheid is dat het ingewikkeld is en is komt voor een lange tijd. Het schrijfproces, begon vele maanden geleden, was bedoeld als therapie in het licht van de dreigende besef dat er niet genoeg therapie in de wereld aan te kunnen vaststellen wat echt gebroken. Onnodig te zeggen, kan dit rant volumes te vullen met bijvoorbeeld na bijvoorbeeld als ik zou laten. Ik vind het proces van het schrijven van het frustrerend, vervelend, en waarschijnlijk zinloos … vooral omdat mijn bruto onvermogen om gracieus mijn gedachten verwoorden in het licht van de storm woedt in mijn hoofd. Precies wat therapeutische over dat ik niet zeker, maar wanhopige tijden vragen om wanhopige maatregelen.
We zijn allemaal als kind geleerd dat zonder wetten zou er geen samenleving, alleen anarchie. Helaas, te beginnen al op jonge leeftijd wij in dit land zijn gehersenspoeld om te geloven dat, in ruil voor onze toewijding en service, onze regering staat voor gerechtigheid voor allen. Wij zijn verder gehersenspoeld om te geloven dat er vrijheid is in deze plaats, en dat we klaar moeten zijn om ons leven die voor de adellijke opdrachtgevers vertegenwoordigd door haar grondleggers leggen. Remember? Een van deze was “no taxation without representation ‘. Ik heb de totale jaren van mijn volwassenheid die onzin bezig geweest met het afleren van slechts een paar jaar van mijn kindertijd. Tegenwoordig is iedereen die echt opkomt voor die opdrachtgever is snel bestempeld als “idioot”, verrader en erger.

Hoewel zeer weinig werkende mensen zouden zeggen dat ze niet hebben hun deel van de belastingen (als ik kan), in mijn leven kan ik zeggen met een grote mate van zekerheid dat er nooit is een politicus gestemd over elke aangelegenheid met de houdt van mij of mijn belangen in het achterhoofd. Evenmin, wat dat betreft, zijn zij het minst geïnteresseerd in wat mij of alles wat ik te zeggen heb.

Hoe komt het dat een handjevol schurken en plunderaars kunnen verbinden ondenkbaar wreedheden (en in het geval van de GM-managers, voor de scores van jaar), en wanneer het tijd is voor hun jus trein naar crash onder het gewicht van hun gulzigheid en overweldigende domheid, de kracht van de volledige federale regering heeft geen problemen komen om hun steun binnen enkele dagen of zelfs uren? Maar op hetzelfde moment worden de grap noemen we het Amerikaanse medische systeem, met inbegrip van de drugs-en verzekeringsmaatschappijen, het vermoorden van tienduizenden mensen per jaar en het stelen van de lijken en de slachtoffers die verlamde, en de leiders van dit land zie niet in deze zo belangrijk als bail out een paar van hun walgelijke, rijke trawanten. Toch is de politiek “vertegenwoordigers” (dieven, leugenaars, en eigenbelang Scumbags is veel nauwkeuriger) hebben eindeloze tijd om rond te zitten voor het jaar na jaar en debat de toestand van de “verschrikkelijke probleem van de gezondheidszorg”. Het is duidelijk dat ze zien geen crisis, zolang de dode mensen krijgen niet in de weg van hun bedrijfswinsten rollend inch

En rechtvaardigheid? You’ve got to be kidding!

Hoe kan een rationeel individu leggen dat witte olifant raadsel in het midden van ons belastingstelsel en, inderdaad, ons hele rechtssysteem? Hier hebben we een systeem dat is verreweg te ingewikkeld voor de helderste van de master geleerden te begrijpen. Toch, het genadeloos “houdt verantwoording” zijn slachtoffers, beweren dat ze verantwoordelijk zijn voor volledige naleving van wetten niet eens de deskundigen te begrijpen. De wet “vereist” een handtekening op de bodem van een belastingaangifte, maar niemand kan naar waarheid zeggen dat ze begrijpen wat ze ondertekenen, als dat niet “dwang” dan wat is. Als dit niet de maat van atotalitarian regime, niets is.

Hoe ben ik hier?

Verhaal gaat verder onder
Mijn inleiding tot de echte Amerikaanse nachtmerrie begint terug in de vroege jaren ’80. Helaas na meer dan 16 jaar van school, ergens langs de lijn Ik pakte het absurde, pompeuze idee dat ik kon lezen en begrijpen gewoon Engels. Sommige vrienden stelde me voor aan een groep van mensen die met “fiscale code ‘lezingen en discussies. Met name nulpunt in op een sectie over de prachtige “vrijstellingen” dat de instellingen maken zoals de vulgaire, corrupte katholieke kerk zo ongelooflijk rijk. Wij zorgvuldig bestudeerd de wet (met de hulp van enkele van de “beste”, high-betaalde belasting ervaren juristen in het bedrijfsleven), en begon toen precies doen wat de “grote jongens” aan het doen waren (behalve dat we niet stelen van onze congregatie of liggen aan de regering over onze enorme winsten in de naam van God). We namen een groot deel van de zorg om het allemaal zichtbaar, na alle van de regels, precies de manier waarop de wet zei dat het gedaan moet worden.

De bedoeling van deze oefening was en onze inspanningen om te komen tot een broodnodige nieuwe evaluatie van de wetten die toestaan dat de monsters van de georganiseerde religie op een dergelijke aanfluiting van mensen die verdienen een eerlijk leven te maken. Echter, dit is waar ik hoorde dat er twee “interpretaties” voor elke wet, een voor de zeer rijken, en een voor de rest van ons … Oh, en de monsters zijn de zeer Ones maken en handhaving van de wetten, de inquisitie nog in leven is en goed vandaag in dit land.

Die kleine les in patriottisme kostte me 40.000 dollar +, 10 jaar van mijn leven, en stel mijn pensioen plannen terug naar 0. Het deed me realiseren voor de eerste keer dat ik in een land leven met een ideologie die is gebaseerd op een totale en volledige leugen. Het deed me ook realiseren, niet alleen hoe naïef was ik, maar ook de ongelooflijke domheid van het Amerikaanse publiek, dat ze kopen, haak, lijn en zinklood, de onzin over hun “vrijheid” … en dat zij blijven doen met gesloten ogen in het gezicht van de overweldigende bewijzen en dat alles blijft er voor hen.

Voordat zelfs met een wankele herstel van de steek van de eerste les over wat rechtvaardigheid te maken werkelijk betekent in dit land (ongeveer 1984 na het maken van mijn weg door technische school en nog eens vijf jaar van “mijn contributie betalen”), voelde ik dat ik eindelijk had om een kans te lanceren mijn droom om een onafhankelijke ingenieur.

Op de onderwerpen van ingenieurs en dromen van onafhankelijkheid zou ik dwaal af enigszins te zeggen dat ik weet zeker dat ik erfde de fascinatie voor het creatief oplossen van problemen van mijn vader. Ik realiseerde me dit op zeer jonge leeftijd.

De betekenis van de onafhankelijkheid kwamen echter veel later tijdens mijn eerste jaren van het college, op de leeftijd van 18 of 19 toen ik op mijn eigen leven als student in een appartement in Harrisburg, Pennsylvania. Mijn buurman was een oudere gepensioneerde vrouw (80 + oude leek mij op die leeftijd) die weduwe was de vrouw van een gepensioneerde werknemer staal. Haar man werkte zijn hele leven in de staalfabrieken van de centrale Pennsylvania met beloften van grote bedrijven en de Unie die, voor zijn 30 jaar dienst, zou hij een pensioen en medische zorg te verheugen in zijn pensioen. In plaats daarvan was hij een van de duizenden die kreeg niets omdat de molen beheer incompetente en corrupte vakbond (niet aan de regering noemen) een inval in hun pensioenfondsen en stal hun pensioen. Alles wat ze had was de sociale zekerheid om van te leven.

Achteraf werd de situatie belachelijk omdat ik hier woonde op pindakaas en brood (of Ritz crackers wanneer ik kon veroorloven uitgeven) voor op een maand tijd. Toen ik bij deze arme cijfer weten en hoorde haar verhaal voelde ik me erger voor haar benarde positie dan voor mijn eigen (I, immers, ik dacht dat ik had alles voor me). Ik was echt geschokt op een punt, zoals we verhalen uitgewisseld en medelijden met elkaar over onze situaties, toen ze in haar grootmoederlijke manier probeerde me dat ik zou “gezonder” eet kattenvoer (zoals haar) in plaats van proberen om te overtuigen al mijn stof uit pindakaas en brood. Ik kon niet helemaal daarheen gaan, maar de indruk is gemaakt. Ik besloot dat ik niet de grote bedrijven vertrouwen om te zorgen voor mij, en dat ik de verantwoordelijkheid zou nemen voor mijn eigen toekomst en mijzelf.

Terug naar het begin van de jaren ’80, en hier was ik weg naar een angstaanjagende beginnen als een ‘nat-achter-de-contract oren’ software engineer … en twee jaar later, dankzij de fijne achterkamer, middernacht inspanning van de sleazy kaderleden van Arthur Andersen (precies dezelfde mensen die later bracht ons Enron en andere dergelijke calamiteiten) en een even sleazy New York senator (Patrick Moynihan), zagen we de passage van 1986 belastinghervorming besluit samen met haar afdeling 1706.

Voor u die niet vertrouwd zijn, hier is de kern tekst van de IRS afdeling 1706, inzake de behandeling van de werknemers (zoals contract ingenieurs) voor fiscale doeleinden. Bezoek deze link voor een conferentie commissie verslag (http://www.synergistech.com/1706.shtml # ConferenceCommitteeReport) met betrekking tot de juiste interpretatie van artikel 1706 en de relevante delen van sectie 530, zoals gewijzigd. Voor informatie over hoe deze wetten van invloed zijn technische diensten van werknemers en hun klanten, lees onze discussie hier (http://www.synergistech.com/ic-taxlaw.shtml).

SEC. 1706. Behandeling van bepaalde technisch personeel.

(a) IN HET ALGEMEEN – Sectie 530 van de Revenue Act van 1978 wordt gewijzigd door toevoeging aan het eind daarvan de volgende nieuwe onderafdeling:

(d) UITZONDERING. – Deze sectie is niet van toepassing in het geval van een persoon die op grond van een regeling tussen de belastingbetaler en een andere persoon, levert diensten voor deze andere persoon als ingenieur, ontwerper, opsteller, computer programmeur, systeemanalist, of een ander soortgelijk geschoolde werknemer die in een vergelijkbare lijn van het werk.

(b) INGANGSDATUM. – Het amendement van deze afdeling zijn van toepassing op de beloning en de geleverde diensten na 31 december 1986.

Opmerking:

· “Een andere persoon” is de opdrachtgever in de traditionele werk-shop relatie.

· “Belastingbetaler” is de recruiter, makelaar, agentschap of baan winkel.

· “Individu”, “werknemer”, of “werknemer” is je.

Toegegeven, moet u de behandeling te lezen om te begrijpen wat het is te zeggen, maar het is niet erg ingewikkeld. De bottom line is dat ze ook kunnen hebben mijn naam recht te zetten in de tekst van punt (d). Bovendien kon ze alleen maar meer zijn stomp zijn geweest als zij zouden hebben kwam naar buiten en direct verklaarde mij een crimineel en niet-burger slaaf. Twintig jaar later heb ik nog steeds niet geloven mijn ogen.

Tijdens 1987, bracht ik in de buurt van 5000 dollar van mijn ‘zak verandering’, en ten minste 1000 uren van mijn tijd aan het schrijven, drukken, en mailing aan een senator, congreslid, gouverneur, of slak die kunnen luisteren, deed niets, en ze universeel behandeld me alsof ik was verspillen hun tijd. Ik bracht ontelbare uren op de LA snelwegen rijden naar vergaderingen en elke en alle van de gedesorganiseerde professionele groepen die probeerden om een campagne monteren tegen deze gruweldaad. Dit is alleen om te ontdekken dat onze inspanningen werden gemakkelijk ontspoord door een paar moedervlekken van de makelaars die waren net begonnen aan de windfall genieten van de nieuwe verklaring van hun “vrijheid”. O, en niet te vergeten voor alle tijd die ik doorbracht op deze, was ik verloren inkomsten die ik niet kon factuur klanten.

Na maanden van vechten zij had duidelijk geworden om een zinloze oefening. Het beste wat we konden krijgen voor al onze problemen is een uitspraak van een IRS mondstuk dat ze niet zouden gaan deze bepaling af te dwingen (lees lastig ingenieurs en wetenschappers). Dit onmiddellijk bleek een leugen, en het loutere bestaan van de verordening begon de impact ervan op mijn bottom line hebben, dit was natuurlijk het beoogde effect.

Nogmaals, mijn pensioen terugspoelen plannen terug naar 0 en verschuiven ze in idle. Als ik geen zin had, ik duidelijk had moeten verlaten verlaten engineering en keek nooit terug.

In plaats daarvan kreeg ik druk met 100-uren werkweek. Toen kwam de L.A. depressie van de vroege jaren 1990. Onze leiders besloten dat zij niet nodig al die extra Air Force bases hadden in Zuid-Californië, dus ze waren gesloten, net als dat. Het resultaat was de economische verwoesting in de regio die wedijverde de op grote schaal bekendheid Texas S & L fiasco. Echter, omdat de overheid veroorzaakte, niemand gaf geen moer om alle van de jonge gezinnen die verloren hun huis of straat na straat van dichtgetimmerd huizen afgestaan aan de rijke bedrijven die lening ontvangen overheidsgeld om “up wal” hun meevaller. Nogmaals, verloor ik mijn pensioen.

Jaren later, na verwering een echtscheiding en de constante strijd probeer wat momentum op te bouwen met mijn bedrijf, vind ik mezelf weer het begin tot het eindelijk halen wat snelheid. Toen kwam het. Com buste en de 911 nachtmerrie. Onze leiders besloten dat alle vliegtuigen werden de grond voor wat een eeuwigheid leek, en lang daarna, “speciale” faciliteiten zoals San Francisco waren over de veiligheid alert voor maanden. Dit maakte de toegang tot mijn klanten onbetaalbaar. Ironisch genoeg, na wat ze hadden gedaan kwam de regering om de steun van de luchtvaartmaatschappijen met miljarden van ons belastinggeld … zoals gewoonlijk lieten ze me te rotten en sterven terwijl ze gered uit hun rijke, incompetente trawanten met mijn geld! Na deze gebeurtenissen, daar ging mijn bedrijf, maar nog niet helemaal al mijn pensioen en spaargeld.

Tegen die tijd, denk ik dat het wellicht goed zijn voor een verandering. Bye naar Californië, zal ik proberen Austin voor een tijdje. Dus ik verhuisd, alleen om uit te vinden dat dit een plaats met een sterk opgeblazen gevoel van eigen-belang en waar verdomd weinig echte engineering werk is gedaan. Ik heb nog nooit meegemaakt zo moeilijk vinden van werk. De tarieven zijn 1 / 3 van wat ik verdiende voor de crash, want hier betalen tarieven worden vastgesteld door de drie of vier grote bedrijven in het gebied die onder een hoedje te besturen zijn de prijzen en lonen … en dit gebeurt omdat het ministerie van Justitie al is op de te nemen en geeft geen fuck over serveren iemand of iets, maar zelf en hun rijke vrienden.

Om te overleven, was ik gedwongen om kannibaliseren mijn spaargeld en pensioen, waarvan de laatste was een kleine IRA. Dit kwam in een jaar met mammoet kosten en geen enkele dollar van inkomsten. Ik diende geen weg meer terug dat jaar te denken dat omdat ik geen inkomsten zijn er niet nodig was. De sleazy regering besloten dat zij het niet eens. Maar ze melden mij niet op tijd voor mij om een juridisch bezwaar dus starten wanneer ik geprobeerd om een protest ingediend bij de rechtbank te krijgen werd mij verteld dat ik geen recht meer op een eerlijk proces, omdat de tijd tot het dossier liep. Buig meer dan 10.000 dollar voor een ander te helpen van rechtvaardigheid.

Dus nu komen we bij het heden. Na mijn ervaring met de CPA wereld, na de zakelijke crash ik gezworen dat ik nooit had een ander kantoor accountant nogmaals op ENTER. Maar hier ben ik met een nieuw huwelijk en een boatload van mensen zonder inkomen, niet om een dure nieuwe bedrijven actief, een piano, die ik had geen idee hoe te handelen noemen. Na aanzienlijke dacht ik besloten dat het onverantwoord zou zijn NIET aan professionele hulp te krijgen; een zeer grote fout.

Toen kregen we de formulieren terug was ik zeer optimistisch dat ze in orde waren. Ik had al van de jaren informatie aan Bill Ross, en hij kwam terug met de resultaten zeer vergelijkbaar met wat ik verwachtte. Behalve dat hij had nagelaten om de inhoud van niet aangegeven inkomsten Sheryl’s; 12.700 dollar waard van. Tot overmaat van ramp, Ross wist langs deze ontbrak en ik heb geen flauw idee, totdat hij er op gewezen in het midden van de audit. Tegen die tijd was geworden op brute wijze duidelijk dat hij vertegenwoordigt zichzelf en niet mij.

Dit liet me vast in het midden van deze ramp proberen transacties die hebben geen relatie met iets fiscale verdedigen (ten minste de fiscale transacties werden slecht gedocumenteerd). Dingen die ik nooit wist iets over en dingen die mijn vrouw had geen idee zou ooit zaak voor iedereen. Het eindresultaat is … Nou, gewoon rond te kijken.

Ik herinner me lezen over de beurskrach voor de “grote” depressie en hoe er waren rijke bankiers en zakenlui springen uit de ramen als ze beseften ze verpest en verloor alles. Is het niet ironisch hoe ver we komen in 60 jaar in dit land dat ze nu weten hoe dat er weinig economisch probleem vast te stellen; ze gewoon stelen van de middenklasse (die niet hoeft te zeggen in, de verkiezingen zijn een joke) ter dekking van hun ezels en het “business-as-usual”. Toen de rijke fuck up, de armen krijgen om te sterven voor de fouten … is dat niet een slimme, nette oplossing.

Zoals overheidsinstanties gaan, is de FAA vaak terecht aangeduid als een grafsteen agentschap, hoewel ze nauwelijks alleen. De recente presidentsverkiezingen marionet GW Bush en zijn trawanten in hun acht jaar zeker versterkt voor ons allen dat deze kritiek ringen geldt ook voor alle van de overheid. Er verandert niets, tenzij er een Body Count (tenzij het in het belang van de rijke zeugen bij de overheid trog). In een regering vol hypocrieten van boven naar beneden, het leven is zo goedkoop als hun leugens en hun eigenbelang wetten.

Ik weet dat ik nauwelijks de eerste om te beslissen Ik heb alles wat ik kan staan. Het is altijd een mythe dat mensen niet meer sterven voor hun vrijheid in dit land, en het is niet beperkt tot de zwarten, en de arme immigranten. Ik weet dat er nog talloze geweest voor mij en er zijn zeker zo veel na. Maar ik weet ook dat niet door mijn lichaam toe te voegen aan het tellen, verzekeren ik niets zal veranderen. Ik kies ervoor om niet blijven kijken over mijn schouder naar “grote broer”, terwijl hij mijn karkas strippen, ik kies niet te negeren wat er allemaal om me heen, ik kies niet te pretenderen dat business as usual zal niet doorgaan, ik heb net genoeg.

Ik kan alleen maar hopen dat de aantallen snel te groot worden wit gewassen en genegeerd dat de Amerikaanse zombies wakker en opstand, het zal niets nemen minder. Ik hoop alleen dat door het vinden van een zenuw die de onvermijdelijke dubbele standaard, reflexmatige reactie die de overheid leidt tot meer domme draconische restricties mensen wakker worden en beginnen met de pompeuze politieke misdadigers zien en hun hersenloze minions voor wat ze zijn stimuleert. Helaas, maar ik heb mijn hele leven proberen te geloven dat was niet zo, maar het geweld niet alleen het antwoord, het is het enige antwoord. De wrede grap is dat de echt grote stukken stront aan de top moeten weten dat alles samen en zijn lachend op en het gebruik van deze bewustwording tegen, dwazen zoals ik al mee.

Ik zag het een keer geschreven dat de definitie van krankzinnigheid hetzelfde proces te herhalen en dan is over en verwacht dat de uitkomst van plotseling anders zijn. Ik ben eindelijk klaar om deze waanzin te stoppen. Nou, Mr Big Brother IRS man, laten we proberen iets anders; neem mijn pond vlees en slaap goed.

Het communistische credo: Van ieder naar zijn vermogen, aan ieder naar zijn behoefte.

De kapitalistische credo: Van ieder volgens zijn goedgelovigheid, aan ieder naar zijn hebzucht.

Joe Stack (1956-2010)

02.18.2010