Ons leven in een virtueel panopticum

Een Omineus onderwerp om zo maar even een paar moeilijke woorden te strooien, maar prachtig tot de verbeelding sprekend onderwerp op een blog-post van het weblogs.hollanddoc.nl. Verleden heden, toekomst en futurisme. De kern van het mens-zijn en de verbondenheid en verwevenheid met technologie:

Ik twitter, dus ik ben. Waarbij Twitter staat voor ‘connected zijn’, deel uitmaken van het grote netwerk. Als je niet via Google gevonden wordt, besta je niet. Laurens Verhagen (NU.nl): Ik twitter, dus ik ben

Inderdaad! Als ik je niet op Google kan vinden bestaat je niet en op zijn minst ben je dood. Dat heb ik al een tijdje, dat ik oude vrienden uit Italië aan het zoeken ben waar ik geen geldig adres en telefoonnummer meer heb en die beste oude vrienden geen enkele digitale spoor ooit hebben achter gelaten. Net of ze dood zijn en of nooit bestaan hebben.

En de reactie van Marco Raaphorst vond ik dubbel zo grappig en sprak mij erg aan:

Ik heb een blog dus ik besta. Ik weet het: this is tv man. Ik weet dat ik alles kan en dat alles mag. Ik ben aan de macht. Ik heers op mijn domein. Dus ik ben. Volledige reactie: melodiefabriek.nl dus ik ben