Ik ben blij dat mijn collega dood is. Zijn woorden die je niet snel zal horen en best schokkend. Gelukkig ben ik nog nooit in de situatie geweest om dat te moeten denken, maar na dit column in DePers te hebben gelezen kan mijn inderdaad voorstellend dat het een opluchting is als een collega de andere kant van deze zijde neemt. En niet zo zeer om het een of andere maar meer het gevoel dat in werkkringen vaak het hand boven je gehouden word als je juist slecht doet. In dit geval kon deze collega niet zijn poten thuis houden van jonge vrouwelijke collega’s, maar zo zullen er vast meerdere situaties zijn waar jij je collega dood wenst. Heb jij een voorbeeld ?