Vakantie ! Dat is het slechtste geschenk wat de mensheid gegeven is. Het wekt verwachtingen en verlangens op wat afleidt van de ware gedachte van rust. Een tijdelijk moment dat voor altijd zou moeten gelden, het verlangen om naar dat moment terug te moeten gaan, terug naar huis, naar je ware zelf. Een contradictio naar je ware zelf in tegen stelling tot deze consumptie maatschappijen. Hebben wij wat beters ? De angst om wat te verliezen, niet meer of minder, maar wat dan ook. Geef mijn maar zeven dagen per week werken en dat 365 dagen per jaar, geen illusies en dromen, gewoon door gaan. Met tegenzin op vakantie gegaan en ook met volle teugen er van genieten, maar voorlopig zit ik vol met muggenbulten en dat jeukt als hel en het enige wat verlichting brengt is de sap van de huislook en om niet te vergeten de nodige bier en dat kan het nodige verklaren, toch !

Lees verder Huislook →

Nu dat ik hier zit, in het zonnige frankrijk, na dat ik het natte Nederland achter mijn heb gelaten, vraag ik mijn af waarom ik dit allemaal doe. Terug geworpen in de natuur met het aanzicht van de vergankelijkheid, vraag ik mijn des te meer waarom ik dit allemaal doe. Kijk om je heen en laat het tot je door dringen. Bijna niets is blijvend. Die kleine actie van die kleine mens zo als ik, foto, tekst, video en wat dan ook, zal niet langer voorbestaan dan 50 jaar als je geluk heb. De digitale storm van de vergankelijkheid, de nullen en enen zullen in korte tijden vergaan in volledige nullen. Het enige wat lange tijd bewaard blijft is goed bewaarde drukwerk van adel of van waarde, meer niet.