Het Apentestcentrum

Het apentestcentrum in Rijswijk van binnenuit. Kijk en huiver, getipt door de razende reporter Robby V. via: Vice.com Huiveringwekkende en gruwelijke korte documentaire en gewoon hier in de achtertuin van Den Haag.

4 gedachten over “Het Apentestcentrum”

  1. Ik kan hier dus echt niet tegen. Mensen die elkaar wat aandoen kan ik rustig naar kijken het liefst nog met een zak chips en wat drinken erbij. Het enige wat er dan door me heen gaat is van ja ach een mens kan altijd terugvechten tegen een ander mens. Zodra het op dieren aankomt draait mijn maag, adrenaline en haatgevoelens overuren.

    1. Ja, dat heb ik ook. Het leed van een onschuldig dier doet meer dan het leed van een mens. Best gek eigenlijk toch!?

      1. Ik vind het eigenlijk niet raar. Als ik alleen maar naar mijn hond en kat kijk. De hond komt altijd even blij naar me toe of ik nou 5 minuten of 5 uur ben weggeweest. Als hij iets gedaan heeft wat niet mag en ik word even boos op hem (ik sla of schop hem nooit verhef alleen m’n stem) en hij loopt weg omdat hij weet dat hij iets gedaan heeft wat niet mag, en ik zou hem meteen vrolijk bij me roepen zou hij nooit denken van ja dag lul je was net nog boos op me. Nee hij komt gelijk naar me toe en krijg de dikste knuffel van hem.

        Word nu maar is boos op een mens en probeer daarna gelijk weer leuk met die persoon te doen. Gaat je niet lukken die persoon zou eerder vragen of je niet goed in je kop ben.

        Daarom hou ik zoveel van dieren. Ik vind het ook heel jammer dat b.v. honden maar 16 jaar kunnen worden (het ras wat wij hebben dan). Hij is nu net 1 jaar maar als ik dan denk van ja hij heeft hooguit nog 15 jaar te leven springen de tranen al in m’n ogen en krijg ik een heel misselijk gevoel. Nee als ik het leven van bepaalde familieleden kon ruilen voor een langer leven van mijn huisdieren deed ik het meteen.

Reacties zijn gesloten.