Vandaag even een stukje uit mijn oude doos. (2007) Aangezien vandaag echt moet gaan klussen in de echte materiële wereld. Maar moet lachen om hoe ik vroeger mijn gevoelens uitte op het internet, ik zou tegenwoordig, nu bijna niet meer durven 🙂
Bron : Diep alles vernietigende HAAT

Je hebt van die periodes dat de haat van uit het diepe, donkere, hitte en uit het midden van de aarde naar boven komt borrelen. En dat is weer voor mijn aangebroken. De alles vernietigende denigrerende haat die van uit al mijn poriën naar buiten komt ademen en dat jegens ene persona non grata. Zo een sterk gevoel dat je zo veel kracht en inspiratie geeft dat op het einde van de dag je helemaal uitput, het zit zo diep en ook zo smerig, een onuitgesproken wraak die te kosten van alles en mijn zelf kan gaan. Net een vieze ranzige rat in een donker hol in je onderbuik knaagt en van binnen uit aan je vreet, een modder gevecht in radioactief afval waar geen winnaar uit zullen komen, maar die sidderende alles vernietigende haat domineert lichaam en geest in besef van de zinloosheid daar van, het zijn verrotte wortels van het verleden die je voeden met vergif en je hele zijn contamineren en uitstralen. Siberische Antarctische winter DUS ! Tijd om maar beter helemaal niet meer te doen en schrijven voor je dingen doet waar ik GEEN spijt van zal krijgen. De leugen regeert, de ene leugen na de andere en de ultieme vervorming van de werkelijkheid. Wat kan haat heerlijk zijn, warm en koud tegelijkertijd, warm als het verse kolkende bloed over je handen en koud als een ijzeren roestige lemmet die je lichaam binnendringt.

Citaat: “Het vasthouden aan haat is als het vasthouden van een heet stuk steenkool, met de intentie om het tegen iemand aan te gooien; jij bent degene die zich brandt.” Boeddha