Hoe je met grofvuil omgaat is elke keer anders maar in Den Haag word je belaagd voor je grofvui. De ene keer smokkel je het met het gewone vuil mee maar meestal voor het gemak rijd ik het zelf weg naar de gemeentelijk stortplaats, wat een avontuur opzich is, maar soms komt het beter uit om gewoon een afspraak te maken en het voor de deur aan te bieden en elke keer ben ik verbaast hoe weinig de volgend dag er nog staat voor de gemeente reiniging is langs geweest. Maar deze keer was ik echt verbaast hoeveel aasgieren er paraat waren om mijn aangeboden vuil te inspecteren en weg te halen, werkelijk! De meest “waardevolle” spullen waren binnen 30 seconde weg, echt! In geen 30 seconde.

 Je moet weten dat in de buurt waar ik woon na tien uur als het donker word, dan komen de jakhalzen, hyena’s en aasgieren tevoorschijn, obscure figuren die vreemde en onverstaanbare talen spreken. Als je grofvuil buiten zet in Den Haag mag je het een dag daarvoor buiten zetten, als maar na tien uur ’s avond is of de dag dat het opgehaald moet worden voor acht uur, dus het werd na tien uur. Eerst de koelkast, voor ik het op de bestemde plek had neergezet werd ik belaagd voor twee donkere meneren die iets riepen in een onverstaanbare taal, wat in gebaren taal kon uitmaken of ze het mee mochten nemen, ”ja hoor, graag zelfs” en weg was het. De gaskookplaat was ook zo weg, een klein ook donkere vrouwtje die vroeg of het compleet was, “ja hoor” en ze nam ook gelijk de koperen buis met twee wasmachine kranen er aan mee. Ik had met haar te doen en wou haar bijna helpen met dragen al was het dat ik nog een berg spullen nog naar beneden moest brengen. Terwijl de vrouw met de koperen buis en het gasstel in haar handen aan het kijken of er nog wat bruikbaar was kwam een nog duisterder figuur met capuchon, wel Nederlands sprekend. Zag hem agressief loeren naar de vrouw die de meest ”waardevolle” spullen in haar handen had, de capuchon begon wild te vragen of ik nog meer waardevolle spullen had. ”heb je ook antiek? Echt niet!?” En ja hoor! Na een paar keer ”NEE” te hebben gezegd vroeg hij om een euro. Een van de vele zwerver die Den Haag rijk is, zag het gelijk eigenlijk maar probeer mijn vooroordelen niet altijd te laten prevaleren en open te blijven voor wat gewone intermenselijke interactie. Zo! Even verder naar beneden sjouwen, wat planken en rest afval, bus remt met piepende banden, ik kijk op, jongenman stap uit bus en roept ”metaal, metaal” ik zeg ”nee” hij gaat toch kijken en vind toch een klein plaatje metaal, neem het mee en gooit het achter in de bus en zegt ”bedankt”, of het sarcastisch bedoeld was weet ik niet, pfff, alles ligt beneden. De volgende dag was alles al weg, voor de vuilnismannen waren geweest. Tja! Waar bel je voor dacht ik bij mijn zelf en een opluchting voor de vuilnismannen die lekker kunnen doorrijden en zo eerder op hun basis terug kunnen om lekker koffie te drinken.

Maar wat het me het meeste verbaasde is waar al die mensen in eens vandaan kwamen en hoeveel spullen in een paar minuten gewoon weg was. Het kwam zo op me over dat die mensen de hele avond door de donkere Haagse straten loeren naar alles wat los en vast zit en vooral wat geld opbrengt, al is het maar een paar cent. Echt wonderlijk wat mensen allemaal voor geld doen.