Marokkaanse filmregisseur vermoord door autochtone terrorist

‘Ik ben een Nederlander. Ik ben trots op mijn Marokkaanse bloed. Ik ben een moslim en ik sta hier met een fucking Gouden Kalf in mijn hand.’ Het had zo mooi kunnen zijn, maar helaas zijn de woorden van Nasrdin Dchar toch niet zo goed gevallen zo als het eerste applaus deed denken. ”Een applaudisserende filmwereld die toch zou moeten weten dat er in dit land nog nooit een Marokkaanse filmregisseur door een autochtone terrorist is vermoord”. Sylvain Ephimenco in de Trouw.nl en Hassnae Bouazza op Frontaalnaakt.nl heeft het ook helemaal gehad met de Nederlandse zeik en klaag cultuur, die zo te zien toch wel erg aanstekelijk werkt:

Nasrdin Dchar noch wie dan ook, moet helemaal niks. Ik ben klaar met al die particuliere wensjes en eisjes, met die oneindige verlanglijsten waaraan we moeten voldoen, hoe we ons moeten uiten, en hoe we ons moeten identificeren”.

We moeten inderdaad helemaal niets! Om te eindigen met een inkoppertje van Rob van Kan op edgeofeurope.wordpress.com:

Want zie je, Nasrdin Dchar is een Marokkaan en Mohammed Bouyeri is een Marokkaan, en kennelijk is dat voldoende voor Ephimenco om de twee aan elkaar te koppelen. Tsja. Sylvain Ephimenco, maarschalk Philippe Pétain en de terroristen van de OAS zijn allemaal Fransen, maar laat ik me niet tot zijn niveau verlagen en hem koppelen aan een zooi jodenjagende landverraders, laffe collaborateurs en extreemrechtse kolonialen”.

Eind al goed en iedereen leefde lang en gelukkig zonder zich er bewust van te zijn. En vergeet ook niet: ”Nederland is ziek” van Nico Dijkshoorn te lezen, die de vooruitziende woorden van Lubbers herhaald.