Het heeft niets met politieke idiomen te maken al regeert de overheid in grote lijnen wel op deze manier. Ik heb het hier over het negeren van je zelf, het negeren van wat je denkt en voelt als emotie. Alleen waarnemen en zo min mogelijk er op in gaan, je niet in de loeren laten nemen door je gedachtes en zijn geniale kronkels. Observeer en laat de wereld zijn gang gaan zonder daar iets van te vinden, kijk en laat gaan en zal je zien dat alles echt vanzelf gaat zonder dat jij er wat van moet vinden. Alles gebeurd van zelf ook zonder dat jij er bij hoeft te denken of druk om te maken dat je iets moet doen of iets moet vinden, de wereld vind jouw wel. Je gaat als het ware achter de coulissen staan van het waarnemingsvermogen en je verwonderen van wat er allemaal gebeurt. Het negeren van je zelf heeft ten doel je niet laten meeslepen door alle nutteloze gedachtes en emoties die door je lichaam gieren en die zelden tot iets zinnigs leiden behalve afleiding van het ”doel” zelf, voor zo ver er een doel zal moeten zijn.

Je moet het maar proberen, doen zonder te denken. Laat je lichaam gewoon doen wat het doet en houd je op de vlakte, op de achtergrond en kijk wat je lichaam doet. Geeft geen commentaar, als er gedachtes zijn laat je er niet in meeslepen, denk niet wat er nog gedaan moet worden en wat er al gedaan is. Laat het moment zijn zo als het komt en zo als het is zonder waarde oordeel en je zal zien dat je lichaam precies weet wat het moet doen ook zonder dat jij er bewust bij denkt dat die handelingen bewust door jouw zijn gedaan. Hoe vaak heb je een stuk over de snelweg gereden zonder dat je er met je gedachtes erbij was? Het is een kwestie van concentratie en ijkpunt in je geest om de realiteit anders te ervaren, het leven ervaren zonder gedachtes van irritatie, ongeduld, onvrede, enz enz.

Kom steeds meer tot de conclusie dat het meeste wat er in je omgaat van wat je denkt en emoties niet erg constructief zijn en zeer misleidend, gedachtes werken als een stoorzender. Vooral als je neigt om een beetje neerslachting te zijn tot depressief. Het zijn de gedachtes, emoties gevoelens en lichamelijke ervaring die jouw bui bepalen. Moet je maar opletten in een moment van onoplettendheid als je ergens over irriteert of wat dan ook, en dat in je zelf opmerkt wat er feitelijk gebeurt, en dat als je bewust die gedachte ombuigt, of alleen het opmerken er van zonder daar iets van te vinden, vind je vaak de lach terug en de geïrriteerdheid is vaak als sneeuw voor de zon verdwenen. Ik zeg doen! Al is een leven zonder diepe dalen, een leven zonder hoogtepunten.

Dit was nou een gedachte kronkel in de praktijk.